Vandaag was weer een prettige dag en in plaats van een verhaaltje krijgt u een stukje te lezen (tenzij u niet verder leest dan dit natuurlijk) van mijn aankomende roman...
========
Eerst ontdekte hij dat de koffie op was, vervolgens stootte hij zijn hoofd tegen de deur van het keukenkastje en daar bovenop liet hij ook nog zijn favoriete (en enige) koffiemok uit zijn handen vallen. Toen hij ook nog eens met zijn blote linker voet ('Toch maar weer'ns knippen; die nagels zijn nu toch wel èrg lang!') in een scherf stapte uitte hij een kreet waar de Bond tegen het Vloeken geen synoniem voor kan bedenken. 'Toch nog vergeten koffie te kopen', grumbelde hij.
Ooit vroeg hij haar om even koffie voor hem te halen en zij reageerde met:
-'Wat moet ik voor haar halen?'
-'Wat bedoel je schat?'
-'Nou, de nicht van een vriendin van me ligt in het ziekenhuis en ik wil iets voor haar meenemen. Maar wat?'
-'Daar moet ik even over nadenken. Wanneer ga je erheen?'
-'Ze is 32.'
-'Wie, die vriendin of die nicht?'
-'De buurman, nou goed!?'
-'Maar dat is geen antwoord op mijn vraag.'
-'Huh, stelde jij een vraag dan?'
-'Uhuh. Wanneer ga je naar't ziekenhuis?'
-'Waarom zou ik naar het ziekenhuis gaan? Zie ik er zo ziek uit dan?'
-Nee schat, je wilde toch naar het ziekenhuis om die nicht van die vriendin op te zoeken?'
-Ja hallo, ik weet ook wel wat ik gezegd heb. Dat hoef jij niet te herhalen!!'
-Sorry schat, ik wist niet dat je boos werd.'
-'IK BEN HELEMAAL NIET BOOS!!!'
Intussen had hij niet begrepen dat het de bedoeling was dat hij een kadootje ging regelen. Wat haar een paar dagen later nóg bozer maakte. En hem moordneigingen bezorgde. Eerst begon zij als een razende te tieren en te vloeken en te beweren dat het allemaal zijn schuld was. Daarna sprak zij een paar uren niet met hem en vervolgens werd zij weer boos als zij merkte dat hij het heerlijk vond als zij zijn bestaan negeerde. Daarop werd zij opeens poeslief en genoot hij van een heerlijk potje goedmaak-seks.
Soms miste hij die momenten. Maar steeds vaker ook niet.
Zijn gedachten verwerkte hij zo langzaam dat er opeens weer een dag voorbij was. Weer een dag weg zonder dat hij had opgeruimd, schoongemaakt of zelfs maar had gedoucht. Zijn deken lag nog opengeslagen en hij klopte even het zand en andere ongeregeldheden van het laken voordat hij zich ontkleedde om vervolgens weg te zakken in de armen van Morpheus...
