Gisteren was ik eigenlijk nog moe van het weekend maar toch ging ik naar kantoor en 's avonds naar een interessante voorlichtingsbijeenkomt. Ook dinsdag mocht ik een paar uurtjes kantoorklerk spelen om daarna een oudergesprek te voeren over de voortgang van de Ferman en 's avonds was er de repetitie voor een verse entertainment-opdracht. Nadat 's ochtends m'n wekelijkse allergie-prik was gehaald en een bezoek was gebracht aan de huisarts.
Tussen de bedrijven door schreef ik het afgelopen weekeinde een verhaaltje-op-maat: ik kreeg drie woorden op en verwerkte die tot een verhaaltje dat ik komende vrijdag zal publiceren. Daarnaast begon ik een vers potje online schaken met een vriend van me en speel ik tussendoor tegenwoordig graag '4 pics, 1 word', een uitdagend puzzelspel dat de hersenen soms flink aan het werk zet.
Gelukkig kijk ik nauwelijks televisie want anders zou ik geen tijd hebben voor leuke dingen....En gelukkig zijn er spelletjes want erg veel gebeurt er niet in mijn leven...;-) Zeker niet als ik mijn leven vergelijk met dat van velen in Syrië, Irak, Mali of één van die vele andere buitenlanden.
Natuurlijk is het heel erg wat er in 'het buitenland' allemaal gebeurt. En dat die regeringen het allemaal verzwijgen! In Nederland zouden wij echt noooooit liegen in geschiedenisboekjes. Toch? Toch vreemd dan dat er in de geschiedenisboeken waar onze kinderen les uit krijgen niet staat dat duizenden Indonesiërs zijn vermoord in opdracht van de toenmalige regering. Hooguit valt te lezen dat de 'opstand' van de lokale bevolking werd onderdrukt met 'politionele akties'.
Minder dan twee jaar geleden bood de Nederlandse regering van VVD en PvdA officieel excuses aan aan de laatste (!) overlevende van het bloedbad bij Rawagede dat was aangericht door majoor Alphons Wijnen: op 9 december 1947 werden 431 mannen in koelen bloede doodgeschoten. In opdracht van ondermeer de KVP, één van de voorlopers van het 'christelijke' CDA. Maar pas nadat de Verenigde Naties Nederland in november 2011 (...) hadden veroordeeld. Als het aan de toenmalige minister had gelegen moest het hele 'incident' maar worden vergeten 'want het is al zo lang geleden.'
Ging de minister-president zelf naar Indonesië of stuurde hij zijn minister van Buitenlandse Zaken? Neen, men was zo laf om het aanbieden van de excuses over te laten aan de lokale ambassadeur.
Indonesië wilde soevereiniteit en Nederland wilde haar lucratieve kolonie niet kwijt. De slachtpartij, voornamelijk onder leiding van kapitein (maar feitelijk huurling én bedenker van wat de Amerikanen later 'Zippo-raid' zouden noemen: het levend verbranden van dorpelingen omdat één van hen een spion zou kunnen zijn) Raymond Westerling was dus simpelweg een ordinaire geldkwestie.
Als cadeautje aan de lezers vandaag een panoramafoto van de plek waar wij een groot deel van de afgelopen vakantie doorbrachten: de pistes van Svaty Petr bij Spindleruv Mlýn.
