Onlangs kwam iemand op dit weblog via deze zoekactie:
kleurplaat negers op plantages
Vandaag hielden zoon en ik ook een zoekactie: eentje die zou moeten leiden naar een metro-station dat niet dicht was. Wij wilden namelijk zijn moeder opzoeken en bij het tehuis waar zij momenteel verblijft is geen bus- of tramhalte. De metro dus. Op Amsterdam Centraal kwamen wij de mededeling tegen: "Station gesloten. Alternatief reisadvies: neem de bus naar Waterlooplein en ga vanaf daar verder met de metro.". Zoon en ik dus naar voornoemd metro-station. Om daar het volgende plakkaat aan te treffen op een gesloten toegangspoort:
Natuurlijk zal ik mijn beklag doen bij het gemeentelijke vervoersbedrijf (het GVB) en ook via Twitter uitte ik eerder vandaag mijn ongenoegen.
Via de micro-blogdienst Twitter laat je anderen weten wat er speelt in je leven, in je hoofd, in de media of op het werk. Als anderen jouw berichten interessant vinden zullen zij jou 'volgen'.
Daarnaast kun je zelf natuurlijk andere mensen, bedrijven of instellingen volgen die jij op jouw beurt interessant vindt.
Net als in het echte leven is er ook op Twitter sprake van de zogeheten 'gun-factor'. Dat heeft niets te maken met het Engelse woord voor 'pistool' maar alles met elkaar iets gunnen.
Iemand weet voor jou misschien een leuke werkopdracht of weet waar jij voor niet al te veel geld een leuke slaapbank kunt vinden voor de tienerkamer van je dochter. Anderzijds kun jij die persoon helpen aan dat lekkere recept dat jij ooit van je oma leerde zodat de kennis indruk kan maken op zijn of haar baas die komt eten.
Als jij wordt uitgenodigd op iemands feestje zul je al snel geneigd zijn die persoon uit te nodigen wanneer je zélf een feestje geeft.
Dat is nu eenmaal de sociale conventie; dat dóe je gewoon. Toch?
Des te opvallender is het dat er iemand op Twitter is die door maar liefst ruim 108.000 mensen interessant wordt gevonden maar die het kennelijk geen moer kan schelen wat anderen te zeggen hebben. Het gaat dan om een zeer egocentrisch persoon. Het universum draait om hem en hem alleen. De rest doet niet ter zake.
Kortom: er is maar één persoon in wie Geert Wilders is geïnteresseerd en dat is Geert Wilders.
Hij gedraagt zich als een typisch alfa-mannetje in een apen-gemeenschap, maar dan niet die van het agressieve soort: dat waren lieden als Stalin en Hitler die met groot vertoon van kracht, macht en intimidatie hun leiderschap lieten blijken.
Een ander soort alfa-mannetje pakt het anders aan: hij valt voortdurend de huidige heerser aan waardoor diens onderdanen zich onbeschermd voelen en denken dat de huidige leider een slechte heerser is. Daarnaast zal hij het gras wegmaaien onder de ogen van de heersende partij door diens onderdanen te "vlooien", ofwel te paaien met fraaie beloftes waarvan iedereen die durft na te denken doorheeft dat hij die absoluut niet kan waarmaken.
Toch weet hij een grote schare volgelingen achter zich te krijgen vanwege een belangrijk psychologisch effect: mensen vinden iemand die zegt dat zij zielig zijn en anderen gemeen, nu eenmaal vanzelf sympathiek. Het maakt ze zelfs niet uit dat de agressor zijn eigen achterbaan letterlijk aanvalt. Ze onthouden gewoon dat de vorige heerser slecht was (zelfs als dat niet zo is; als het hen maar vaak genoeg is verteld) en vertrouwen blindelings in de leiderschapskwaliteiten van het nieuwe alfa-mannetje.