Vrijdagmorgen was ik bij een vriend op de koffie om daarna even bij mijn moeder langs te gaan. Daarna naar de gallerie-opening van een vriend die kunstenaar is om vervolgens 's avonds bij mijn moeder te eten.
Zaterdag een ontbijtafspraak met een vriendin om daarna-samen met mijn zoon-dochter Eva op te halen voor een weekendje bij haar vader thuis. Straks naar een rommelmarkt en dan lunchen bij mijn moeder.
Even tussendoor mijn CV gestuurd en daar foto's bij uitgezocht in verband met mogelijke entertainment-opdrachten, op zoek gegaan naar een gastspreker voor een volgende thema-avond, een column geschreven voor de buurtkrant én op verzoek een stukje voor About:Blank over het blog-verschijnsel Opa Buiswater.
Donderdagavond mocht ik een bijzonder interessante lezing bijwonen. De gastspreker was Dr. Hein van Dongen en de ruim veertig bezoekers in het buurthuis hingen aan zijn lippen. Het was voor mij een genoegen om deze avond te mogen presenteren want dankzij de spreker en het publiek waren er nauwelijks interventies nodig en als vanzelf onstond er een pauze-moment.
Het onderwerp (en daar bent u nu wellicht inmiddels nieuwsgierig naar) was "parapsychologie", ofwel de wetenschap van de alternatieve psychologie. Parapsychologie is een zwaar onderkende tak van wetenschap die nauwelijks wordt gesubsidieerd en dat is volgens sommigen terecht. Tsja, wat moet je met onderzoek naar gedachten-overbrengen, voorwerpen bewegen door er aan te denken, iemands voet laten tintelen door je hand er tien centimeter boven te laten zweven en meer van die "flauwekul"? Dat is toch allemaal niet te bewijzen en dus is het onzin.
Maar is dat wel onzin? Ja, want je kunt het niet verklaren. Of nee, want bijna iedereen heeft wel eens iets parapsychologisch meegemaakt. Een déja-vu is een parapsychologisch fenomeen. Of aan iemand denken die dan vlak daarna belt. Of het gordijn beweegt opeens zonder dat er wind of tocht is en niemand in de buurt.
En dromen en fantasieën kun je ook niet feitelijk aantonen maar toch wordt er met miljoenen gesmeten in de jacht op het beheersen van dromen en fantasieën. Wie wel eens in een schedel snijdt van een levend persoon en fysiek de hersenen doorspit zal nooit een droom of fantasie tegenkomen. Of liefde bijvoorbeeld. Dat is echt niet een object dat zich fysiek in een hoekje van het hart heeft genesteld. Maar kijk eens hoeveel boeken er over de liefde zijn geschreven. En hoeveel psychiaters en psychologen verdienen aan andermans liefdesverdriet?
Net als bijvoorbeeld telekinese (het "met de geest" bewegen van objecten, "lepelbuigen" bijvoorbeeld) is ook "vriendschap" niet aan te tonen in iemands lichaam.
Ja maar, zeggen sommigen, een heleboel mensen hebben vrienden en dús bestaat het! Ja, en een heleboel mensen hebben paranormale ervaringen maar dat bewijst nog niet dat het bestaat?
En hoeveel mensen hebben daadwerkelijk fysiek en bovendien wetenschappelijk bewezen dat we niet kunnen ademhalen op de maan? Ik ken geen enkele astronaut, kosmonaut of taikonaut die daadwerkelijk zijn of haar helm afdeed tijdens een maanwandeling en daar bovendien het leven bij liet. En dan nog: dan is het er nog maar eentje. Is dat dan meteen het "bewijs" dat helemaal niemand kan ademhalen op de maan?
Aan de andere kant zweren miljoenen mensen dat zij een parapsychologische ervaring (een uittreding, een visioen, een déja-vu, iets wat wel héél erg toevallig is of wat dan ook) hebben meegemaakt. Maar zijn er misschien net zovelen die beweren dat al die anderen liegen, drugsgebruikers of psychiatrisch patiënten zijn. Of zijn gaan geloven in hun eigen fantasie.
Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Alberto Granada