Intelligentie (Een verhaaltje)

Hij stelde het tempo van zijn passen naar beneden bij. Zo liep hij even snel als zij en kon hij langer bij haar in de buurt blijven. Hij had zo ook meer tijd om te bedenken wat hij kon zeggen om met haar in contact te komen.

"Heb ik jou niet al eens eerder ergens gezien?" was zijn niet verbijsterend originele openingszin. Maar hij meende het wel: hij had haar écht ergens eerder gezien.

Zij schudde het mooie hoofd en ontkende met zoetgevooisde stem dat zij elkaar kenden.
Maar zij lachte naar hem.

En opeens wist hij het! De vorige dag nog zag hij haar rijden in haar hippe rode autootje. Zij reed langzaam over het kruispunt, één hand aan het stuur en in de andere haar mobieltje. Het getoeter achter haar weerhield haar er niet van meer aandacht te besteden aan haar berichtenscherm dan aan haar rij-omgeving.

Neen, wilde hij wat met een dame beginnen dan diende zij wél te beschikken over enige intelligentie.

Afgesproken?

Stelt u zich het volgende voor: door een ongelukje met radioactiviteit daalt het gemiddelde IQ van de Nederlander en stemt men bij de volgende verkiezingen massaal op Geert Wilders, het enig lid van de PVV én het enig lid van de Stichting Vrienden van de PVV. De Groot Leider van nu nog zo'n 15 procent van de Nederlandse stemmers neemt de macht en dingen in Nederland veranderen.

Burgers die weigeren zich te laten betasten door de bruinhemden die in de straten patrouilleren worden in elkaar geslagen en vaak afgevoerd waarna niets meer van hen wordt vernomen.

Kinderen op school mogen met een wapen op zak rondlopen om zich te beschermen tegen doorgedraaide jongelui die mede-leerlingen en leraren vermoorden met semi-automatische pistolen. Leraren durven geen onvoldoendes meer te geven en het niveau van onderwijs daalt. (U denkt misschien dat dat ver gezocht is maar op een aantal scholen in Amerika is deze "oplossing" tegen de schietpartijen al ingevoerd.)

Je mag gewoon je mening blijven uiten maar alleen zolang die op één lijn ligt met die van de Grote Leider.

Echte vrijheid geldt uitsluitend voor partijleden en daar is er maar eentje van...

Duizenden Nederlanders zullen het land uit vluchten, vaak met achterlating van vrienden en familie. Gewoon, omdat ze niet genoeg geld hebben om die mee te kunnen nemen. Of ze sturen één van hun kinderen stiekem de grens over.

Misschien vluchten ze dan wel naar Afghanistan, tegen die tijd een stabiele regio in de wereld, dankzij de olie die daar in de grond zit en die de reden is dat de Nederlandse militairen wél in Afghanistan zitten en niet in bijvoorbeeld Ivoorkust of Sudan de NAVO.

Stelt U zich dan eens voor dat U twee jaar lang in een kampement wordt opgesloten, geen werkvergunning krijgt (Want u zou wel eens het baantje van een echte Afghaan kunnen inpikken!) en vervolgens verguisd wordt door de lokale bevolking omdat u de taal niet spreekt én "te lui bent om te werken".

Na een paar jaar wordt u teruggestuurd naar Nederland, een land dat inmiddels in brand staat van de vele lokale burgeroorlogen. Maar volgens de Afghaanse regering is het er veilig of in elk geval stabiel "want in de Provincie Flevoland is al wekenlang geen bermbom ontploft en zijn er maar twee soldaten van de Verenigde Arabische Liga gelyncht."

Of u mag blijven, mits u binnen korte tijd de taal leert spreken en een baan vindt. Vooralsnog krijg je een uitkering die zo'n 15 procent bedraagt van een Afghaans modaal inkomen. Daar kun je nét de huur van je kamertje van betalen. Om te kunnen eten en de bus naar je werk of inburgeringscursus te betalen zul je zwart moeten bijwerken óf moeten stelen. Wat volgens velen op hetzelfde neerkomt.

Of je bent een kind dat nog niet kon lopen toen je met je ouders meevluchtte en na tien jaar van wachten in onzekerheid vertelt een of andere minister - onder druk van een gedoogpartner - dat je alsnog het land uit moet. Om een paar weken later onder druk van sociale mensen te zwichten en alsnog te besluiten dat je in Nederland mag blijven.

Ik denk persoonlijk niet dat u het heel prettig zou vinden om zo behandeld te worden. Vandaar mijn oproep: laten wij mensen die bij ons hulp komen vragen precies zo behandelen als dat wij zelf behandeld zouden willen worden. Afgesproken?

Genieten

Toen m'n zoon gisteren thuiskwam van school zag hij mij een boterhamzakje met cornflakes staan pletten en wist meteen dat kip op het menu stond voor het avondeten...

Na de avondmaaltijd was ik naar een bewoners-informatieavond. Voor mijzelf als buurtbewoner maar ook als bestuurslid van het bewonersplatform. Het werd een informatieve avond en de koffie was goed. Een groot deel van de tijd stonden wij te discussiëren rond de info-borden met daarop de diverse scenario's voor herinrichting van een plantsoen. Al die tijd stond ik vooral te luisteren en hing mijn stok gewoon aan een stoelleuning te wabbelen.

Er werden af en toe een paar geniabele opmerkingen geplaatst door enkele aanwezigen en opeens was het tijd om af te sluiten.

Bij de avondwinkel vertelde de dame achter de toonbank mij onlangs op TV gezien te hebben. Best geinig om herkend te worden!

Verder heb ik mij gisteren ingeschreven bij nog een castingbureau om mijn kansen op betaald werk te vergroten. In het kader daarvan was vriend Pieter bij mij langsgeweest om foto's van mij te maken ten behoeve van mijn portfolio.

Bovendien heb ik een spannende schrijfopdracht ingeleverd, drie verse korte verhaaltjes geschreven, een hoofdstuk toegevoegd aan mijn roman in wording, de vensterbanken schoongemaakt en een wasje gedraaid.

Natuurlijk heb ik ook nog de tijd genomen om even van het heerlijke lenteweer te genieten.

Advocaten

Een blanke bejaarde christen reed een 5-jarig kind dood. In Staphorst. Op zondag! Zo ziet u maar...niet alleen moslims zijn gevaarlijk....(/sarcasme)

Het blijkt in Nederland ook makkelijk om aan een vuurwapen te komen, zo bleek bijvoorbeeld in Bafro. De moordenaar van die agent gebruikte gewoon diens dienstpistool. Praktisch.

De KNSA (Koninklijke Nederlandse Schutters Associatie) wil schieten in Nederland aanmoedigen en lessen laten geven op middelbare scholen zodat kinderen vanaf 12 jaar goed leren schieten. En terecht nauurlijk.

(/sarcasme)De dader van de aanslag in Alphen aan den Rijn bakte er natuurlijk helemaal niets van: van dichtbij ruim 100 kogels afvuren op een opeengepakte massa mensen en er dan maar zeven weten dood te schieten(/sarcasme)...Als het aan de KNSA ligt gaat die score in de nabije toekomst ruimschoots (..) overtroffen worden; jongelui hebben dan dankzij de lessen op school (en die kunnen best in de plaats komen van het vak Nederlands want wie een pistool in handen heeft hoeft niet te kunnen discussiëren) geleerd om raak te schieten.

(/sarcasme)Tristan van der Vlis was ook niet erg snugger; Een kogelvrij vest dragen om te voorkomen dat je wordt geraakt door een kogel. En dan in je hoofd geschoten worden. Weliswaar door jezelf. Maar toch...(/sarcasme)

Nu zou het leuk zijn als een voorstander van wapenbezit (bij voorkeur een PVV'er zoals die laatst op een stukje van mij reageerde. Erg interessant en hier na te lezen.) nu zou willen reageren. Argumenten ga ik niet verwachten en je mag gewoon lekker anoniem blijven. Het is trouwens bijna een pleonasme "een anonieme PVV'er". Dubbelop zeg maar. Zoiets als een terugkerende gewoonte, een heet vuur, een waterige vloeistof of een liegende advocaat.

Note: natuurlijk zijn schietclubs ook maar sportverenigingen die hun favoriete sport gewoon willen promoten. Zoals ook bijvoorbeeld schaakles op steeds meer scholen wordt geïntroduceerd. Toch heb ik nog nooit gelezen: "Winkelend publiek vermoord door schaakstukken".

Gelukkig?

'Vriend betaalt boete met geld uit onderbroek'. Zo'n kop van een nieuwsbericht spreekt bij mij ernstig tot de verbeelding. Ik heb het achterliggende bericht dan ook niet gelezen omdat ik liever wil fantaseren over de voorgeschiedenis die geleid heeft tot het bedenken van deze kop. Blijft iets wonderlijks, de Nederlandse taal en ik vind het ronduit leuk om deel te nemen aan disussies over "hoe het nu eigenlijk moet".

Bij de discussies over abortus (Sorry, het 'bruggetje' is niet echt briljant dit keer. Red.) worden steevast de mannen buiten beschouwing gelaten. Natuurlijk gaat het in eerste instantie om de moeder en de ongeboren vrucht. Maar ook voor haar partner heeft de beslissing van wel of niet tot leven laten komen een grote invloed. Laat hem dan ook zijn zegje doen. Heel mooi dat er mannen zijn die hun vriendin steunen met:"Wat je ook beslist, ik sta achter je." Maar daarmee legt hij een nog grotere druk op haar. Bovendien moet zij de zware last die zo'n beslissing is volledig in haar eentje dragen. En of dat nu verstandig is?

Mannen en vrouwen krijgen niet dezelfde beloning voor hetzelfde werk. Voor het lopen op een catwalk en gefotografeerd worden voor bladen krijgen manlijke modellen naar het schijnt zo'n 20 procent van wat hun vrouwelijke collega's verdienen. Dat is bijna net zo oneerlijk als dat vrouwen op management-posities in het bedrijfsleven 10 procent minder krijgen dan mannen in dezelfde positie.

Het is inderdaad niet eerlijk verdeeld in de wereld. Maar wat doe je eraan? Dáár gaat het om.

Ga je zuinig(er) leven? Vergeet dan niet de nadruk te leggen op "leven". Goed, dan werk je hard en misschien wel in een baan die je helemaal niet bevalt. Dan heb je op een dag heel veel geld op je spaarrekening en weer even later ben je dood. En dan? Dan heb je dus alleen maar geleefd om geld te verzamelen. Maar stierf je dan gelukkig?

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Gonzalo Rogas

Een droom

Had een heel fijn weekend: een verjaardag in Breda en een etentje bij m'n moeder (Pangsit!) met m'n zoon, m'n broer en diens vrouw. Maar nu ben ik moe en ga ik lekker dromen...

En ik droom wel vaker. Ook overdag. Bijvoorbeeld van een betere wereld. Een wereld waarin respect meer is dan een woord. Een wereld waarin respect niet iets is wat men eist maar wat men verdient.

Ik droom dan van een wereld waarin iedereen gelijke kansen heeft, ongeacht ras, geloof, afkomst, sekse of seksuele voorkeur.

Een wereld waarin nog maar één ras in vrede samenleeft met de natuur en elkaar: het menselijk ras.

Een wereld waarin nog maar één geloof heerst: het geloof in een betere wereld.

Een wereld waarin mensen worden beoordeeld op hun éigen inbreng en niet die van hun ouders.

Een wereld waarin mannen en vrouwen écht gelijke rechten en plichten hebben.

Een wereld waarin mensen niet meer worden veroordeeld omdat hun seksuele gevoelens anders zijn dan die van de meeste anderen.

Een wereld waarin vrijheid van meningsuiting ook geldt voor mensen die ingaan tegen de mening van mensen die niet weten wat vrijheid van mening nu werkelijk betekent.

Ik droom én geloof dat dat meer is dan een droom.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Max van der Stoel en Sai Baba

Een Ander (Een verhaaltje)

In het jasje dat zij droeg leek zij op de jonge weduwe van een Franse soldaat ten tijde van Napoleon; een soldaat die zijn leven had gegeven om haar en hun ongeboren kind te beschermen. Zo stelde hij zich voor.

Hij hield van die melancholische blik in haar ogen, vlak voordat zij zoenden.

Nog nimmer had iemand zijn lippen beroerd op de manier waarop zij dat deed. Met een blik vol overtuiging en alsof niets in de wereld belangrijker was.

Hij wist een fotograaf zo ver te krijgen hem met haar op de foto te zetten en vergat bijna haar naam te vragen.

Het was vroeg in de ochtend toen zij tenslotte afscheid namen en zij naar huis ging. Met een ander.

Geholpen

Mensen die het kunnen weten hebben onderzoek gedaan waaruit blijkt dat één enkel individu het gedrag van een hele groep mensen dan beïnvloeden. Dat kan gunstig uitpakken zoals met mensen als Martin Luther King of Gandhi. En zelfs iemand als Oprah Winfrey heeft een goede invloed op grote groepen mensen; door haar positiviteit én door het feit dat opeens veel meer Amerikanen boeken zijn gaan kopen omdat zij die regelmatig bespreekt. Of haar publiek die boeken ook daadwerkelijk leest is bij mijn weten niet onderzocht.

Hoe dan ook: het is dit gegeven dat mensen als Hitler zo gevaarlijk maakte. Door hun charisma en hun verknipte gevoel voor logica wisten (en weten!) dit soort figuren grote groepen mensen aan hun zijde te krijgen. En zelfs in ons eigen kleine Nederland hebben wij zo iemand rondlopen. Het maakt niet uit wat hij beweert maar door de overtuigende manier waarop hij het zegt zijn opeens een miljoen mensen overtuigd van hetzelfde.

Ik bedoel maar: als je je even voorstelt dat hij zijn geblondeerde haardos inruilt voor zijn natuurlijk zwarte haar zul je zien dat de Grote Gedoger een kleurtje heeft. Vragen over zijn afkomst ontwijkt hij zoals hij alle moeilijke vragen ontwijkt (Zoals: Hoe komt de PVV aan geld wanneer alleen partijen met leden subsidie ontvangen?).

Hij heeft zijn aanhang inmiddels zo ver dat velen ervan overtuigd zijn dat het Nederlands ras puur en zuiver moet blijven (Waar en wanneer hadden wij dat ook alweer eerder gehoord?). Terwijl elke bioloog je kan vertellen dat dat de overlevingskansen van de soort juist sterk verminderd. Juist door vermenging van rassen kunnen wij beter overleven als mensheid. Maar PVV-aanhangers hebben zich nog nimmer iets aangetrokken van wetenschappelijk onderbouwde beweringen. Niet nodig ook want zij hebben iemand die voor hen denkt zodat ze zelf lekker lui kunnen blijven en kunnen naschreeuwen wat hun Grote Leider roept. En ja, ik heb vooroordelen. En dan vooral tegen mensen die zo dom zijn op de PVV te stemmen.

Maar misschien heb ik een oplossing die gunstig is voor zowel liefhebbers van Wilders' gedachtenleer (al wisselt die regelmatig van mening maar dat mag de pret niet drukken) zowel als voor u en ik, zeg maar de "normaal" denkende mensen:

Als mensen alleen maar blanke Nederlanders om zich heen willen hebben die alleen maar Nederlands spreken, waarom gaan ze dan niet naar die enclaves in Canada, Zuid-Afrika of Australië waar duizenden blanke Nederlanders wonen die weigeren zich te conformeren aan de lokale taal en cultuur? Daar is iedereen mee geholpen. Denk ik.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Tim Hetherington

Komen

Gisteren luisterde ik wat muziek via Blip.fm ("Twitter voor muziek"). Zelf koos ik ook een paar liedjes uit om het ethernet in te slingeren. Op gegeven moment had ik er een luisteraar bij. Nu is het een stukje netiquette dat je het volgende nummer opdraagt aan de nieuwe "fan" en hem of haar toevoegt aan jóuw lijst van favoriete dj's. Standaard kies ik daarvoor een willekeurig nummer van Uriah Heep, een van m'n favoriete bands.

Toevallig heette mijn nieuwe luisteraar mij welkom met een nummer van...Uriah Heep! Lollig, niet? Ik hou van muziek want saai wordt het nooit en er zijn zo veel verschillende smaken!

Het zou uiteindelijk wel erg saai worden als iedereen het voortdurend met elkaar eens zou zijn. Natuurlijk vindt mijn ego het leuk als mensen zich kunnen vinden in mijn mening. Maar dat neemt niet weg dat het mij op een positieve manier prikkelt als iemand beargumenteerd ingaat tegen een bewering die ik hier plaats. Zelf zet ik graag mensen aan tot nadenken. En misschien vind ik het daarom wel zo leuk als anderen datzelfde met mij doen.

Daarom ook lees ik graag weblogs: zo kom ik meer te weten over diverse onderwerpen. Van motoren tot natuur, van Groningse lokale politiek tot Duitse architectuur. En misschien ben ik wel gewoon verslaafd aan het innemen van informatie...Ach, het is in elk geval goedkoper dan alcohol en je kunt ook makkelijker om vier uur 's nachts aan een verse lading komen...;-)

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Elisabeth Sladen

Mening

Vanmorgen even een cd'tje gebrand voor buurvrouw Hetty en een stapel wasgoed weggewerkt.

Vanmiddag was ik naar een voorlichtingsbijeenkomst voor ZZP'ers. Altijd leuk om wat bij te leren. Dat vindt mijn zoon gelukkig ook. Als ik zie wat er allemaal in dat jonge hoofd van hem wordt gestampt op het gymnasium dan benijd ik hem niet. Vanmorgen kreeg hij dan dus ook een lekkere tosti van mij...;-)

Gisteren was ik op auditie bij een castingbureau en het was erg leuk om een paar bekenden te zien die voor dezelfde rol(len) kwamen. Ook sprak ik nog even met een paar mensen die ik niet had verwacht daar te zullen aantreffen: een oud-collega uit mijn tijd bij The Amsterdam Dungeon en een acteur met wie ik ooit op de planken stond in een kindermusical én op een feestje van een rijke patser in zuid-Frankrijk.

Na het auditie-gebeuren nog even een terrasje gepikt om vervolgens door te reizen naar een sollicitatie. Althans, meer een intake-gesprek. Daaruit volgde dat ik ben aangenomen als aspirant-lid van het Bewonersoverleg. Vanavond is meteen de eerste vergadering.

Ik verheug mij erop mijn steentje te mogen bijdragen aan het saneren van de buurt!

Het saneren ("gezond maken", denk maar aan het Engelse "insane": on-gezond) van wat ooit de grootste vuilnisbelt van Nederland was kostte de belastingbetaler 100 miljoen euro. Voor dat bedrag zou je verwachten dat er multifuntioneel is gesaneerd. Dat wil zeggen: alle verontreiniging is verwijderd, in elk geval tot een bepaalde streefwaarde. Maar nee, er is "funktioneel gesaneerd". Dat houdt in wezen in: Als je geen vuil meer ziet dan is het goed.

Men heeft dus gewoon de gigantische storthoop van grootstedelijk afval bedekt met een paar lagen folie en tuinaarde. Stel dat je 2 mijoen rollen folie gebruikt van twee euro per stuk en 2 miljoen zakken tuinaarde van 10 kilo a 2 euro per stuk dan zit je op een bedrag van 8 miljoen euro. Mijn cijfers zijn natuurlijk een pure gok maar het is even voor het idee. Als iemand mijn cijfers kan ombuigen naar de realiteit (Hoeveel folie en aarde is nodig om een gebied zo groot als de Volgermeerpolder te bedekken, wat voor folie is gebruikt tegen welke prijs en hetzelfde voor de gebruikte aarde?) dan heel graag.

Stel dat je aan salarissen van werknemers en het huren van graafmachines en dergelijke 30 miljoen euro kwijt bent dan blijft er alsnog 62 miljoen over voor het management en het omkopen van ambtenaren afkopen van vergunningen. Simpel gezegd natuurlijk.

Dat "funktioneel saneren" lijkt wel op mijn persoonlijke (tijdelijke) opruimmethode: als je een stapel rotzooi hebt en je verwacht bezoek dan gooi je er een kleedje over. Over die troep dan en niet over de visite. Zo werp je een laken over een stapel wasgoed of een handdoek over een stapel formulieren. Mijn moeder (en later mijn vriendin) vond dat niet goed (Hoi mam! ;-)):

Nee, troep moet je netjes wegstoppen in kastjes; dan is het opgeruimd. Nou nee, het blijft dezelfde troep maar dan verstopt achter een deurtje in plaats van onder een laken. Dat is althans míjn mening.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Trevor Bannister

Vader

In reactie op de opmerking van een heuse islamofoob (én lid van een extreem rechtste groepering) schreef ik het volgende:

Ook veel christenen hebben goede banden met de nazi's (gehad). Helaas mis ik van jou de bewijzen dat moslims gelieerd zijn geweest aan Hitler. Wat maar weer aantoont dat islamofoben geen bewijzen nodig hebben om anderen te overtuigen van hun gelijk. Zodra je die bewijzen wéĺ hebt én kunt verklaren waarom de Bijbel níet letterlijk moet worden genomen maar de Koran wél, ga ik graag weer met je in discussie. Fijne dag verder! (En dat meen ik en is zeker niet sarcastisch bedoelt)

Inderdaad, ik probeer discrimineren tot het uiterste te voorkomen en praat zelfs met mensen wier mening lijnrecht tegenover de mijne staat. Al is het maar om te laten zien dat discussiëren ook op een normale respectvolle manier kan.

Er zijn nu eenmaal mensen die ervan overtuigd zijn dat verschillende bevolkingsgroepen anders van elkaar behandeld moeten worden. En ook idioten hebben recht op hun mening...;-)

Zélfs als ze vinden dat Joden wél en Moslims níet dieren ritueel mogen slachten. Alsof het wat uitmaakt voor de koe volgens welk ritueel zij geslacht wordt: Kosher of Halal. Of volgens het kapitalistisch ritueel: zo snel en zo veel mogelijk koeien slachten voor zo weinig mogelijk geld.

Ach, later lachen we om deze discussie en is het niet meer dan een herinnering voor een enkeling.

Herinneringen maken is misschien wel het mooiste dat er is. Nu mag ik dat met m'n kinderen doen en het voelt als een voorrecht. Alleen al het idee dat ze later zullen zeggen: "Ik weet nog goed dat ik vroeger met mijn vader..."

De liefde

Heerlijk weekend gehad met zoon en oudste dochter! Gisteren een gezellig dagje thuis doorgebracht en vandaag geluncht bij mijn moeder en een bezoekje gebracht aan drie speeltuinen én een kinderboerderij (Het "landje van Ome Kick" voor wie dat wat zegt). Vanmorgen met dochter ook nog'ns een potje schaak gespeeld.

Met mijn zoon besprak ik de optie van een vierde "tijd"; Denk je eens in dat er naast verleden, heden en toekomst nog een vierde tijd is waarin wij (kunnen) bestaan (hebben)?

Hij houdt van denken. Toevallig bracht de postbezorger vandaag zijn tussenrapport-cadeautje: een zelfbouwpakket voor een spelcomputer waarop je welgeteld één heel spel kunt spelen...Pong! Er zit zelfs een soldeerbout bij dus de Ferman kan lekker aan de gang. Normaal gesproken zou hij meteen aan de slag gaan maar hij besloot zijn schoolproject voorrang te verlenen.

Hoe komt een 15-jarige aan zoveel verantwoordelijkheidsgevoel?

Mijn dochter zette ik aan het werk met een kalligrafeer-set. Zij houdt van knutselen.

Met haar ging ik ook "raar" praten. Overal "os" achter zetten. Zo krijg je bijvoorbeeld: "Goedemorregos! Lekkeros geslapenos?" Zij vergat bijna haar ontbijt te eten dus ik zei: "Eetos ontbijtos? Of Kruidvat natuurlijk."

Zij begreep het grapje meteen en mijn zoon vond'm zelfs erg goed. M'n dochter bleef maar glimlachen!

Zij zat later op de bank te lezen terwijl haar broer in de kamer ernaast werkte aan zijn schoolopdracht. Op gegeven moment, zonder dat het haar wordt gezegd af gevraagd, loopt zij naar haar broer toe om hem een chocolaatje te geven. Gewoon, zomaar.

Dát, mijn beste lezers, zijn nu de momenten waar ik voor leef!

Natuurlijk is het leuk en gezellig als (zoals afgelopen donderdagavond) de buurvrouw op visite komt. En natuurlijk is het leuk als mijn inspanningen worden beloond en ik (zoals afgelopen vrijdag) een leuke werkopdracht binnenhaal.

Maar waar het écht om gaat is niet in geld, contracten of andere materie uit te drukken. Voor mij is dat de liefde.

(Klik op de foto's voor een grotere versie)

Vaarwel (Een verhaaltje)

Het waren een ongelooflijke paar weken geweest. 

Hij leek te zijn beland in een compleet andere wereld. 

En feitelijk was dat ook zo. 

Zelfs de zon en de wolken zagen er anders uit dan in zijn eigen land. 

Fysiek zat hij er volkomen doorheen maar mentaal had hij zich nog nimmer zo sterk gevoeld. 

Hij had een dame ontmoet die hem een taal leerde die hij nooit zou beheersen. 

Maar gelukkig spraken zij dezelfde 'bodylanguage'. 

In de nacht van het afscheid bedacht hij voor haar een gedicht in de geschreven taal die zij beiden begrepen: 

If night had a shadow what colour would it be? 

If a sound could smell of roses would you like to dance with me? 

Hij gaf haar het briefje. Zij las het. 

Zij draaide zich om en liep weg en hij wist: 

dit was geen vaarwel.

Winkeldief

Gisteravond was ik naar een bewonersbijeenkomst. De groepen bewoners (er kwamen ruim 60 mensen opdagen!) werden ingedeeld bij tafels waar verschillende thema's werden behandeld. Binnen een uur waren er tientallen ideeën verzameld om de buurt leefbaarder te maken! Meteen ook werd er een groep van actievelingen samengesteld, bestaande een selectie van buurtbewoners en enkele vertegenwoordigers van diverse organisaties. Dit zou wel eens kunnen gaan werken! Even afwachten natuurlijk maar ik heb goede hoop...

En die sprak ik ook uit toen ik met een buurman terugliep naar huis.

Eerder op de dag was buurvrouw Hetty bij mij om te spreken over onze stichting terwijl even later buurman Dudo even langskwam. Gisteren had ik ook visite van een vriendin die voor mij het kaftontwerp van mijn tweede verhalenbundel zal verzorgen. We spraken over een onderwerp voor de kaft en kwamen zo ondermeer op een gesprek over overleden geliefdes...

Stel: je hebt ooit een hartaanval gehad of een geliefde is er net aan overleden. Met dat in het achterhoofd ben je lekker aan het sporten of stofzuigen of zo. Opeens voel je een stekende pijn in de borststreek en voel je je linkerarm niet meer. In je paniek bel je een ambulance. De ziekenverzorger constateert dat je "gewoon" een paar spiertjes hebt verrekt waardoor een en ander aanvoelde als het begin van een hartaanval. Een weekje later valt een acceptgiro in de bus voor 500 euro, de kosten van het laten komen van een ambulance.

Dat is de wereld waar de heer Coşkun Çörüz van het CDA naar toe wil. Zijn plan is nu nog simpel: iedereen die ten onrechte een klacht indient tegen de politie moet de volledige griffiekosten betalen. Natuurlijk, het aantal klachten tegen de politie zal afnemen en daarmee ook de administratieve rompslomp en dus de kosten. Maar het is juist de bedoeling dat mensen geen drempel krijgen opgeworpen als ze willen klagen tegen de politie.

Dat systeem zorgt ervoor dat agenten wel twee keer nadenken voordat ze een toevallig passant het ziekenhuis in rijden omdat zijn signalement toevallig ongeveer voldoet aan dat van een winkeldief.

Update: deze vrijdagavond ben ik te zien in een klein gastrolletje in Veronica's M!LF

Onderschrijven

Gisteren was ik met Superfer op visite bij zijn moeder. Afgelopen maandag besliste de rechter dat zij nog een half jaar onder toezicht zou blijven in de psychiatrische kliniek. Daarna zal een evaluatie volgen en kan zij wellicht gaan deelnemen aan een begeleid wonen-project. Het gaat dus de goede kant op. Zij was ook vrij helder en sprak coherent.

Zoonlief kon zijn moeder vertellen dat hij een prachtig tussenrapport had; er prijkt zelfs een 9,5 op voor Natuurkunde! Maandag kwam hij thuis met een 10 voor een Duits s.o. (schriftelijke overhoring) en natuurlijk haalt hij wel eens een onvoldoende maar over het geheel genomen is hij een uitstekend presterende jongeman die niet voor niets hier wordt beschreven als "Superfer"...

's Avonds was ik met vriend Pieter naar De Nieuwe Anita, een buurtcafé waar elke dinsdagavond (al dan niet lokale) muziek-talenten hun kunsten vertonen. Er zijn ook regelmatig film-avonden en dansavonden en je kunt er soms ook eten. Verder staat er een boekenkast bij een paar makkelijk zittende stoelen en is het goed dat zo'n club er is. Eerdaags mag ik de dame interviewen die de boel daar beheert. Nog geen idee wat ik haar zal vragen; de tent maakt het gewoon moeilijk om te kiezen uit het aanbod!

Mensen in onze samenleving hebben erg veel keuzes. Zij kunnen kiezen uit honderden mobieltjes met duizenden abonnementsvormen. Honderden TV-programma's strijden om aandacht via zo'n 138 verschillende zenders en tientallen opzetborstels voor tientallen verschillende elektrische tandenborstels zorgen voor keuzestress. (Daarom kan uitgehuwelijkt worden ervoor zorgen dat men minder gestresst is: de keuze voor een partner is namelijk voor hen gemaakt. En dat scheelt.)

Gelukkig dan maar dat er mensen zijn als Steve Jobs die ons vertellen dat wij erg gelukkig worden wanneer wij een gadget kopen waar een appeltje op staat. Of als we schoenen kopen die zo lelijk zijn dat ze zelfs zo heten!

Er zijn zelfs media die ons vertellen wat wij moeten denken en TV-programma's die ons vertellen wat wij de leukste slechte TV-momenten van het afgelopen decennium vonden.

Als je mensen vraagt wat ze met een miljoen euro zouden doen dan zeggen ze "Op vakantie gaan en een nieuwe auto kopen". Iets wat ze sowieso al doen. Vraag je hen wat ze met een onverwachte vrije week zouden doen waarin zij absoluut geen verplichtingen hebben dan blijkt dat ze geen idee hebben wat te doen.

Zo erg zijn we gewend aan werk doen dat we niet leuk vinden zodat we spullen kunnen kopen die wij niet nodig hebben om mensen mee te imponeren die wij niet aardig vinden.

En dat laatste heb ik niet van mijzelf maar kan ik wél onderschrijven.

Wereldbrand

7 Doden bij een schietpartij in Alphen aan den Rijn, 12 doden bij een bomaanslag in de metro van Minsk, een seriemoordenaar in New York...U voelt zich machteloos? U denkt dat u er niets aan kan doen dat mensen sterven? Maar misschien kunt u dat wél! "Wie, ik? Maar hoe dan?"

Welnu: dagelijks (Elke dag ja. Dus ook vandaag en zelfs met kerst en op zondag) sterven wereldwijd zo'n 35.000 mensen aan honger. Waarschijnlijk zelfs meer. Eigenlijk vreemd want er is meer dan voldoende voedsel in de wereld om iedere mond te kunnen voeden. Maar helaas: enge mensen met dollartekens in plaats van medeleven in de ogen zorgen ervoor dat jaarlijks miljoenen tonnen graan worden vernietigd en miljarden liters melk worden weggespoeld. Zelfs wij hier in Nederland die graag klagen dat wij het zo slecht hebben gooien elk jaar voor ongeveer 4 miljard euro aan eten weg. De helft daarvan zit nog gewoon in de verpakking!

Zelfs in Nederland zijn er mensen die elke maand nieuwe schoenen kopen en, "vanwege de kredietcrisis, meneer!" nog "maar" 200 euro per maand aan kleding voor zichzelf uitgeven in plaats van de 300 die ze gewend waren. Met maar 50 euro per maand kunnen zij een organisatie als Plan International steunen en daarmee een heel dorp vol mensen van de hongerdood redden, onderdak verlenen én onderwijs geven.

En ja, ook ik geef zeker 50 euro per maand uit aan zaken die ik niet nodig heb. Ik hoef helemaal niet met mijn kinderen naar het zwembad of de McDonalds. Ook koffie is een luxe-artikel. Eén keer in de week m'n zoon en mijzelf op een lekker broodje trakteren moet ook niet en één keer per jaar een hele week op vakantie gaan? Hah! Er zijn landen waar ze geen woord voor vakantie hebben!

Zelf steunde ik vroeger Foster Parents Plan (Nu Plan International) maar tegenwoordig alleen nog maar OneMen , Teknophilos en Hiob. Die laatste dan vooral door mijn inzet als vrijwilliger.

U hoeft natuurlijk niet meteen uw complete leefpatroon om te gooien maar als we allemaal maar een klein beetje bijdragen dan kunnen we gezamenlijk wat betekenen voor de medemens: vele druppels samen blussen het vuur van de wereldbrand.

Sociale media en psychiatrie

'Laat het feest beginnen' van Nicollò Ammaniti is boek nummer 5 van dit jaar en is -vind ik- prachtig geschreven. De schrijver (die ik indertijd heb mogen spreken toen ik de gasten welkom mocht heten op zijn boekpresentatie), heeft duidelijk een beetje ziekelijke fantasie. En daar hou ik wel van...

Hoe leuk het lezen van artikelen op internet ook is of hoe makkelijk het ook is om een e-book aan te schaffen...geef mij maar gewoon een papieren boek.

En niet alleen op internet maar juist ook in boeken vind je een hoop informatie. Bovendien heeft nog niet één internet-artikel mij zo diep laten denken als één van de vele boeken die ik in mijn leven heb gelezen.

Ja, wij leven in een informatietijdperk en ja, het is prachtig dat wij dankzij de telegraaf, kranten, radio, telefoon, televisie, mobieltjes en internet zo makkelijk en snel informatie kunnen krijgen en uitwisselen. Maar soms wordt het een beetje veel.

Het schijnt dat wij - in het rijke Westen - in twee weken tijd meer informatie te verwerken krijgen dan de gemiddelde middeleeuwer in zijn of haar hele leven. En ik geloof dat wel.

Maar denkt u écht dat iemand 500 jaar geleden wakker had gelegen in de wetenschap dat 1240 kilometer verderop een man de kat van zijn buurvrouw heeft gewurgd omdat-ie het gejank van het beestje 's nachts zat was?

Via met name Twitter bereikt ons een oneindige informatiestroom. Letterlijk. En in die hoeveelheid schuilt het gevaar. Niet alleen is het verslavend om voortdurend op de hoogte te blijven van de ontwikkelingen rond je favoriete hobby of favoriete persoon; het is ook moeilijk om niet voortdurend informatie te zoeken over dat nieuwe mobieltje dat je op het oog hebt. Of om het laatste nieuws bij te houden over de gebeurtenissen in Alphen aan den Rijn.

Je krijgt het gevoel dat je iets mist of zelfs dat je er niet meer bijhoort als je niet de allernieuwste berichten hebt gelezen.

Er zijn mensen voor wie dit geen enkel probleem is en die gewoon de dicipline bezitten om om half elf te gaan slapen en het twitter-gedrag volkomen in de hand hebben.

Maar veel mensen hebben al moeite met het filteren van krantenberichten, laat staan met "tweets"; wat is nu belangrijk en wat niet?

In elk geval zijn de berichtjes die mensen lezen en versturen vanaf de fiets blijkbaar van levensbelang. In elk geval belangrijk genoeg om hun eigen leven en dat van anderen in de waagschaal te stellen; om de paar minuten móet gewoon even de mail worden gelezen. En als het mobieltje af gaat, dan móet het telefoontje of sms-bericht meteen worden beantwoord. Maar we zijn niet verslaafd hoor! Sterker nog: als we gaan douchen gaat-ie meestal niet mee. Dus zeker tien minuten per dag zijn we niet mobiel bereikbaar...

Goed kunnen filteren is lang niet iedereen gegeven. Het gevaar bestaat dan ook dat mensen doordraaien: "Ik kan het niet meer aan!!" betekent niet dat dat ene leuke bloesje niet meer past omdat je tegenwoordig meer kaassouflé's eet dan vroeger. Het betekent vaak letterlijk dat onze hersenen de hoeveelheid informatie niet meer kunnen verwerken.

Hiervoor waarschuwde ook Alice Sanders (van http://www.virtualalice.nu. Neemt u eens een kijkje op de site van deze dame die uiterst boeiend kan vertellen!) toen zij afgelopen donderdag op de maandelijkse thema-avond in het Psychiatrie Café Noord kwam vertellen over Sociale Media en Psychiatrie.

Zelfstandig nadenken

Naar aanleiding van het drama in Alphen aan den Rijn, gisteren, laait de discussie weer op: zijn wij voor of tegen wapenbezit? De 24-jarige Tristan was lid van een schietvereniging en kon daardoor waarschijnlijk vrij eenvoudig aan wapens komen.

Het mooiste zou het natuurlijk zijn als het voortaan verboden werd om wapens te produceren. Maar ja, het is nog nooit in de geschiedenis van de mensheid gelukt om iets uit te bannen door het simpelweg te verbieden...

Vooral in Amerika zijn er mensen die vinden dat iedereen met een wapen moet (mogen) rondlopen. Sterker nog: er zijn al scholen waar leerlingen een pistool op zak mogen hebben om zich te kunnen verdedigen tegen schietgrage mede-leerlingen! 4 op de 5 Amerikanen hebben een ding in huis of op zak dat kogels kan afvuren. Gemiddeld dan.

Stomtoevallig kent dat land ook het hoogste aantal doden door vuurwapengeweld ter wereld. Volgens de voorstanders van wapenbezit komt dat omdat 1 op de 5 burgers geen wapen heeft. Zou je die ook nog leren schieten dan zullen criminelen het wel uit hun hoofd halen om bijvoorbeeld ergens in te breken; het is namelijk zeker dat de inwoners óók gewapend zijn?

Het is natuurlijk een drogreden: 'Omdat 1 op de 5 geen wapen heeft is er zoveel wapengeweld'. Het is een kwestie van omdraaien. Net zoiets als: 'Slechts 1 op de 5 auto-ongelukken wordt veroorzaakt door dronken automobilisten. Dat betekent dat 80 procent van de ongelukken wordt veroorzaakt door nuchtere autorijders. Ofwel: als mensen meer alcohol zouden drinken achter het stuur zouden er minder ongelukken zijn.'

Het zijn vooral mensen die zich onveilig voelen die voorstander zijn van wapenbezit. Verreweg de meeste van die mensen zijn ook onzeker en zoeken een houvast in hun leven. Een bijzonder groot deel van die mensen stemt PVV (Uit onderzoek kwam onlangs naar voren dat 1 op de 3 PVV-sympathisanten graag een pistool zou dragen.)

Dat houvast kan een pistool zijn of iemand die ze zegt wat ze moeten doen. Van zelf nadenken worden ze namelijk nerveus. Daarbij komt dat niemand ze heeft geleerd hoe dat eigenlijk moet, dat zelfstandig nadenken.

Echt waar

Donderdag het financiële gedeelte van mijn ondernemingsplan verder uitgewerkt, een hoofdstuk toegevoegd aan mijn roman, een fotoshoot geregeld, twee verse korte verhaaltjes geschreven waarvan er inmiddels één gisteren is gepubliceerd (en beide verschijnen in mijn derde bundel terwijl mijn tweede bijna klaar is om te worden gedrukt), een wasje gedraaid (waarvan een deel op de hand), de deuren in huis afgesopt én een avond gepresenteerd met als thema "Psychiatrie & Sociale Media".

Ben ook nog gevraagd om een gesproken column op te leveren voor een radio-programma met als thema "Zorg".

Vrijdag een twitter-account aangemaakt voor het Psychiatrie Café Noord, de puntjes op de i gezet voor mijn ondernemersplan (Statistieken erbij gezocht, taalfoutjes verwijderd en dergelijke), foto's gesorteerd en een vijftal gepubliceerd in het kader van Skywatch Friday op http://terrebelius.blogspot.com

Daarna bij m'n moeder met haar computer aan de gang geweest en daar heerlijk gegeten, samen met haar en mijn zoon.

Terwijl hij vandaag naar een verjaardag was had ik een paar uurtjes voor mezelf.

Voor dit weekend had ik zelf niets gepland. En dat wil ik graag zo houden...het milieu is al genoeg belast door mijn computergebruik van de afgelopen dagen...;-)

Wat het milieu betreft zijn wij allemaal natuurlijk zwaar hypocriet. Als het ventje dat op school een opdracht moet maken over het milieu en bij een mooie tekening schrijft: "Iedereen moet ze auto wegdoen behalfe mij pappie want die heeftem echt nodig."

Natuurlijk kun je niet volledig natuurvriendelijk leven. Dat is maar weinigen gegeven. Hoeveel mensen kent u die bereid zijn hun eigen poep te recyclen bijvoorbeeld? En trekt u eerder een warme trui aan of zet u liever de verwarming een graadje hoger? En als u eerlijk bent: koopt u écht nooit iets wat u eigenlijk helemaal niet nodig heeft?

Natuurlijk niet. U niet en ik niet. Maar dat neemt niet weg dat we een beetje kunnen opletten wat we doen. En zoveel moeite is dat heus niet. Echt waar.

Vandaag staan wij stil bij de slachtoffers van het drama in Winkelcentrum De Ridderhof in Alphen a/d Rijn

Gelaten (Een verhaaltje)

Met kleine stapjes baande zij zich een weg door de straten van de grote stad.

Een mooie zwarte schoen zonder hak droeg zij aan de linkervoet; aan de rechter een witte gymschoen.

Zij was omringd door tientallen mensen, deze winderige zaterdagmorgen, maar toch was zij alleen.

Het was duidelijk dat zij een zware nacht achter de rug had en dat er nog vele zouden volgen.

In haar ogen een blik van berusting.

Het idee dat zij ooit weer geluk zou kennen had zij al lang achter zich gelaten.

Poepen

Als dit wordt gepubliceerd presenteer ik een avond in Amsterdam-Noord met het thema "Sociale media en psychiatrie".

Te gast is Alice Sanders van http://www.virtualalice.nu

Vorige keer genoten van het eten daar!

Laatst genoot ik samen met mijn zoon (en gezien de reacties op Twitter vele anderen) van de TV-marathon van The Big Bang Theory. Het in deze serie voorkomende gevoel voor humor spreekt mij erg aan.

Ik moet bijvoorbeeld erg lachen als ergens geschreven staat: "Dove asielzoekers horen niet in Nederland". Nogal wiedes; die horen nérgens want ze zijn namelijk overál doof!

En als iemand het heeft over een blinde geleidehond in plaats van een blindengeleidehond dan barst ik ook in lachen uit bij het plaatje van een hond met zonnebril en een rood/witte stok in de bek. Datzelfde heb ik bij mensen die "wet suit" schrijven in plaats van "wetsuit". Een nat pak is toch echt niet hetzelfde als een duikerspak. Zoals een "blue print" een blauwe afdruk is en een "blueprint" een schematische voorstelling.

En bij het bericht dat de politie mensen voortaan sneller mag fouilleren stel ik mij voor dat men er eerst minimaal twee minuten over moest doen om een verdachte (elke burger dus, volgens de huidige richtlijnen) te betasten.

In reclames is het ook vaak raak. Zo spreekt men rustig van een duurdere energierekening en bedoelt men waarschijnlijk niet dat de prijs van papier is gestegen of dat er voortaan meer porto moet worden betaald. Een "sneldrogende formule" is vermoedelijk geen formule die eh...snel droogt maar men bedoelt "sneldrogend materiaal dankzij een verbeterde formule". Of zo. En er bestaat een huidprodukt "met vochtinbrengende hydratatie". Goh, dus het spul maakt je nat én het maakt je nat!?

Zit een misdadiger echt in de cel tegenover zijn maat op te scheppen dat hij zo economisch is? Toch las ik laatst dat men op zoek was naar een economische misdadiger; "Nou, laatst was ik wel héél erg economisch en daarom zochten ze me."

Niet altijd is het grammaticaal incorrect maar toch vind ik het gewoon grappig:

Lees ik het bericht: "4 Gewonden gevallen bij aanslag" dan denk ik meteen: "Goh, wat zielig: eerst zijn ze gewond en dan vallen ze ook nog...!"

En over humor gesproken:

Minister Melanie (Schultz van Haegen van infrastructuur. Red.) zal de kwestie toiletten goed borgen, belooft zij in een brief aan de Tweede Kamer.

Het gaat hier over toiletten in alle treinen in Nederland, een project dat de minister in 2025 "al" afgerond wil hebben.

"Borgen" betekent "lenen, op de pof kopen", "iemand die voor je betaalt als je dat zelf niet kunt, als in "borg betalen"", Gronings voor "kasteel, burcht", het verlenen van uitstel, "afgrendelen, afsluiten".

Wat de minister bedoelt met borgen is mij een raadsel. Bij het borgen van toiletten kan ik mij wél wat voorstellen: zorgen dat ze zo goed in de bodem van treinstellen zijn vastgezet ("borgen" met "borgpennen") dat ze niet bijvoorbeeld losschieten als de trein een scherpe bocht neemt en iemand toevallig net lekker zit te poepen. (Voor de meelezende Vlamingen: ja, dat kan ook...)

Jammer

Gisteren alvast een nieuw stukje geschreven voor de buurtkrant en bij m'n moeder langsgeweest om pisang goreng te eten en haar te helpen bij een computer-dingetje. Ga er maar aanstaan: met 75 jaar nog even leren internetten! Fijn dat ik haar mag steunen.

Het zou fijn zijn als overheid en bedrijfsleven de burger zouden steunen waar het gaat om rekening houden met het milieu. Zo zou ik graag wat meer milieuvriendelijke en biologische produkten kopen maar dat is vaak erg duur. Daarom ben ik meestal toch aangewezen op produkten die minder goed zijn maar wel een stuk goedkoper.

Je kunt bijvoorbeeld in een restaurant een glaasje water bestellen omdat het produktieproces minder ingrijpend is voor het milieu dan bij andere dranken. Maar ja, dan betaal je daarvoor al gauw 2,20 euro. Nu zijn er mensen die dat goedkoop vinden voor een glas water. Er zitten dan weliswaar soms bubbeltjes in maar toch vind ik dat duur. Bovendien kost de produktie van een glas water vaak enkele liters aan water en een hoop kostbare energie. Ik begrijp dat daarvoor betaald moet worden maar het zet mij wel aan het denken.

Jamie Oliver, de beroemde TV-kok dacht er ook over na en besloot Engelse scholieren te stimuleren om gezond te eten. Ondanks tegenwerking van de scholen en de (lokale) overheid zette hij zijn plan door. Na een maand al bleek dat kinderen die gezonder eten zich beter gedragen én beter leren. Bovendien bleek een gezonde maaltijd maar zo'n 2 cent duurder dan een bord met frietjes en kipnuggets (Gefrituurde broodkruimels met gemalen kippenvel en het schraapsel van kippebotten, vaak aangevuld met restjes kalkoen).

Op termijn zou de overheid besparen omdat beter lerende kinderen beter opgeleide werknemers (en belastingbetalers!) worden en gezondere mensen de maatschappij minder kosten. Helaas kijken overheden vooral naar de effecten op korte termijn. En dat is jammer.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Ome Kick

Gemeen

Moest gisteren zowaar even bijkomen van het weekend...;-) De tijd heb ik vooral besteed aan huishouden en nu heb ik weer een schone over/grill/magnetron. Soms krijg ik zo'n bevlieging en dan maak ik zelfs de achterkant van het gootsteenzeefje schoon. Maar gisteren dus niet.

Wél is nu ook de onderkant van het vuilnisbakdeksel schoon. Niet dat ik daar heel veel eer aan beleef want er is echt niet één bezoeker of huisgenoot die dat zal opvallen en zegt: 'Goh, wat heb je de onderkant van het vuilnisbakdeksel toch mooi schoongemaakt.'

Maar ja, je doet het dan ook vooral voor jezelf.

De twee jongedames van een school in Maastricht die een weekendje langer in Parijs bleven als "de vermiste schoolmeisjes" deden dat waarschijnlijk ook vooral voor zichzelf. Volgens hun eigen verklaring hadden ze namelijk wél geld om kleding te kopen voor de koude nachten in Parijs maar geen geld om beltegoed te kopen om hun ongeruste leraren te bellen. Ze hadden ook op het politiebureau (of in een schoenenwinkel of kledingboetiek of een fastfoodrestaurant 0f waar dan ook) gratis kunnen bellen maar daar hebben ze blijkbaar niet aan gedacht...

Verder was onlangs in het nieuws te lezen dat Portugal nu ook een begrotingstekort wil. Logisch ook want alle landen die er toe doen (Amerika, Frankrijk, Duitsland, Nederland) hebben er eentje en dus wil Portugal nu ook z'n eigen begrotingstekort. Daarom klopt het land aan bij de EU voor de financiering ervan. "Klop klop! Goedemiddag. Wij van Portugal willen er graag bij horen en nu horen wij dat men bij jullie terecht kan voor een leuk begrotingstekort. Hebben jullie er eentje voor ons van pak'm beet, 19 miljard? Zou fijn zijn. Alvast bedankt!"

Veel Arabische landen hebben géén begrotingstekort en daarom noemen wij hun cultuur graag achterlijk.

In sommige Arabische landen (en in Amerika) hanteert men zelfs nog de doodstraf! Nou, als dat niet achterlijk is...? Ruim 60 procent van de Nederlanders is principieel tegen de doodstraf.

Bij mensen die de PVV een toffe partij vinden is 16 procent tegen de doodstraf. 84 Procent van de PVV-stemmers vind het dus een goed idee dat we mensen vermoorden om anderen iets te laten zien: het vermoorden van mensen is heel erg slecht, stom en gemeen.

Probleem (Een column)

Het groepje stond de stoep te blokkeren bij het Bilderdijkpark en deed alsof de hele straat - nee, de hele wéreld !- van hen was. De één was nog luidruchtiger dan de ander. Opscheppen over het nieuwe vervoermiddel was er natuurlijk ook bij: 'Kijk, mooi blauw is-ie, niet!?'

Ze schreeuwden hard genoeg om omstanders te laten denken dat hun gesprekspartners bijna allemaal doof waren.

Toen ik aangaf er langs te willen deden ze alsof ze mij niet hoorden. Op mijn 'Pardon?' werd niet gereageerd. Zelfs toen ik zei 'Hallo, mag ik er even langs!?' deden ze alsof ik niet bestond.

Pas toen ik er eentje op de schouder tikte draaide men woest het gezicht in mijn richting en snauwde mij toe: 'Wat mot je nou, ventje!? Wij mogen ook op deze stoep staan, hoor! Zoek je eige stoep moar!' De rest van de groep vond dat blijkbaar een bijzonder vermakelijke opmerking want ze lachten als een troep hongerige hyena's met Down-syndroom. Met mijn excuses aan hyena's en mensen met Down-syndroom voor de niet bedoelde belediging.

Ik besloot het hierbij te laten en het groepje te passeren via het fietspad. Wat mij op een scheldkannonade kwam te staan van een fietser die vond dat ik maar op de stoep moest lopen.

Bij een brug over de Da Costakade zag ik er zo eentje lopen die zó had gepast in het groepje dat ik zojuist achterliet. Met de adrenaline nog in mijn aderen keek ik toe hoe deze rechtstreeks afliep op een Turkse mevrouw die vanaf de brugleuning de eendjes stond te voeren.

De arme vrouw voelde plotseling - en hard! - de punt van een elleboog onderin haar rug porren en verloor bijna haar balans. Het sneetje brood dat zij in de hand had liet zij pardoes in het water vallen. Geschrokken keek zij om, zag iemand ongegeneerd in het vuistje lachen en hoorde zeggen: 'Nou, sorry hoor! Moet je ook maar niet in de weg gaan staan, zo midden op de brug. Die is niet van jou alléén hoor, mocht je dat soms denken!'

En er zijn meerdere incidenten die aantonen dat het de laatste paar jaren een steeds groter probleem wordt, die hangouderen.

Foto's

Dit weekend was ik met mijn kinderen gaan skiën op de eerste warme dag van het jaar. Ook keken wij naar de film "Back to the Future", lunchten wij bij mijn moeder en brachten een middag door in de speeltuin. U ziet ondermeer een zelfportret van vader met oudste zus. Hier zijn de foto's:

Made in Heaven (Een verhaaltje)

Na maanden van blikken wisselen, verlegen glimlachen, stotteren als hij haar aansprak en uiteindelijk samen uitgaan was het dan toch zover gekomen. Uitgeput maar zeer voldaan en zielsgelukkig was hij wakker geworden in de woonkamer van een huis dat het zijne niet was. Op een slaapbank. Naast haar. In de verwarring van het feest was hij vergeten wie er in de slaapkamer naast hen lag. Maar dat deed er ook niet toe. Zij sliep nog. Op haar zij, met een arm onder haar hoofd en een engelachtige glimlach op de mond. Het gezicht gewend naar het halfgeopende raam, van hem af. Hij kon het niet laten en trok voorzichtig het laken omlaag dat de lichtgetinte huid van haar rug bedekte. Zijn vermoeden werd bevestigd door de woorden die als tatoeage in haar onderrug waren gegraveerd, vlak boven de billen: 'Made in Heaven'.