Dit weekend vooral bezig geweest om de hoofdpersoon uit mijn roman voor NaNoWriMo wat menselijke trekjes te geven. Ik vond haar niet meer zo aardig...
Afgelopen vrijdag sprak ik Jacques Rozendaal, landelijk voorzitter van de SGP-jongeren, de grootste jongerenorganisatie van Nederland. Op zijn - bijzonder aardige! - uitnodiging via Twitter was ik naar Delft gekomen voor een onderonsje. Beiden waren wij het al snel eens: Twitter biedt niet voldoende ruimte voor nuance.
Logisch ook, want wat kun je nu eigenlijk zeggen in 140 lettertekens? Wij spraken ondermeer over het thema 'Wet is wet!'. Ooit wel bekend als 'Ordnung muss sein!' maar mensen zien bij die uitdrukking meteen een uniform voor zich met bruine laarzen en een uitgestrekte rechterarm. Daarom spreken wij nu liever van 'Wet is wet!'
Het geval doet zich voor dat mensen vinden dat iedereen zich altijd aan de wet moet houden maar dat er voor hen zelf en de mensen die hen na staan uitzonderingen moeten gelden. Bijvoorbeeld als zij 'maar tien kilometer te hard hebben gereden' of 'met maar twee biertjes teveel op'. Ook vinden zij dat iemand die een ander heel hard op de neus slaat daarvoor hard gestraft moet worden. Behalve bijvoorbeeld als die klap wordt uitgedeeld door hun favoriete voetballer in het heetst van de strijd.
Er gaan ook stemmen op voor een algehele zondagsrust. Het zou even wat rust brengen in ons vaak toch jachtig bestaan (mensen zijn er soms van overtuigd dat zij het druk móeten hebben. Heel triest.) en het wordt ook aanbevolen vanuit de Bijbel. Zou dat leuk zijn als niemand meer werkt op zondag? In de psychiatrische zorg is de zondagsrust voor werkenden in de praktijk al aardig doorgevoerd. Patiënten worden soms voor het gemak de hele dag vastgebonden terwijl anderen voor zichzelf moeten zorgen omdat ook de catering die dag vrij is.
Dat niet werken op zondag 'voor iedereen' is dus toch niet altijd handig. Ja maar moord dan!? Het is toch nooit goed om iemand te vermoorden? Moord kun je dus altijd standaard bestraffen met 20 jaar cel! Bijvoorbeeld. Nou, nee dus. Wat te denken van die dementerende dame die het niet kon verkroppen dat haar zwakzinnige dochter bij haar zou worden weggenomen en daarom maar haar eigen kind de strot doorsneed? Of die zoon die zijn ernstig zieke en pijn lijdende vader op diens verzoek naar de andere wereld hielp. Moeten die daders voor 20 jaar worden opgesloten?
En stelt u zich'ns voor dat de een of andere ultra-rechtse dictator de macht overneemt in Nederland. U ziet dat een lid van zijn 'ordetroepen' iemand schijnbaar zonder reden met een wapenstok mishandelt. U pakt een baksteen en in uw woede en frustratie breekt u de betreffende schedelpan. Maakt u dat tot een crimineel of juist tot een verzetsheld? En wie bepaalt dat? (Schrijvers van geschiedenisboeken bepalen dat maar altijd pas achteraf. Met verschillende versies per land.)
Nee, zo zwart-wit als een reageerder bij een Telegraaf-artikel kunnen wij het nooit stellen: 'Van mij mogen alle criminelen de doodstraf krijgen!'
Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Andy Tielman
