Terwijl de was draait en twee broodjes kaas in de oven warm liggen te worden, bereid ik de les voor vanavond voor en zit m'n zoon weer te blokken voor de volgende twee proefwerken in de proefwerkweek. Knap hoor!
Gisteravond vierde ik met een fijne groep mensen dat eerdaags de dagen weer langer worden en de nachten korter. Dat vieren gebeurt in verschillende culturen op verschillende manieren maar het draait steeds om hetzelfde principe: aan het einde van het jaar kijken wij terug en denken wij even aan mensen die het wat minder goed hebben dan wijzelf. Wij kunnen kiezen wat wij willen eten vanavond, hebben een dak boven ons hoofd en schone lakens. Al dan niet op bed.
Wij hebben meer dan twee euro op zak en onlangs hoorde ik een dame in de trein erover klagen dat zij zo veel last heeft van 'de crisis' dat zij tegenwoordig moet spáren om op vakantie te kunnen...Ook mensen als die dame staan straks (tenzij sommige doemdenkers gelijk krijgen en vrijdag de wereld vergaat) even stil bij mensen die het wat minder goed hebben. En wat de één doet met prikkende ogen, doet de ander dat met een glimlach...
Waarom wij dat maar een paar dagen per jaar doen heb ik eigenlijk nooit zo goed begrepen. Leren wij écht onze kinderen dat je maar een paar dagen per jaar niet egoïstisch moet zijn?
Kinderen wordt al vroeg geleerd dat je je niet altijd aan de regels hoeft te houden. Kijk maar naar al die fietsers die met een kind achterop doodleuk het rode stoplicht negeren. Stuk voor stuk vinden zij dat anderen zich netjes aan de regels moeten houden maar zij zelf niet 'want zij hebben haast' of 'kunnen het beste van iedereen een verkeerssituatie inschatten'. Wat voor boodschap geven wij zo aan onze kinderen mee? Juist! 'Het is okee om je asociaal te gedragen want kijk maar: mama en papa doen het ook.'
Maar kinderen (en pubers zijn gewoon grotere kinderen) zien geen verschil tussen het negeren van een rood verkeerslicht en het gooien van een stoeptegel van een viaduct of het schoppen van een medemens. En trouwens: ook 'volwassen' voetballers zien zij anderen schoppen dus waarom zouden zij dat zelf niet mogen?
Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Norman Joseph Woodland