vrijdag, september 09, 2011

Het Leven (Een verhaaltje)

Zij droeg de rode hakjes die "per ongeluk" waren achtergelaten in het huis van haar geliefde.

Een stukje papier gaf aan dat zij een ander toebehoorde maar haar hart vertelde wat anders. Haar mond trouwens ook.

Dat bleek wel tijdens die magische nacht in het park. De nacht dat zij afscheid namen van elkaar en besloten dat hun liefde een verboden liefde was.

Maar verboden vruchten smaken zo zoet!
En zij ook...

De duisternis van hun geheim werd verlicht door het waxinelichtje dat zij - in een gebaar van hopeloze romantiek - onder het bankje had geplaatst. Hun favoriete bankje, met uitzicht op de eendenvijver.

Veel meer dan elkaars ogen zagen zij niet maar het was voldoende om elkaars zielen te zien versmelten en zich te realiseren dat het soms wat risico waard is om ten volle te genieten van het leven.

Wikipedia

Vandaag ontvingen wij zomaar opeens twee modems: die van de nieuwe provider twee dagen eerder dan zij zelf aangaven en een nieuwe van de oude provider, ongevraagd. Tsja...Hoe dan ook: ons is weer online!

Bijna jammer want nu zal ik weer iets minder boeken gaan lezen...;-)

Freakocomics van Steven D. Levitt en Stephen J. Dubner is boek nummer 12 van dit jaar en laat economische modellen los op sociale interacties. Zeer boeiend, somtijds grappig en een enkele keer een saaie opsomming van feiten. Maar het zet aan het denken en dat doe ik nu eenmaal graag...

De gast van vanavond op de thema-avond die ik mocht presenteren wil'm graag lenen. Het thema was "Zorg op Afstand; Psychiatrie en Nieuwe Media". Heel interessant. De avond werd voorafgegaan door een etentje...

Laatst was ik bij een etentje waar ook diverse mensen bij aanwezig waren die werken op de plek in Amsterdam-Noord waar ik over een paar weken weer de cursus "Omgaan met sociale media" mag geven. Er zijn overigens nog een paar plekjes vrij; hier vindt u meer informatie.

Met 15 mensen kwamen wij het restaurant binnen...het leek wel een invasie!

Sinds de invasie van de VS van Afghanistan is de produktie van heroïne daar vertienvoudigd. Voor de inval in Irak ging tien procent van de daar geproduceerde olie naar de VS; nu is dat 50 procent. Overigens is er één gebouw in Bagdad dat niet 'per ongeluk' is getroffen door Amerikaanse bommen en granaten. In tegenstelling tot scholen en ziekenhuizen wil het maar niet lukken om het hoofdkantoor van het Ministerie van Olie 'per ongeluk' te raken. Wonderbaarlijk!

Wie niet beter wist zou kunnen denken dat er andere belangen op het spel staan dan die van de lokale bevolking. Ik bedoel maar: er is vast een belangrijke humanitaire reden voor dat kapotte oliepijpleidingen direct worden gerepareerd maar dat er voor de reparatie van waterleidingen na jaren nog steeds 'geen geld' is.

Over de oorlog in Afghanistan kun je veel zeggen. Bijvoorbeeld dat er aan geallieerde kant tot heden zo'n 13.485 mensen omkwamen, waarvan 1.764 huurlingen en ongeveer 10.000 Afghaanse manschappen.

59.456 Huurlingen ('contractanten' in Newspeak) raakten gewond tegenover iets meer dan 16.000 Amerikanen, Engelsen, Fransen, Nederlanders,...kortom, de geallieerden.

Dat doet je afvragen of die huurlingen misschien enorme watjes zijn dat alleen al van hun groep bijna 60.000 gewond raakten. Of zijn de officiële jongens en meiden van de veel grotere groep van officiële soldaten zo stevig gebouwd dat zij nauwelijks een schrammetje oplopen?

Van de Taliban en 'insurgents' (vertaling, iemand?) werden ongeveer 38.000 mensen gevangen genomen of gedood. Van een flink aantal daarvan weet men dus niet of ze dood zijn of gevangen. Vreemd.

Mij lijkt het niet zo moeilijk om te ontdekken of iemand nu dood is of alleen maar gevangen...heel simpel: vraag een gevangene of-ie nog leeft; als hij bij wijze van antwoord een paar dagen lang niets zegt, niet eet of drinkt maar daarentegen enorm begint te stinken terwijl hij ongedierte opspaart in zijn lichaams-openingen...nou, dan is-ie dood. Lijkt mij duidelijk...

O ja, en dan zou je nog bijna de Afgaanse burgers vergeten: daarvan kwamen er bij de gevechten "ongeveer tussen de 14.000 en 34.000" om het leven. Ach ja, het zijn maar burgers, dus waarom zou je je tijd verspillen met lijken tellen?

Nu las ik laatst dat de Nederlandse militairen die in Afghanistan niet vechten maar lokale politie-agenten moeten leren lezen zich ronduit te pletter vervelen. Misschien een aardige taak voor hen om dorpen langs te rijden en graven te tellen? Natuurlijk dan wel even de dorpsoudste vragen om de betreffende graven te markeren zodat je niet per ongeluk kinderen meetelt die van dorst zijn omgekomen. Simpelweg omdat het geld op was om de waterleiding te repareren nadat het lek in de oliepijpleiding was gedicht.

Komt dat te sarcastisch over? Sorry.

De cijfers zelf nog even nalezen en er wellicht een andere draai aan geven? Hier (Engels) vindt u de cijfers terug. Gewoon, op Wikipedia.