Voor Superfer is pas het jaarlijkse klassentoernooi begonnen. De jongelui op school bepalen dan wie het snelst de estafetteloop afrondt, wie er het beste voetbalt of in een week tijd het leukste toneelstukje in elkaar zet. Maar er zijn bijvoorbeeld ook wedstrijden in debatteren en fietsbandplakken...erg leuk!
Vrijdag begon met het passen van kostuums voor een fotoshoot op een nader te bepalen datum. Daarna thuis overleg gepleegd per e-mail en telefoon met m'n agent in Londen, een andere fotografe over een andere fotoshoot, een column geschreven voor de bewonerskrant, papieren verzameld voor een aankomend bewonersoverleg, twee evenement-draaiboeken doorgenomen en een liedje ingestudeerd voor zaterdag. Op het einde van de middag samen met de Ferman bij m'n moeder gegeten om daarna The Big Bang Theory te kijken.
Natuurlijk kwam ik ook vrijdag weer de nodige bekenden tegen. Ditmaal ondermeer de vader van de kinderen van een buurvrouw. Tijdens de lezing over de Homo Zappiens van woensdag waren er ook weer onverwachte bekenden: de ouders van een jongen en een meisje die in mijn groep zaten toen ik nog werkte op een naschoolse opvang én bijvoorbeeld ook een vriend van een buurman met wie ik ooit gezellig samen dronken ben geweest op een buurtbarbecue.
Zaterdag was er een fotoshoot in Blaricum ten behoeve van de kaft van m'n tweede verhalenbundel. Daarna met bus en trein door naar Assen om te 'vechten' op het kickboksgala '2 the Maxx 2' om daarna razendsnel door te sjezen naar Amsterdam om de leadzanger van Kiss te spelen op ClubXL, het oversized feestje van ClubNl.
Al met al vannacht om vier uur thuis. Moe maar zeer voldaan. Dat krijg je ervan als je werkt met en voor fijne mensen waar je een hoop energie van krijgt.
Vandaag had ik een vriendin op visite die mij kwam helpen met het ontwerpen van de kaft van mijn tweede bundel. Zij besloot spontaan voor mij en mijn zoon te koken! Flesje wijn erbij...gezellig.
Misschien is mijn leven soms wat hectisch maar ik zou niet meer terug willen naar kantoorwerk. Op zich niets mis mee, hoor en soms verlang ik er wel zeker naar terug. Maar na ruim 15 jaren vond ik het tijd voor wat anders. Of misschien zat ik wel iets te vroeg in een midlife-crisis...;-)