Zelf

Een handwasje gedaan, m'n nagels geknipt, spullen ingepakt voor de naderende vakantie, een nieuwe kijkdoos besteld omdat de huidige Digitale videorecorder van UPC de geest heeft gegeven en m'n moeder begeleid naar het ziekenhuis alwaar zij des morgens een ingreep zal ondergaan. Hopelijk heeft zij over een paar weken minder pijn bij het lopen dankzij een kunstader in het bovenbeen!

Een atleet wiens twee onderbenen zijn vervangen door mechanische exemplaren mag meedoen aan de Paralympics èn aan de reguliere Olympische Spelen. En er zijn mensen die daar schande van spreken. Hij zou een oneerlijk voordeel hebben. Maar hoe zit dat met zwemmers met een kunstheup? Of een tennisspeler met een plastic schouder? En Pieter van den Hoogenband zwom records mede vanwege zijn aparte lichaamsbouw. Is dat dan ook vals spelen? En is het wegscheren van lichaamsbeharing eigenlijk wel natuurlijk?

En zo kan men zich druk blijven maken...

Sommigen maken zich er druk over dat de Olympische Spelen in Londen ruim 10 miljard euro kosten. Toegegeven, het is een verschrikkelijke hoop geld. Zeker als je bedenkt dat je voor een paar dubbeltjes een paar kinderen in Afrika of Azië in leven kunt houden. Maar staat u daarbij stil wanneer u voor een euro een zak chips koopt of een nieuw mobiel aanschaft terwijl de oude het eigenlijk nog prima doet?

Die ruim 10 miljard valt trouwens in het niet bij de bijna 700 miljard dollar die de VS jaarlijks uitgeeft aan bommenwerpers en ander wapentuig. Geef dat geld op een andere manier uit en niemand hoeft ooit nog te sterven aan malaria, lepra of van de honger. Allemaal een kwestie van prioriteiten stellen.

Mijn vraag aan u is: moeten overheden mensen helpen of kunnen wij het zelf?

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Tony Martin

Hoofd

The 13 1/2 lives of Captain Bluebear van Walter Moers is boek nummer 6 van dit jaar. Alle 703 pagina's zitten vol fantasie, humor en doordenkertjes. Hilarisch! Het speelt zich af op het (fictieve?) continent Zamonia waarop de grote stad Atlantis ligt. Wat er in dat boek met de legendarische stad gebeurt kunt u beter zelf lezen...

En over lezen gesproken: Headhunters van Jo Nesbø is boek nummer 7 van dit jaar en is een rete-goeie thriller. Bijzonder spannend, goed geschreven en met - ook voor ervaren lezers - verrassende wendingen.

12 September kan voor wendingen zorgen in Nederland. Dan zijn er namelijk verkiezingen die moeten leiden tot een nieuwe regering. Zoals het er nu naar uit ziet wordt het een klinkende overwinning voor de Socialistische Partij van Emile Roemer. Ruim 30 jaar lang had Nederland geen 'links' kabinet maar het lijkt er op dat de burger het principe van solidariteit en sociaal gedrag een kans wil geven nadat decennialang de nadruk lag op zoveel mogelijk geld verdienen.

Geld verdienen deden wij de laatste paar dagen wat minder. In plaats daarvan genoten wij van het heerlijke zomerweer met ondermeer rondhangen bij een openlucht zwembad. Waar het overigens veel minder vol was dan wij hadden verwacht.

Intussen wordt het leger steeds leger en wordt er nog verder bezuinigd op Defensie. Je kunt je afvragen waarom Nederland een leger nodig heeft. Welke landen willen ons zo graag aanvallen? En wie zou dat durven met Amerika achter ons? Nederland lastigvallen zou zoiets zijn als in de jaren '70 de moeder van Mohammed Ali beledigen: dat liet je wel uit je hoofd.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Geoffrey ‘Onslow’ Hughes

Spuitbus (Een verhaaltje)

Het laatste daglicht maakte plaats voor de kleuren van de nacht. En terwijl sommigen zich naar huis haastten, vulden anderen zich met blijde verwachtingen. Op het rolluik van een winkel zag hij een spreuk staan, aangebracht in een meisjesachtig handschrift dat hij meende te herkennen. Misschien was het niet van haar maar schrijven met pen of potlood is natuurlijk anders dan met een spuitbus.

Supermarkt

Een rose stuk rubber dat ooit dienst deed als rode skippybal, een nooit gebruikte wegwerp-barbecueset die zó oud was dat hooguit een antiquair er nog geld voor overheeft, een tennisbal met een touwtje eraan en een strandsetje voor 4-jarige kinderen terwijl m'n jongste inmiddels tien is. Ja, je vindt nog'ns wat bij het uitruimen van een tuinopbergmeubel! Niet in de laatste plaats een hoop stof en dode spinnen die niet allemaal dood blijken te zijn. Maar goed, we hebben veel weg kunnen gooien, de tas met spullen voor de rommelmarkt verder gevuld en wat dingetjes opzij gelegd waar m'n nichtjes wellicht blij van worden. Waar ik minder blij van word is al dat slechte nieuws van de laatste weken: bosbranden, een veerbootramp en zelfs een schietpartij in een bioscoop! Hoe vreselijk ook: ik blijf mijzelf voorhouden dat dagelijks zo'n 35000 mensen sterven van de honger en dat daar nauwelijks iemand om maalt. Liever maakt men zich druk om 'die arme circusdieren' terwijl men tegelijkertijd geniet van een mals stukje plofkip. Het grootste deel van vandaag brachten wij door op het strand van Zandvoort en 's avonds gingen wij naar het circus. Inderdaad, zo eentje met (al dan niet wilde) dieren. Hoewel ik bijvoorbeeld tijgers liever in de vrije natuur zie denk ik dat circusdieren beter af zijn dan de dieren die eindigen in stukjes cellofaan in de supermarkt.

Snackbar

De aangifte omzetbelasting is gedaan, er is gewerkt voor Stichting HIOB, het zaadje is gelegd voor mogelijk toekomstige opdrachten en een paar facturen zijn verzonden. Tijd voor een hapje eten en een avondwandeling! Zullen wij bekenden tegenkomen op het strand?

Dat was allemaal gisteren. Vandaag gingen wij naar de film: The Dark Knight Rises, de nieuwste Batman-film. In de bioscoop kwamen wij geen bekenden tegen.

Glazenwasser Arjan, buurvrouwen Irene, Angela en een buurvrouw van wie mij steeds weer de naam ontglipt ontmoette ik in de afgelopen paar dagen. Tijdens een avondwandeling ook nog een bevriende fotograaf en vandaag een paar mensen die onderdeel uitmaakten van de groep vakantiegangers naar Tsjechië, afgelopen skivakantie.

Op het werk kwam ik ook nog wat bekenden tegen: vriendin Sharon met haar kinderen, de eigenaar van een entertainmentbureau, een (ook voor mij) bekende Nederlander en nog zo wat mensen. Behalve een hele hoop wild uitgedoste mensen kom je op zo'n zomerfestival ook heel wat reclame-uitingen tegen. Zelfs zonder dat je daar om vraagt.

Is het een optie om reclames af te schaffen? De bedragen die reclamebureaus ontvangen zijn samen een veelvoud van wat het Koninklijk Huis ontvangt. Persoonlijk zit ik liever zonder reclame dan zonder Koningin. Het geld dat alle commerciële bedrijven gezamenlijk overhouden is meer dan voldoende om de crisis te bestrijden!

Over geld en diefstal gesproken: op het festival waarvan ik hierboven spreek waagde men het 3,75 te vragen voor een patatje met en 10 hele euro's voor een crêpe! Ja, u leest het goed: 10 euro voor een dunne pannekoek met een laagje chocolade/hazelnootpasta....En mensen betalen die bedragen gewoon. Dus hoezo crisis?

Nog een voorbeeld van gerommel met geld:

50 Cent moest ik bijbetalen bovenop de prijs voor een kaartje voor een evenement. Volgens de omschrijving ging het om 'betalingskosten'. Ik vind het vreemd dat je tegenwoordig steeds vaker moet betalen om te mogen betalen. Bij de bank betalen we een paar euro per maand om onze rekening te mogen hebben en bij de bioscoop betaal je 'servicekosten' voor de eer die je wordt gegund om geld af te staan voor het bekijken van een bioscoopfilm.

Nog even en dan betalen we bij de bakker 20 cent extra omdat hij ons behalve brood ook nog z'n meest aimabele glimlach schenkt. In veel landen telt ketchup als serviceprodukt; bijna alleen in Nederland (in welk land nog meer? Iemand?) dient er 50 cent te worden betaald voor een paar gram ketchup bij de snackbar.

Zomerfestivals

Vrijdagavond zou ik werken maar twee weken terug werd afgezegd. Vrijdagnacht zou ik werken maar hoorde vrijdagmiddag dat dat niet doorging. Zaterdagmiddag zou ik werken maar vorige week kreeg ik bericht dat het niet doorging. Zaterdagnacht zou ik werken maar hoorde een paar dagen terug dat dat was afgezegd. Vanmiddag mocht ik werken. En dat ging door. 


Prachtig weer hadden wij bij ons optreden tijdens het Milkshake-festival in Amsterdam-Westerpark. Straks volgt er een kaartavondje en blijkt het wederom geen verspild weekend...


In je eentje een puber opvoeden en om het weekend een vader zijn voor zijn zusjes gaat helemaal vanzelf. Kleren wassen zichzelf. Een boekhoudprogramma doet vanzelf de boekhouding. Geld voor opdrachten komt vanzelf binnen zonder dat daar iets tegenover staat. Boeken schrijven zichzelf en vrijwilligerswerk wordt uitsluitend gedaan in theorie.


Ja, beste lezers en lezerinnen, nog steeds zijn er mensen die denken dat ik een soort Guus Geluk ben die nooit zelfs maar aan werken dènkt maar die desalnietemin zijn natje en zijn droogje ontvangt.


Die mensen hebben natuurlijk hartstikke gelijk want ik voer inderdaad geen klap uit...


Neen, dan een wielrenner uit de Tour de France; dag in dag uit honderden kilometers fietsen. Stuk voor stuk zijn die fietsers supermensen die wekenlang dagelijks een bovenmenselijke prestatie leveren. En al die wondermensen doen dat - echt, eerlijk waar! - zonder ondersteuning door doping.


Ik ben ervan overtuigd dat in de Tour net zo weinig drugs worden gebruikt als op Nederlandse en Belgische zomerfestivals...

Zeggen (Een verhaaltje)

Hij had niet verwacht haar hier aan te treffen en was aangenaam verrast. Zij zag er goed uit en hij vertelde haar dat.

De laatste keer dat hij haar zag liep zij verdwaasd over straat. Zoekend naar zichzelf en een doel in haar leven.

Dat doel stond naast haar en zag er uit als een verloren schat waarvan al lang niet meer duidelijk was wie de rechtmatige eigenaar was.

Bij het voorstellen pakte zij zijn hand en legde die op haar hart, waarbij zij haar hoofd even schuin hield in een vragend gebaar.

Zo voelde hij wat zij wilde zeggen.

Eigenlijk

 Gisteravond kwam m'n vriendin thuis na een zakenreis. Natuurlijk haalde ik haar (samen met m'n zoon en haar moeder) af van het vliegveld en was ik gisteravond nergens live online te vinden. Tot zover de informatie voor hen die zich de vraag stelden waar ik gisteren toch was...;-)

Wie was de eerste cowboy ooit die 'Yihaa!' riep en waarom deed-ie dat? Best een moeilijke vraag naar het schijnt want ik vraag het mij al jarenlang af en heb nog nooit een afdoende antwoord gehad.

Natuurlijk zit ik met meer vragen in het leven, niet in de laatste plaats rond m'n kinderen.

M'n zoon had het afgelopen jaar maar 9 verzuim-uren! Bijzonder weinig dus wanneer men nagaat dat daar ook de verzuimde uren vanwege zijn maandelijkse bezoek aan de orthodontist bij zitten.

Nee, spijbelen is bij hem zeker geen probleem!

Communiceren is een probleem voor mensen die zowel blind als doof zijn; zij zijn afhankelijk van het Lorm-systeem: een alfabet van handaanrakingen. Communiceren over afstand is dus afhankelijk van de lengte van de armen. Bovendien moet de gesprekspartner óók Lorm 'spreken'. Maar een slimme kop kwam met de Mobile Lorm Glove: een electronische handschoen met drukpunten die de aanrakingen omzet in een tekstbericht en - en nu komt't! - ook omgekeerd!

Fantastisch, niet? Zo ziet u maar: al lijkt een oplossing onmogelijk, soms wordt-ie wel degelijk gevonden.

Nog zo'n moeilijke vraag is: Wie zijn wij? Dan bedoel ik niet hoe u heet, wat u doet voor de kost, wat uw favoriete bezigheden zijn of zelfs over welke karaktereigenschappen u beschikt.

Nee, wat ik bedoel is: kunt u eerlijk en oprecht antwoord geven op de vraag: 'Wie bent u eigenlijk?'

Koe

Met m'n kinderen keek ik 'The gods must be crazy', een komische film waarin een bosjesman probeert te begrijpen wat 'bezit' is en waarom 'zware mensen' (zoals hij u en ik noemt) daar zo dol op zijn. Hij heeft nog nooit meegemaakt dat iemand voor langere tijd gelukkig werd van iets te bezitten. Ook vraagt hij zich af waarom mensen bereid zijn voor dat 'bezit' met kogels op elkaar te schieten...

De kogel is door de kerk; na een hoop gesteggel (mooi woord, niet?) en gedoe zijn we er uit. Mijn zoon mag gewoon 3 VWO overdoen op zijn huidige school. Hoewel wij hem liever naar 4 VWO op een andere school hadden zien gaan.

Het was wel een onrustige week omdat wij in eerste instantie hoorden dat hij niet mocht doubleren en dus van school af moest. Waarna een vermoeiende en hectische tocht voerde langs andere scholen en gemeentelijke- en overheidsprocedures. Wij hadden namelijk voor 1 april moeten opgeven dat hij naar een andere school wilde. Alsof je maanden van tevoren weet wat er in juli gaat gebeuren!

Hoe dan ook: bij ons is de rust weergekeerd, worden boeken voor het volgend schooljaar besteld en maken wij een plan van aanpak om het volgend schoolseizoen goed aan te pakken. Wat dat betreft ben ik ontzettend blij met de mensen om ons heen want mijn zoon kreeg spontaan aanbiedingen voor (gratis!) bijlessen Frans, Duits, Grieks en Latijn!

Vol vertrouwen gaan wij nu vakantie vieren (althans: m'n zoon want ik moet gewoon werken) en laten u voor nu even achter met de vraag: die melk in de supermarkt die 20 cent duurder is dan het huismerk, komt die uit een ander soort koe?

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Jon Lord

Geval

The Swarm van Frank Schatzing is boek nummer vijf van dit jaar maar wel 898 pagina's dik en bovendien de Engelse vertaling van "Der Schwarm". Het is een indringend verhaal en eigenlijk een smeekbede om eindelijk'ns op te houden met de planeet te vernietigen. Maar net zoals in het echt zijn er ook in het verhaal mensen die het niets kan schelen wat er met het milieu gebeurd, zolang zij maar carrière maken of geld verdienen.

Wellicht dat die instelling u doet denken aan sommige politici...

Ik ken mensen die op geen enkele manier bezuinigen op bijvoorbeeld electriciteit 'want Amerika en China verbruiken zo belachelijk veel dat het niet uitmaakt wat ik verbruik.' Wat mij betreft is dat een compleet verkeerde instelling. Maar goed, als mensen het dan niet uitmaakt dat toekomstige generaties nog kunnen genieten van deze planeet dan is dat maar zo.

Maar nee, zo gemakkelijk geef ik mij niet gewonnen; ik zal blijven schrijven over mijn wensen en idealen en bijvoorbeeld op de politieke partij blijven stemmen die daar voor mij het dichtst bij staat. En ik roep ook bij deze anderen op hetzelfde te doen.

Inmiddels hebben wij er alles aan gedaan om voor mijn zoon de juiste keuze te maken betreffende het vervolg van zijn schoolcarrière en is de beslissing uit onze handen. Morgen hopen wij dan eindelijk het verlossende woord te horen: gaat hij naar 4VWO op een andere school of doet hij 3VWO op zijn huidige school overnieuw?

Na bellen, sms'en en e-mailen had ik vrijdag even nergens zin meer in, niet eens in het schrijven en/of publiceren van een 'verhaaltje op vrijdag'. Zaterdag beleefden wij een rustig dagje en vandaag mocht ik voordragen uit eigen werk op een heuse schrijvers/dichtersmiddag in een art gallery.

Die werd bezocht door ondermeer oud-klasgenote Christina, twittervriend George en vrienden Bas en Elsa en Ankie en Edgar. Hoewel er in de tuin bij het complex een trampoline stond hebben mijn kinderen zich die twee uren die ik daar was verveeld.

En hoewel er nog steeds mensen zijn die denken dat ík mij regelmatig verveel is dat toch geenszins het geval.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Rutger Kopland, Sage Stallone, Richard Zanuk en Theresia Vreugdenhill

Update: voor een samenvatting van de dichtersmiddag verwijs ik u gaarna naar het weblog van @poeetweet: http://seizoensgebonden.blogspot.nl/2012/07/dichtersmiddag.html

Druk

Een paar dagen terug gaf ik mijn telefoonnummer aan mijn meest verse schoonvader. Daarmee is weer een belangrijke stap gezet in het vaster worden van mijn vaste relatie.

Momenteel is zij op zakenreis in Verweggistan maar volgende week is zij er weer! Maar ondanks dat zij ver weg is steunt zij ons onvoorwaardelijk; zij leeft en denkt mee met de perikelen rond m'n zoon's school-carrière, zij leeft mee met mijn moeder die volgende maand onder het mes moet en dan wekenlang moet revalideren en zij pept ons op met goede berichten over haarzelf en haar pas gestarte bedrijf.

Ja, naar die ondernemersborrel gaan waar ik haar indertijd tegenkwam was een goede beslissing!

Voortdurend nemen wij beslissingen die van invloed zijn op onze toekomst. Je bent op een feestje en je wilt eigenlijk naar huis maar de gastvrouw vraagt of je nog één kopje koffie wilt. Je zegt ja. Maar dat ene kopje is - na die drie vorige sterke bakken - nèt voldoende om je hartkloppingen te bezorgen. Voor alle zekerheid laat je een check-up doen in het ziekenhuis en komt die ene leuke verpleegkundige tegen waarmee je de rest van je leven zult samen zijn.

Of je besluit de auto te laten staan omdat je twee biertjes op hebt en gaat met de bus naar huis. Daardoor kom je niet in die kettingbotsing terecht die je fataal had kunnen zijn.

Ik bedoel maar: voortdurend bepalen wij zelf hoe onze toekomst eruit zal zien. Dus dat mijn zoon twee hele dagen de tijd krijgt om te bepalen hoe de rest van zijn schoolcarrière er uit moet zien is eigenlijk helemaal niet zo slecht.

Vandaag hadden wij een gesprek op zijn mogelijke nieuwe school en morgen horen wij meer. Maar ook als het negatief nieuws is, is er nog geen man overboord: eventueel doet hij de derde klas over op zijn huidige school en in het allerergste geval gaat hij over naar HAVO 4. Wat ook niet zo heel slecht is, goed beschouwd.

Maar waarom voelen wij het dan toch als een enorme druk? 

Steun

Niet altijd gaan de dingen precies zoals je wilt. Je stemt op een bepaalde partij en een andere partij wint de verkiezingen; je wedt op een voetbalteam en een ander wint het EK; je denkt dat je zoon gewoon overgaat naar het volgend leerjaar maar helaas blijft hij zitten...

Aangezien hij het eerste leerjaar doubleerde omdat ons huis was afgefikt en maandenlang zijn bureau een kleedje op de grond was in een afbraakpand, moet hij van school af.

En naar een andere school dus. Klein probleem: de inschrijvingen zijn op 1april gesloten. Blijkbaar wordt van ouders verwacht dat zij in maart al weten dat in juli hun zoon of dochter blijft zitten.

Toen wij het nieuws vanmorgen kregen hebben wij direct een aantal scholen benaderd. Twee ervan hebben inmiddels laten weten vol te zitten en dus gaat de zoektocht verder.

Het kan nog lastig worden want m'n zoon is naast leergierig gewoon leerplichtig maar als alle scholen vol zitten riskeren wij een boete van de Onderwijsinspectie.

Weet u toevallig een middelbare school in de regio Amsterdam met plek voor een heuse beta-student in 4VWO, 3VWO of desnoods in 4HAVO, dan horen wij dat graag. Ook andere oplossingen zijn natuurlijk welkom. Net als uitingen van steun...

Update: Dank voor de tips en steunbetuigingen! Morgen hebben wij een gesprek op een mogelijke nieuwe school. Ik houd u op de hoogte!

Zonder geld

Is het u wel eens opgevallen dat geliefden elkaar zelden bij de voornaam noemen? Bijna altijd is het 'schat' of 'lief' of een creatievere naam als 'boef' of 'scheet'. Heeft men ruzie dan wordt het 'idioot', 'sukkel' of 'takkewijf' of gebruikt men benamingen die ik liever niet opschrijf.

Misschien dat u er nog nooit zo bij stilgestaan heeft maar ik wilde de gedachte even met u delen.

Gisteren mocht ik een leuke avond delen met leuke mensen op een Burlesque feest. Graag had ik m'n vriendin daar bij gehad maar die zit nog even in't buitenland...:-(

Vandaag was ik met m'n zoon (morgen weten wij of hij over is naar de vierde van het Gymnasium...spannend!) bij m'n moeder en zag en hoorde ik m'n meissie via Skype. Onvoorstelbaar als je bedenkt dat je duizenden kilometers van elkaar vandaan bent maar elkaar toch live kunt zien en spreken!

Ik word er helemaal sentimenteel van...

Een veelgehoord sentiment onder lezers van De Krant van Ingeslapen Nederland is 'Laat die luie Afrikanen toch werken voor hun geld! Van mij krijgen ze geen cent ontwikkelingshulp meer!'

Goed idee hoor, iedereen aan het werk. Klein probleempje: dan dienen er eventjes drie miljard banen te worden gecreëerd.

Eigenlijk moeten we gewoon af van het oude adagium dat mensen pas nuttig zijn vanaf het moment dat zij werk verrichten in ruil voor geld.

Hoe doen dolfijnen dat eigenlijk? Die lijken zich prima te vermaken zonder jaloers te zijn op anderen die meer hebben en zonder neer te kijken op anderen die minder hebben.

Waarom worden wij ongelukkig als wij zien dat een ander een hoger bedrag op de bankrekening heeft staan? En waarom kijken zovelen neer op (of hebben medelijden met) mensen die minder geld hebben dan zijzelf?

Kunnen wij dan echt niet meer leven zonder geld?

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Ruud van Hemert en Gerrit Komrij

Gedachten (Een verhaaltje)

Zij passeerden elkaar op de gracht. Haar lippen waren van een soort rood dat Moeder Natuur nooit bedacht zou hebben.

Het strooien hoedje stond wat scheef op haar hoofd. Ook haar glimlach was scheef, een imperfectie die haar nog aantrekkelijker maakte.

Met haar oogopslag probeerde zij hem een boodschap te sturen.

Althans, in zijn gedachten.

Kabinet Balkenende I

Op maandag 7 mei van dit jaar had ik een zogeheten 'Spiegelgesprek' met diverse betrokken van de afdeling Orthopedie van het ziekenhuis waar ik vorig jaar een nieuwe heup kreeg. Elke (ex-)patiënt kreeg een kadobon voor de moeite. Behalve ik; 'Sorry, vergeten maar we sturen er eentje op.' Niet dus. Na een paar weken belde ik: 'Sorry, vergeten maar we sturen er alsnog eentje op.' Vandaag belde ik nog maar'ns: 'Sorry, vergeten maar we sturen er alsnog eentje op.'

Het lijkt meer regel dan uitzondering dat mensen dingen vergeten. Zo was ik zelf vergeten mijn aanvullende uitkering te laten verlengen. Eigenlijk vreemd dat dat moet maar zo zijn de regels en 'Ordnung muss sein!' ('Sieg Heil!' denk ik er dan meteen achteraan maar dat schrijf ik maar niet op want dat is niet politiek correct. Alsof je elk jaar je baas moet latenweten dat je wil dat hij of zij je salaris doorbetaald. Maar goed.)

Een debiteur was 'vergeten te betalen'. Acht maanden lang. Maar toen ik
vorige week een incasso-opdracht opstartte en hen dat liet weten kon er
plotseling wèl een bedrag worden overgemaakt. Heel gek. Wat dat aangaat gaat het eigenlijk best goed met m'n eigen bedrijfje. Als ik een baan erbij zou nemen voor één dag in de week heb ik geen aanvulling vanuit de bijstand meer nodig! Weet u toevallig zo'n baantje voor mij in de regio Amsterdam?Op aanvraag kan ik u mijn CV sturen...

Het gaat niet zo lekker met de Partij voor de Vrijheid. Nu zijn er wéér twee linkse infiltranten die opstappen. Althans, zo zien de hardcore aanhangers van de meest xenofobe partij van Nederland dat. Vandaag bleek dat eentje wel een heel rigoreuze manier koos van stoppen met het vertegenwoordigen van de PVV: hij stapte niet alleen uit de partij maar ook uit het leven.

Wat de decimering van de bevlieging van roeptoeter Geert Wilders voor gevolgen heeft voor de verkiezingen op 12 september zal nog blijken. Maar dat het tijd is voor een omwenteling staat wel vast.

Natuurlijk zal het niet van de ene op de andere dag beter gaan met het land wanneer bijvoorbeeld de SP de grootste partij wordt van het land. Maar datis maar goed ook want mensen raken erg nerveus van snelle veranderingen.

Natuurlijk blijven er mensen die vooral kijken naar de eigen portemonnee en die het geen zier uitmaakt wat er gebeurt met de gehandicapte dochter van hun buurman maar als de voortekenen niet bedriegen zijn egoïsten een uitstervend ras.

Je zou bijna kunnen spreken van het einde van het ik-tijdperk.

'Eerst het zuur, dan het zoutzuur.' Ofwel: eerst komt de overheid met wat slecht nieuws met betrekking tot de Zorg, het onderwijs, kunst en cultuur en vervolgens zullen al die zaken verdwijnen.

Niets 'Na het zuur komt het zoet' dus, zoals ons wordt beloofd vanaf het kabinet Balkenende I.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Jos van Hal Scheffer

Verhalenbundels te koop via:
http://www.lulu.com/spotlight/terrebel

Begrip

Onlangs las ik op het wereldwijde web 'alle linkse mensen zijn ontzettend saai'. Welnu, die bewering is natuurlijk absoluut waar! Hoe saai is het wel niet om als man alleen een tienerzoon op te voeden en af en toe zijn twee halfzusjes te logeren hebben? Hoe saai is het wel niet om de ene dag barkeeper te zijn op een feestboot voor een stel dat met opzet niet is getrouwd om de dag erna op een filmset te staan om dwerg te spelen in een produktie van Sneeuwwitje?

Nee, dan lekker rechts stemmen, goed verdienen met je negen tot vijf baantje en elke vrijdagavond wat gaan drinken met je collega's...dàt is pas enerverend!

Toen Amerikanen in de jaren '20 van de vorige eeuw werd verboden om alcohol te drinken, wat deden zij toen massaal? Juist, meer alcohol drinken!

Hoe zou dat zijn met pedofielen die het wordt verboden om in groepsverband over hun gevoelens te praten? Wat het verbieden van 'pedovereniging' Martijn voor gevolgen zal hebben mag u zelf bedenken...

De Christen Unie roept dat er een mooie overwinning is behaald maar is dat wel zo? Is het echt goed dat in onze 'vrije rechtsstaat' mensen wordt verboden over bepaalde gevoelens te praten? Zelfs als die gevoelens niet worden gedeeld met het overgrote deel van de bevolking?

Er is een reden waarom in Amerika de meeste tienerzwangerschappen ter wereld voorkomen: een absoluut gebrek aan seksuele voorlichting op scholen. Op veel 'christelijke' scholen mag niet over seks worden gesproken 'want erover spreken leidt tot het doen.'

Onzin, natuurlijk. Over iets praten zorgt juist voor meer begrip.

Voorspelling

Vrijdag aten we bij m'n moeder, zaterdag haalden we m'n oudste dochter op voor een dagje Albert Cuypmarkt waarbij we een verjaarscadeautje scoorden voor haar moeder. Die avond mocht ik even werken op een boot die gezellig 't IJ over voer en later die avond kwam vriend Erwin op visite om vervolgens te blijven logeren.

Vanmorgen waren we bij de verjaardag van m'n schoonbroer om daarna wat groentes te oogsten in de volkstuin van m'n schoonmoeder. Nadat wij bij haar thuis het een en ander in de vriezer hadden gestopt haalden wij een ijsje om daarna lekker broodjes te eten bij m'n moeder thuis.

Even later arriveerde daar ook mijn zoon die zich de rest van het weekend opsloot met leerboeken; morgen heeft hij maar liefst drie zware repetities!

Gelukkig accepteert hij de steun die hem geboden wordt en dat helpt wel iets.

Soms kun je heel hard je best doen maar gaat het tòch mis. Dat ondervinden wij niet alleen in ons leven van alledag maar dat ondervond ook de bondscoach van het Nederlands elftal.

Hoe Italië en Spanje zich redden tijdens de finale van het Europees Kampioenschap voetbal zien wij zo dadelijk. Mocht ik daar zin in hebben dan plaats ik na de wedstrijd mijn voorspelling...

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Yitzhak Shamir