Helaas was er weer een buurtkat die het nodig vond één van onze vijvervissen te vermoorden. Er zijn mensen die zeggen dat dat in de aard van de kat ligt maar dat is natuurlijk onzin. Katten kunnen worden opgevoed, net als honden. Er is hier een buurman die het zelfs gelukt is om zijn poes haar voeten te laten vegen en op haar beurt leerde zij dat weer aan haar kittens!
Helaas zijn verreweg de meeste baasjes (u natuurlijk niet) te lui om daar tijd en moeite in te steken. Eigenlijk ook raar dat katte-eigenaren niet de stront van hun kat hoeven op te ruimen wanneer die op het gemeenschappelijke grasveld poept en spelende kinderen vieze kleren bezorgt. Of wel? Bovendien -zo vertelde mij laatst een collega weblogger- heeft meer dan de helft van alle huiskatten last van overgewicht.
Dieren opzettelijk zo vol proppen met eten dat zij nauwelijks nog kunnen rennen valt wat mij betreft onder dierenmishandeling. Zo.
Goed nieuws is in elk geval dat huis-goudvis Moos niet ziek is: de lichte kleur van de schubben duidt niet op een rare ziekte maar is gewoon pigment-verkleuring. Dat zei tenminste de dame van de aquariumwinkel die ik een foto van het diertje liet zien op mijn mobiel. Omdat Toos en Moos deze maand drie jaar bij ons zijn kregen zij van ons nieuwe plantjes voor in de bak.
Op de weg terug naar huis kocht ik voor mijzelf en m'n kinderen een heerlijk ijsje bij de pas geopende ijssalon om de hoek. Heerlijk als je dat soort dingen gewoon kunt doen!
M'n zoon en ik mogen bijvoorbeeld mijn moeder helpen bij het zetten van haar eerste schreden op het wereldwijde web en sinds kort zit zij nu op Facebook. Dit tot haar grote vreugde ende blijdschap want zij wisselt nu makkelijk en snel berichten uit met bijvoorbeeld haar broer. En zij werd zelfs al gevonden door een schoolvriendin van héél vroeger!
Mijn moeder is nu al enige tijd helaas niet zo mobiel als zij zou willen zijn. Zij kan gelukkig nog wel zelfstandig haar boodschappen doen en koken en zo maar zonder hulp wordt het lastig. Nu is er een partij die het waagt het woord "Vrijheid" in de partijnaam te dragen die mensen als mijn moeder een deel van hun vrijheid wil ontnemen door te bezuinigen op thuiszorg. Onvoorstelbaar!
Afgelopen donderdag mocht ik een lezing over ondermeer vrijheid en bevrijding aanhoren. De spreker was Gert van der Wulp en hij geeft rondleidingen in Het Dolhuys in Haarlem. Ondermeer werd verteld dat veel van wat wij zijn lijkt te zijn vastgelegd in onze hersenen. De een heeft nu eenmaal meer aanleg voor crimineel, sociaal, heteroseksueel, of bijvoorbeeld muzikaal gedrag.
Maar dat mag nooit een vrijgeleide zijn om te zeggen: "Ik kan er niets aan doen want ik heb die aanleg nu eenmaal." Wij hebben nu eenmaal de vrijheid om ons te ontworstelen aan het ons aangeboren en aangeleerde gedrag. Beschaving heet dat. Wie doorheeft dat je pas echt vrij bent wanneer je boven je instinct uitstijgt en kunt leven zonder anderen hun vrijheid te ontnemen is pas echt bevrijd.
Vrijheid is nooit vanzelfsprekend. Daar moet aan worden gewerkt. Voortdurend. Vrijheid mag ook nooit afgedwongen want wat is vrijheid nog waard als je die verkrijgt door een ander zijn of haar vrijheid te ontnemen?
Eigenlijk is het met vrijheid zoals met respect: je kunt het niet krijgen maar moet het verdienen.
Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Severanio Ballesteros