Hij had nooit haast. Ook vandaag wachtte hij geduldig tot de bus
stilstond bij de halte. Hij stapte in en vertelde de chauffeur het
verhaaltje dat hij zijn kaart kwijt was maar naar zijn zieke oma moest.
Of hij alsjeblieft - voor deze ene keer - gratis mocht meerijden?
De meeste chauffeurs trapten er niet in en lieten hem de eerstvolgende
halte uitstappen. Dan wachtte hij gewoon op de volgende bus.
Sommigen glimlachten en namen hem een paar haltes mee. En soms zette een
chauffeur meteen boos de bus aan de kant en liet hem uitstappen maar
soms mocht hij de hele rit uitzitten.
Zij keek even op want het gesprek tussen de man en de bestuurder trok de
aandacht maar al gauw zag zij dat de dakloze jongeman geen bedreiging
vormde.
Zij onderdrukte een geeuw en ging verder in haar boek. Dat droeg de titel: 'En hij huilde Zwarte Tranen'.
