'Vriend betaalt boete met geld uit onderbroek'. Zo'n kop van een nieuwsbericht spreekt bij mij ernstig tot de verbeelding. Ik heb het achterliggende bericht dan ook niet gelezen omdat ik liever wil fantaseren over de voorgeschiedenis die geleid heeft tot het bedenken van deze kop. Blijft iets wonderlijks, de Nederlandse taal en ik vind het ronduit leuk om deel te nemen aan disussies over "hoe het nu eigenlijk moet".
Bij de discussies over abortus (Sorry, het 'bruggetje' is niet echt briljant dit keer. Red.) worden steevast de mannen buiten beschouwing gelaten. Natuurlijk gaat het in eerste instantie om de moeder en de ongeboren vrucht. Maar ook voor haar partner heeft de beslissing van wel of niet tot leven laten komen een grote invloed. Laat hem dan ook zijn zegje doen. Heel mooi dat er mannen zijn die hun vriendin steunen met:"Wat je ook beslist, ik sta achter je." Maar daarmee legt hij een nog grotere druk op haar. Bovendien moet zij de zware last die zo'n beslissing is volledig in haar eentje dragen. En of dat nu verstandig is?
Mannen en vrouwen krijgen niet dezelfde beloning voor hetzelfde werk. Voor het lopen op een catwalk en gefotografeerd worden voor bladen krijgen manlijke modellen naar het schijnt zo'n 20 procent van wat hun vrouwelijke collega's verdienen. Dat is bijna net zo oneerlijk als dat vrouwen op management-posities in het bedrijfsleven 10 procent minder krijgen dan mannen in dezelfde positie.
Het is inderdaad niet eerlijk verdeeld in de wereld. Maar wat doe je eraan? Dáár gaat het om.
Ga je zuinig(er) leven? Vergeet dan niet de nadruk te leggen op "leven". Goed, dan werk je hard en misschien wel in een baan die je helemaal niet bevalt. Dan heb je op een dag heel veel geld op je spaarrekening en weer even later ben je dood. En dan? Dan heb je dus alleen maar geleefd om geld te verzamelen. Maar stierf je dan gelukkig?
Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Gonzalo Rogas