U kent ze wel: die mensen die zelf de voordeur keihard achter zich dichtslaan (al is het midden in de nacht) maar steen en been klagen over buren die dat ook doen. Het zijn dezelfde soort types die op vakantie gaan naar Turkije en eisen in hun eigen taal te worden aangesproken "want gasten dienen als koning behandeld te worden". Tegelijkertijd vinden ze dat Turken in Nederland snel Nederlands moeten leren "Want wie in een land te gast is moet zich aanpassen aan de lokale taal en cultuur."
Het algemeen gangbare woord dat die mensen beschrijft is
Gisteren was ik op de fotoshoot voor de promotie van de aankomende amsterdamse 'Zombiewalk'. Het was maar goed dat ik de paar nachten ervoor zo weinig geslapen had want voor mij scheelde dat toch al gauw zo'n 30% aan make-up...;-)
De SP-fractie Amsterdam heeft onlangs zo'n 30% (Tussen haakjes: was dat geen briljante overgang tussen 2 onderwerpen? ;-)) van het door de gemeente (en dus de belastingbetaler) fractie-budget over de laatste 4 jaren teruggestort in de gemeentekas. Met de vraag of dat geld alsjeblieft mag worden besteed aan hen die't het hardst nodig hebben.
Het is vooral opmerkelijk omdat de Socialistische Partij (SP) de meeste betaalde fractiemedewerkers heeft van alle politieke partijen in de hoofdstad.
Dat levert de vraag op waar al die andere partijen dan zoal hun budget aan opmaken. Waar denkt u dat zij dat aan besteden?
Grote bedrijven en (afdelingen van) politieke partijen in Amerika geven graag geld aan goede doelen. Officieel natuurlijk om het goede doel te steunen maar vooral omdat het goed is voor hun imago. Uiteraard zijn de giften aftrekbaar van de belastingen.
De term 'goede doelen' moet wel ruim worden gezien. Wie de lijstjes bekijkt ziet er bijvoorbeeld een stichting tussen staan die bontjassen uitdeelt aan weduwes van miljonairs...
Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Jerry Lieber