Gisteren was voor mij een rustdag. Contact opgenomen met mensen die nog op mijn lijstje stonden onder de noemer 'snel mee afspreken', een buurvrouw opzoeken in het ziekenhuis, wentelteefjes eten bij m'n moeder, een wasje draaien, op straat even babbelen met een oud-collega van 22 jaar geleden, Toos of Moos (het is nog steeds onduidelijk of vorig jaar Toos of Moos overleed. Zodoende heet de overgebleven goudvis 'Toos of Moos') van een schone bak voorzien en een mooi nieuw waterplantje cadeau gedaan en met de nieuwe mobiel gespeeld.
Anderen verstaan heel iets anders onder 'spelen'...
Hij besloop het kleine vogeltje en haalde plotseling uit. Nu het vogeltje verdoofd was kon het makkelijk worden gepakt. Met veel geweld brak hij een vleugeltje, daarna een pootje en uiteindelijk het strottehoofd.
Een jongeman die zoiets flikt gaat onmiddellijk aan de schandpaal en mensen die weigeren zelfstandig na te denken roepen meteen om hardere straffen voor dierenbeulen. Maar in dit geval gaat het om een kat. En dan is het molesteren van een lief klein onschuldig vogeltje opeens schattig en natuurlijk.
Die gezellige snorharige snoezepoezen zijn verantwoordelijke voor de brute moord op zo'n 25 miljard (!) vogels en kleine knaagdieren per jaar.
Toch vinden mensen het veel zieliger dat jaarlijks een paar honderd vogels worden geraakt door de wieken van een windmolen en zijn daarom tegen het plaatsen van meer windmolens. Om thuis - gezellig met de kat op schoot - te genieten van het zetten van hun handtekening onder een online-petitie.
Ofwel: moet je als rechtgeaarde dierenliefhebber nu eigenlijk voor- of tegenstander zijn van katten?
