Heerlijke vakantie

De touringcar stopte bij mijn moeder om de hoek en dus besloten wij bij haar te eten voordat wij opstapten. Onderweg kwamen wij een reisgenote tegen die even schrok; "Het is toch 9 uur en niet 6 uur?" Terwijl wij haar geruststelden kwam er nog een bekende voorbij; een oud-collega die ik bovendien ken uit de Burlesque-scene én als de ex van een vriend.

Zoon en ik keken nog even naar The Big Bang Theory en togen in gezelschap van (o)ma naar de opstapplek...bijna iedereen was er al!

Een half uur later waren wij onderweg naar Tsjechië.

De toiletten bij de Raststätte bleken tegenwoordig 70 cent op te slokken waar het vorig jaar nog maar 50 cent was. Wat niet was veranderd was het bonnetje dat je na toiletgebruik kon inleveren voor 50 cent korting op een kopje koffie.

Slapen in een bus is niet iedereen gegeven en ook mijn zoon ontdekte dat er nadelen kleven aan het groter worden...

Het siert de groepsgenoten dat niemand klaagt wanneer blijkt dat de TV aan boord niet werkt. Maar velen zal dat niet eens zijn opgevallen, verdiept als men was in de gebeurtenissen op het scherm van DS, slimme telefoon, schootcomputer, Tablet-pc of e-reader.

Aangekomen bij Hotel Astra in Spindleruv Mlyn blijkt de kamerverdeling en dergelijke dik in orde. Één klein "probleem": dankzij chauffeur Harry zijn we een uur eerder gearriveerd dan gepland. De omgeving wordt verkend, er wordt koffie gedronken en een stel kinderen maakt dankbaar gebruik van het inpandige zwembad.

Dag 2

De piste is op loopafstand van het hotel. Maar ja, dat is Rome feitelijk ook. Op zich is het maar 20 minuten glijden lopen naar het dorp en iets verder naar piste Svaty Petr maar omdat de weg naar beneden spekglad is lijkt het veel langer en velen besluiten dan ook met de (taxi)bus te gaan.

Onder begeleiding van de hipste hits van 20 jaar geleden die uit de speakers van een après-skihut knallen schrijft de groep zich in voor skiles of sluit zich aan in de rij van mensen die skies of snowboards willen huren. De jongste kinderen vermaken zich met "tubing": in een soort binnenband van een vrachtwagen een besneeuwde helling afdalen.

Het zonnetje doet z'n best ons warm te houden maar moet in de loop van de dag z'n meerdere erkennen in Koning Winter. Het is koud.

Om vier uur gaan de meesten weer terug naar het hotel alwaar wordt ontdekt dat verbinding met het internet via wifi mogelijk is.

Dag 3

Ook vandaag zijn de weergoden ons gunstig gezind; de zon schijnt en er staat weinig wind. Ons aller Bibi heeft haar eerste skiles en heeft er duidelijk plezier in. Als de juf een ander kind iets uitlegt luistert het zusje van Bram aandachtig mee. Vanaf nu luidt haar nieuwe bijnaam Skibi!

Het is duidelijk dat onze jonge groepsgenote bijtijds in bed lag en uitgeslapen in haar klas is verschenen. Enkele andere jongelui mogen hier lering uit trekken; zij gaan liever laat slapen om de volgende dag lekker lang in bed te blijven liggen. Tot frustratie van hun ouders...

Misschien heeft het te maken met een oude Tsjechische gewoonte om midden in het hoogseizoen de traproeden en het tapijt in de speelkamer te vervangen. De mensen die net terugkomen van de piste vinden het niet allemaal vermakelijk om te moeten wachten op de hotellift die krap drie mensen tegelijk kan vervoeren.

Het eten is -zoals gebruikelijk in ons hotel- weer prima verzorgd.

Dag 4

Het wordt bijna eentonig maar ook vandaag is het prachtig skiweer. Het electronisch bord naast het hok van de skipas-verkoop geeft weliswaar aan dat het 15 graden onder nul is maar niemand klaagt over de kou; ze hebben wel leukere dingen te doen!

Er is niet veel animo om woensdag met een groep naar Praag te gaan, waarschijnlijk vanwege het mooie weer. Toch zet een kleine groep door en besluit de reis te ondernemen met een lokale bus in plaats van met onze eigen touringcar.

Naar het schijnt ben ik gisteren naar bed gebracht door een dame uit de groep maar ik kan mij daar niets van herinneren. Misschien maar even geen alcohol voor deze jongen...

Dag 5

Het voelt alsof de barman iets teveel drank in m'n alcohol heeft gedaan gisteren en van de weeromstuit begroet ik de receptioniste in het Pools. Nu ken ik maar acht woorden in deze taal en is het met mijn Tsjechisch niet veel beter gesteld; alle twaalf woorden die ik machtig ben gebruik ik regelmatig. De namen van lokale drankjes en jeugdhelden daargelaten.

Onze medereizigers van vandaag vind ik ware helden want de bus naar Praag vertrekt al om acht uur vanuit het dorp. Iets na elf uur zijn we met z'n achten in de wereldstad aan de Moldau. Wij bezoeken de burcht, lopen over een beroemde oude brug en eten lekker.

Mijn persoonlijke schokbrekers -mijn knieën- hebben het eventjes zwaar bij een lange afdaling en ook mijn versleten heup protesteert. Maar ik luister lekker niet...

Helaas vertrekt de laatste bus naar Spindleruv Mlyn al op het einde van de middag en missen wij die op enkele minuten. Herinneringen aan vorig jaar komen bovendrijven. Toen misten wij de bus op de heenweg en moesten een overstap maken via Vrchlabí, een stad waarvan je de naam uitspreekt zoals je die schrijft.

Ook dit keer gaan wij met de bus naar Vrchlabí maar ditmaal staat daar een taxibusje op ons te wachten zodat wij even na achten onze opwachting maken in Hotel Astra.

Dag 6

Iemand van het personeel heeft een gemene grap uitgehaald; Bij het buffet zijn de bordjes met '5 Min' en '10 Min' omgewisseld. Dadelijk zal iemand ontdekken of de omwisseling alleen de bordjes of ook de eieren betreft.

Ook vandaag wacht ons na het goed verzorgde ontbijt een opgeruimde kamer; de complimenten voor het kamermeisje! Al vind ik dat persoonlijk een wat denigrerende term. Maar ja, probeer maar eens 'kamermevrouw' te zeggen.

Op mijn 'dobre rano' (goedemorgen) antwoord zij met een vriendelijk 'ahoj' (hallo).

Ferdinand lijkt weinig last te hebben van de speelse 'aanval' van Nienke, deze morgen. Vermoedelijk zijn de nieuwe littekens op de huid van zijn arm niet van blijvende aard.

Het is vandaag iets minder koud dan de voorgaande dagen maar de warme chocolademelk en de glühwein smaken er niet minder om.

Boven aan de pistes is het bijzonder ijzig, wat te merken is aan de toename van het aantal ongelukken. Onze groep kent een paar lichtgewonden maar nog niemand van ons hoefde in een 'banaan' naar beneden. En dat is natuurlijk goed nieuws.

Onze kinderen vermaken zich met tafelvoetbal en poolen. De andere pooltafel wordt bespeeld door een paar aardige dames die lijken te zijn weggestapt uit een zwart/wit foto van het nationale dames kogelslingerteam van de DDR uit 1952.

Anderhalf uur na sluitingstijd van de hotelbar zitten chauffeur Harry en ondergetekende nog te kletsen met bardame Kate. Zó gezellig is het!

Dag 7

De enige wolk die ik vandaag zie is het wolkje melk in de koffie. Onze tafelgenoten bij de zitgelegenheid onderaan de pistes herkennen ons nog van vorig jaar toen wij op diezelfde plek in gesprek raakten. Ik word vriendelijk begroet door mijn ski-instructeur van twee jaar terug, 'het jaar dat het misging met mijn heup'.

Sommigen geloven écht dat de aankondiging bij de winkel 'Alleen deze week 20% korting!' echt alleen voor deze week geldt...

Bij onze Vietnamese vrienden van de Asia Shop in het dorp wordt het plots wel héél druk als een groep van zo'n 80 Denen tegelijk naar binnen wil. Gelukkig waren Bram, Jan en Ferdinand op tijd binnen.

Nog even broodjes gehaald voor tijdens de terugreis morgen en -uiteraard- een item aangeschaft met daarop de beeltenis van Molletje, lokaal 'Krtek' geheten.

Door de gladde plekken op met name de Zwarte piste kletteren sommigen wel héél hard naar beneden. Hoewel je je natuurlijk pas écht zorgen moet maken als mensen omhóóg beginnen te vallen. Dan breek je niet alleen botten maar ook natuurwetten.

De pendelbus brengt ons weer netjes naar het hotel.

Door een bardame ben ik uitgenodigd mee te gaan naar een nachtclub, mits ik bereid ben te wachten op het einde van haar dienst. Echt heel aardig van haar maar ik denk dat ik maar bedank.

Traditiegetrouw wordt de organisatie van de reis even in het zonnetje gezet en wordt door sommigen nog een extra drankje gedronken, al is het maar om de munten in de lokale valuta nog even op te maken...

Dag 8

De dag begint met het zingen voor Jeanette die vandaag Sarah ziet. Veel vermoeide gezichten bij het ontbijt van vakantiegangers die zich nu realiseren waarom het winterSPORT heet en zomerVAKANTIE.

Chauffeur Harry rijdt lekker door en ook in de bus wordt nog even gezongen voor onze Sarah.

Bij de grens met Nederland nemen wij afscheid van Harry én van de wolkenloze lucht die ons al de hele week boven het hoofd hing. We zijn terug in Nederland en het regent...typisch!

Ruim voor middernacht zijn we terug in Amsterdam en het afscheid nemen van groepsgenoten duurt zo lang dat ophalende geliefden zich beginnen te vervelen.

Het is koud in Nederland maar wij koesteren warme gevoelens aan een heerlijke vakantie!

Zijn nieuwe minnares (Een verhaaltje)

Ooit hadden zij samengewerkt maar als zij toen gekleed was gegaan als nu was zij waarschijnlijk ontslagen.

Zij boog voorover om hem toe te vertrouwen dat zij onder haar strakke leren corset niets anders droeg dan het kostuum waarin zij was geboren.

Het was al laat maar voor hen begon de dag pas.

Toen hij later met haar danste vergat hij eenvoudigweg dat zij werden gadegeslagen door haar ex-vriend en zijn nieuwe minnares.

Allemaal (Een column)

Heb gisteren genoten van de Gado Gado met spekkoek toe. Die maaltijd kregen wij tussen de opnames door van het Eyeworks-programma M!LF, Man Liberation Front. Het programma is op zoek naar de echte man en hekelt de man die zijn eigen overhemden strijkt, allerlei crêmetjes op zijn huid smeert en liever Cola Light dan bier drinkt. Hoogst vermakelijk!

Wilt u weten wat mijn bijdrage is aan het programma, kijk dan naar aflevering 4. Vanaf maart is het programma bij Veronica op de Nederlandse buis. http://zappen.blog.nl/sbs-broadcasting/2011/01/26/veronica-komt-in-maart-met-mlf

Op verzoek hieronder de column van mijn hand zoals die verscheen in de buurtkrant van eind vorig jaar. Deze week werd mijn volgende column in hetzelfde blad (oplage: 30.000 stuks en verspreiding in Amsterdam-West) geplaatst.

====

Wanneer je in de buurt een probleem tegenkomt dan meld je dat. Aan de wijkmanager. Of aan de buurtregisseur. Of aan de wijkcoördinator. Of je meldt het aan de buurtconciërge of aan de buurtportefeuillehouder. Of je meldt het aan het stadsdeel of aan de gemeente of aan de politie. Of je belt met de woningbouwvereniging. Toch? Heel simpel.

Niet dus. Veel buurtbewoners weten niet bij wie zij terecht kunnen met hun vragen, klachten en opmerkingen. Bovendien lijkt het elke keer weer iemand anders te zijn die je te woord staat. Heb je net geleerd dat je met je klacht over zwerfafval bij het stadsdeel moet zijn, blijk je voor die ene verlaten roestige fiets aan het hek naar de buurtregisseur of de politie te moeten. Die schakelt vervolgens de AFAC in, de gemeentelijke dienst die weesfietsen een plekje bezorgt op een immense parkeerplaats. En denk maar niet dat je zélf met hen contact kunt opnemen over die verlaten fiets, al zou je als burger diverse personen en instellingen een hoop werk besparen door schijven over te slaan. Maar nee, wij leven tenslotte niet alleen in een democratie maar ook in een bureaucratie.

Natuurlijk is het allemaal goed bedoeld, al die verschillende contactpersonen die wij als burger kunnen inschakelen, maar je vraagt je wel eens af of het niet wat eenvoudiger kan. Misschien een centraal meldpunt voor alle vragen, klachten en opmerkingen die met de buurt te maken hebben? Daar kan men de zaak verder delegeren aan de juiste persoon of instelling. In elk geval voorkom je daarmee dat de gewone burger door het woud van wijkmanagers de buurtregisseur niet meer kan zien.

Maar er is goed nieuws. Het stadsdeel heeft een start gemaakt met het initiëren van telefoonnummer 14 020, het informatienummer van de gemeente Amsterdam.

Maar helaas werkt dat nog niet perfect en bovendien blijkt het onderhouden van de telefooncentrale heel veel geld te kosten. Geld dat volgens sommigen nuttiger kan worden besteed. En ja, er zijn allerlei handige en nuttige folders, krantjes en boekjes met daarin de contactgegevens van de diverse genoemde personen. Maar zeg eens eerlijk: bewaart u die allemaal?

Burgerplicht

Wie zijn of haar partner écht wilde verrassen met Valentijnsdag had het beste gewoonweg het feit genegeerd dat het Valentijnsdag wás. Reken maar dat de meeste vrouwen verrast zullen zijn wanneer ze op Valentijnsdag geen extra aandacht en/of een cadeautje krijgen van hun partner! ;-)

Gisteren kreeg Dayna natuurlijk ook cadeautjes. Het zusje van Eva, zusje van Ferdinand werd negen jaar! Van harte gefeliciteerd, lieverd!

Onze Belgische vrienden hebben ook wat te 'vieren'. Morgen zijn onze zuiderburen Irak voorbijgestreeft als het land dat het langst zonder regering zit. Hoewel ik onzeker ben of ik 'gefeliciteerd' danwel 'gecondoleerd' moet zeggen wilde ik dit feit niet onvermeld laten. De formatie is nog in gang maar sommigen spreken al van nieuwe verkiezingen.

Nog maar een paar weken (op 2 maart 2011), dan zijn in Nederland de verkiezingen voor Provinciale Staten. Belangrijk, want uit deze mensen komen de leden van de Eerste Kamer voort. En die moet besluiten van de Tweede kamer goedkeuren. Voor het huidige kabinet hangt het erom want zonder meerderheid voor de partijen CDA, VVD en gedoogpartner PVV (Voor de meelezende Vlamingen: de partij van de man die graag zijn Indische roots verloochent door zijn haar te blonderen en zich als autochtoon voor te doen terwijl hij zelf feitelijk allochtoon is) wordt het heel lastig om wetten er door te krijgen. Het is niet voor niets dat Geert Wilders de hele Eerste Kamer wil afschaffen, zogenaamd als "bezuiniging".

Hoe dan ook: de kans bestaat dat PVV'er van Vliet een zetel krijgt in Limburg en er dus een plek in de Tweede Kamer vrijkomt. Die wordt mogelijk ingenomen door James Sharpe. Dat is het Tweede kamerlid dat in november 2010 opstapte nadat aan het licht kwam dat hij mensen voor miljoenen had opgelicht met een of andere vage SMS-sexdienst, hij zijn toenmalige vriendin fysiek had mishandeld en ooit was geschorst omdat hij als hardloper een ploeggenoot met een spike in het gezicht had gestoken.

En dat voor een lid van een "partij" (Het is namelijk geen echte partij want mensen kunnen geen lid worden en het bestuur betaat uit precies één persoon) die graag en hard roept dat oplichting, agressie en geweld keihard moet worden aangepakt.

Dat doen ook de inwoners van Rucphen, de plaats met het hoogste percentage PVV-stemmers. Rucphenaren hebben een hekel aan buitenlanders. Behalve aan de enige buitenlander die er woont: de lokale Chinees. Rucphenaren kunnen ook niet vertellen waaróm ze nu eigenlijk PVV stemmen maar de anderen doen dat ook en dus doe je maar mee. Misschien dat het gebrek aan zelfstandig nadenken gerelateerd is aan een vondst van de douane onlangs; Die onderschepte een partij van 150 kilo cocaïne die bestemd was voor Rucphen. Dat is een hele hoop harddrugs om te verdelen onder alle 4.709 inwoners!

En landelijk en lokaal verschilt de PVV nogal sterk van mening, afhankelijk van of er een raadszetel of een tweede kamerzetel op het spel staat. Zo heeft de landelijke PVV ingestemd met het CDA-voorstel voor de bouw van meer megastallen "want dat is goed voor de boeren en de economie" en is de PVV-Brabant fel tegenstander van zo veel mogelijk koeien in één stal te proppen "want dat is zo zielig voor die dieren".

Slim, want zo trek je stemmen bij dierenliefhebbers, bij boeren én bij mensen die absoluut niets geven om dierenwelzijn. Briljante tactiek!

PVV-vertegenwoordigers weten opvallend vaak niet waar ze het over hebben."Wat is Uw standpunt in deze?" -"Ogenblikje, dan pak ik even de partijstandpunten erbij. Ja, ziet U, ik stem zelf altijd VVD."

Dus Vlamingen en Walen: wees maar gelukkig dat jullie helemaal geen volksvertegenwoordiging hebben want wij moeten het doen met dit soort mensen. Vaak ex-politie-agenten die vinden dat ook gewone burgers met een gummiknuppel mogen rondlopen, zolang ze maar een PVV-speldje dragen. Het bruine hemd en de bruine laarzen krijgen ze cadeau wegens het uitvoeren van hun burgerplicht...

Extra geld

Vandaag bij m'n moeder thuis bezig geweest oude bestanden over te zetten vanaf mijn eigen oude computer die inmiddels haar oude computer is. Lastig klusje want de USB-poorten werken niet meer, evenmin als de dvd-brander. Dat is dus bestanden comprimeren en via internet naar mezelf sturen. Het gaat om 7 gigabyte en op de computer draaide ooit Windows'95. Met moeite....Ach, in elk geval ben ik lekker bezig.

Zo wordt momenteel mijn tweede verhalenbundel geredigeerd en wordt de eerste vertaald naar het Engels en mag ik morgen naar Hilversum voor televisie-opnames.

De regering is ook lekker bezig! Bezuinigen op onderwijs, bezuinigen op openbaar vervoer, bezuinigen op de zorg en ga zo maar door. Maar je mag nu ook iemand op het hoofd slaan als je denkt dat-ie aan het inbreken is.

En je mag op sommige wegen nu lekker 130 rijden met je auto! "Hoera!" riepen veel VVD'ers...Niet wetende dat men ook in Denemarken sinds een paar jaar 130 mag rijden. De gemiddelde snelheid op de weg steeg met een uitzonderlijke 1 hele kilometer per uur! Een en ander houdt verder in dat de gemiddelde autorijder vanaf nu bijna 30 seconden eerder in de file staat. Hoera, wat een tijdswinst!

Verder is de CO2-uitstoot met 4 procent toegenomen en steeg het aantal dodelijke ongelukken in Denemarken dankzij het invoeren van de nieuwe maximum-snelheid. En o ja: 130 rijden in plaats van 120 zorgt voor 10 procent meer benzine-verbruik.

Lang leve het kabinet!

Minister van Veiligheid en Justitie, Ivo Opstelten wil het budget voor de opleiding van rechters met de helft verminderen. Briljant plan natuurlijk want een land met minder en slechter gekwalificeerde rechters is goed voor...is goed voor...eh...leg'ns uit, Ivo?

Aan de andere kant wil zijn collega van Sociale Zaken en Werkgelegenheid Henk Kamp werkgelegenheid stimuleren (door alle werkloze Polen te dwingen ons land te verlaten én) door maar liefst 2 miljoen euro te investeren in een project dat mensen moet begeleiden naar nieuw werk.

"Huh? 2 Miljoen? 2 Miljard zal je bedoelen!" Nou, nee. Het kabinet is serieus van plan om met dit schijntje de werkgelegenheid te verbeteren. En natuurlijk zal het werken: er moeten tientallen extra ambtenaren in dienst worden genomen bij de overheid die moeten controleren of werklozen geen misbruik maken van al dit extra geld...

Voor de liefhebbers nog even de link naar een artikel in het AD waarin de aftredend politicus Camiel Eurlings met de hand op het hart beweert dat hij geen toppositie bij de KLM krijgt. Let U vooral op zijn ogen op de foto die werd gemaakt toen hij dit in een persconferentie beweerde:

Insha'Allah

Vandaag weer therapie mogen ontvangen vanwege mijn versleten heup, een paar entertainment-opdrachten binnen gehaald, een gesprek gevoerd met de conrector van m'n zoon's school en bij het grenswisselkantoor Tsjechische Kronen opgehaald.

Het openbaar vervoer was drastisch verminderd vandaag in verband met acties van het Gemeentelijk Vervoerbedrijf. Het kabinet wil namelijk tot 40 procent bezuinigen op het openbaar vervoer maar noemt dat in Newspeak "Investeren in het Openbaar Vervoer". De logica is de volgende: "Als je bussen en tramlijnen schrapt dan verminderen de kosten. Bij een gelijkblijvende omzet verhoog je dus de winst."

De leden van de regering hebben duidelijk nooit leren rekenen, laat staan boekhouden. Bij een vermindering van het aantal lijnen, vermindert ook het aantal gebruikers en dús vermindert de omzet en daarmee de winst.

Nu kun je je druk maken over zoveel onkunde of je gaat lekker wandelen naar je afspraken...

Men vraagt zich wel eens af waarom ik mij druk maak over bepaalde zaken. Het is niet zozeer dat ik mij druk maak, alswel dat mijn levensinstelling blijkbaar anders is dan van sommige anderen; Als ik iets tegenkom dat in mijn ogen een probleem is dan doe ik mijn uiterste best dat probleem te verhelpen. Het maakt dan weinig uit of het om een persoonlijk probleem gaat, een probleem dat een vriend of familielid aangaat of over een wereldwijd of lokaal probleem.

Dat ik eventueel een week lang zes minuten per dag minder kan genieten van de reclameblokken op de commerciële TV-zenders neem ik op de koop toe.

Het aanpakken van Albert Heijn waar ik nu al een tijdje mee bezig ben kostte mij in totaal ongeveer drie uren. De supermarktgigant weet nu in elk geval dat niet elke consument zomaar met zich laat sollen of zich voor leugenaar laat uitmaken. Bovendien passen ze wel op om weer "per ongeluk" de fout in te gaan met zogenaamde "voordeel"-verpakkingen. Ik sleep ze dan desnoods voor de rechter voor oplichting. En dat weten ze.

Je wordt als consument niet zomaar thuis gebeld door het landelijk hoofd klantcontacten. Dat doen ze heus niet omdat ze je zo aardig vinden maar vooral om te voorkomen dat er negatieve publiciteit ontstaat...

Lukt het mij niet binnen een bepaalde termijn het probleem op te lossen of gaat de hoeveelheid tijd en energie die ik er in steek ten koste van de lol in mijn leven en/of dat van hen die ik liefheb, dan laat ik het probleem verder rusten.

Waar je niets aan kunt doen, daar kun je niets aan doen. Insha'Allah.

Mantelpakje

Vandaag met Eva en Ferdinand een paar spelletjes gespeeld op de Wii, geluncht bij m'n moeder en lekker liggen lezen.

Gisteren met kinderen en al eerst naar de kapper om geknipt te worden, te praten met een heuse Bekende Nederlander en gefotografeerd te worden door een dame van Het Parool. Daarna een korte vergadering van de Rocky Horror Fanclub Nederland, gevolgd door een spelletjesmiddag en een etentje.

Vrijdag was ik met de Ferman naar de bioscoop voor de vertoning van Harry Potter en de Relieken des Doods, deel 1. Een hele enge film omdat die goed laat zien wat er met mensen gebeurt die opeens in een totalitaire staat leven waarin een dictator de macht heeft.

Enge lui, dictators.

Mubarak bleef gewoon aan de macht in Egypte terwijl 80 procent van de bevolking hem weg wilde hebben. Wat een dicator die Mubarak!

Berlusconi drukt gewoon een nieuwe wet door terwijl 80 procent van het parlement zich tegen die wet heeft uitgesproken. Wat een dictator die Berlusconi!

Jolande Sap stemt voor een nieuwe missie in Afghanistan terwijl 80 procent van de aanhang van GroenLinks tegen de missie in Kunduz is. Wat een aardige vrouw is die Jolande Sap. En ze ziet er zo leuk uit in een mantelpakje!

Roken (Een verhaaltje)

Zij zat aan de bar te praten met een ongeschoren en beschonken man. Die probeerde haar te versieren terwijl zij duidelijk geen interesse toonde. Zij veinsde die zelfs niet.

Hij kon het de man niet kwalijk nemen want zoals zij eruitzag kon zij zó gaan liggen op de motorkap van een rode sportwagen voor een reclamecampagne.

Hij liep op het stel af en fluisterde in haar oor:'Ik wil je graag zien in de kleedkamer. Kom je mee?'

Zij aarzelde niet, liet haar gesprekspartner in de steek en ging met hem mee.

Een half uur later zaten ze in de lucht van verschraald bier en oude rook samen een sigaretje te roken.

Albert Heijn

Update III: Het schiet niet zo heel erg op bij AH. Blijkbaar is het heel ingewikkeld om een mailtje door te sturen...Dan maar een herinnering gestuurd:

Geachte dames, heren,

Op 11 februari jongstleden (want op 10 januari werkte dit contact-formulier niet) vroeg ik u mijn opmerkingen door te sturen naar de heer Paul van der Scheer, klantcontactmanager bij Uw bedrijf.

Het automatisch gegenereerde contactnummer is 409540.

Het siert U als klantenservice dat u poogt mijn vragen op eigen gelegenheid te beantwoorden, al kwam u tot heden niet verder dan mij uw excuses aan te bieden voor het feit dat het u (wederom) niet lukte binnen vijf werkdagen te reageren.

Echter, het enige dat ik van u vroeg was om mijn bericht door te sturen aan de heer van der Scheer. Meer niet.

Dus bij deze weer het verzoek om te doen wat er van u wordt verlangd. Bij voorbaat dank voor uw medewerking.

Hieronder nogmaals het betreffende bericht en zelfs de link naar de site waar hetzelfde bericht integraal is geplaatst om bij jullie meer druk op de zaak te zetten, een actie die helaas gedoemd was te mislukken.

http://terrebel.blogspot.com/2011/02/t.html

Met vriendelijke groet,

Terrence Weijnschenk

Update II: Ontving op 15/2/11 het volgende bericht: Hierbij bieden wij u onze verontschuldigingen aan voor het niet op tijd beantwoorden van uw vraag. Wij zullen alles doen om uw vraag binnen afzienbare tijd alsnog te beantwoorden.

Update: het contactformulier werkt weer naar behoren!

T.a.v. Paul van der Scheer

Amsterdam, 10 februari 2011

Betreft: Ongeregeldheden met produktprijzen

Geachte heer van der Scheer,

In vervolg op onze (telefonische) correspondentie van vorige week kan ik U het volgende melden:

De zogeheten topdown statube van het AH-huismerk ketchup met een inhoud van 500 ml kost inmiddels E. 0.94. Dat is een verlaging van vier cent ten opzichte van de prijs van E.0.98 die de fles kostte voordat ik op 23 januari jl. melding maakte van de toen genoemde ommissie. http://vragen.blogspot.com/2011/01/vervolg-op-ah-ketchup.html

Niet alleen volgens het prijskaartje, maar ook volgens de scanner én volgens de Albert.nl-website staat de nieuwe prijs aangegeven. Er zijn dus geen discrepanties meer.

Via de webshop wordt de plastic fles AH-ketchup van 850 ml niet meer aangeboden. In de verschillende filialen waar ik mijn onderzoek deed staat er geen prijs vermeld in het rek bij de fles zelf. De scanner geeft aan dat de fles E.1.89 kost. Omgerekend is dat E.2.22 per liter, beduidend meer dan de E 1.98 die de 500ml topdown-fles omgerekend per liter kost, terwijl het om exact hetzelfde produkt gaat wat betreft de inhoud.

Bovendien staat op de grote fles in grote rode letters op een gele achtergrond aangegeven:"VOORDEEL PAKKEN". De consument die hier voordeel wil pakken is beter af met twee exemplaren van de reguliere verpakking en zal de zogenaamde "Voordeel" (het enige voordeel is er voor de aanbieder)-verpakking moeten laten staan.

Verreweg de meeste consumenten zullen in deze truc trappen en dus is het uit winstoogmerk een bijzonder geslaagde strategie. Waarvoor de complimenten.

Wat betreft het produkt Douwe Egberts Décafe snelfiltermaling (waar wij ook telefonisch over spraken) is het volgende geconstateerd:

Ik vertelde U dat het opvallend was dat een pak van 500 gram meer kostte dan twee pakken van 250 gram samen. Ook twee verschillende filiaalmanagers die ik hierover aansprak verbaasden zich over deze mogelijke misleiding van de consument. Die mag er toch genoegzaam van uitgaan dat een voordeelverpakking daadwerkelijk voordeel biedt.

Aangezien er twee maanden na mijn melding aan Uw kantoor en aan de betreffende filiaalmanagers nog niets was veranderd aan de situatie heb ik er melding van gemaakt bij de betreffende authoriteiten. Hoewel ik niet verplicht ben U hiervan op de hoogte te stellen doe ik dat bij deze.

Sinds kort (na ons telefoongesprek van vorige week) is er wat gewijzigd in de prijsvoering van voornoemd produkt:

De consument die zijn of haar kassabon controleert (iets dat consumenten helaas nog te weinig doen; anders zouden zij vaker U kunnen helpen bij uw werk om toezicht te houden op Uw eigen prijsbeleid) zal opmerken dat een 250 grams-verpakking Décafe snelfiltermaling maar liefst 44 eurocent duurder is dan op het kaartje stond aangegeven en nu wordt verkocht voor E.2,59. Bij het pondspak is het verschil nog groter; dat kost opeens E.4,99. Dat is maar liefst 62 eurocent meer dan de klant nog maar een paar weken terug betaalde voor het produkt. In elk geval is een pondspak inmiddels daadwerkelijk voordeliger dan een tweetal pakken van 250 gram. Dat dan weer wel.

Omdat ik vermoedde dat het met de produkten die ik eerder noemde spontaan goed zou komen na ons gesprek besloot ik een ander produkt kritisch te bekijken qua prijsopgave. Zo kwam ik terecht bij het AH koffiemerk "Perla Snelfiltermaling". Het prijskaartje geeft aan dat een pak van 250 gram E.1.77 kost en een pak van 500 gram E. 3.69. Het loont dus om twee kleine pakken te kopen. Die komen samen neer op E.3.54, veertien cent goedkoper dan een zogenaamd voordeelpak.

Tot daar aan toe. De consument die goed oplet en dus voor twee pakken van 250 gram gaat ipv één pak van 500 gram komt bij de kassa alsnog bedrogen uit; Een pak van 250 gram Perla Snelfiltermaling blijkt opeens maar liefst E.2.09 te kosten in plaats van de E.1.77 die het prijskaartje aangeeft.

Overigens hangt er een prijskaartje met "E.2.09" bij de Perla Grove Maling, 250 gram.

Ook hier ging dus weer "per ongeluk" iets mis.

Het heeft er nu toch alle schijn van dat hier sprake is van moedwillig beleid want zoveel "ongelukjes" bij verschillende produkten kan geen toeval meer zijn.

Helaas heb ik zelf geen tijd om alle produkten in uw assortiment na te lopen op inconsistenties maar ongetwijfeld kent u mensen die die tijd wél hebben. Anders kent men die mensen wel bij de Consumentenbond.

Het stelt mij eerlijk gezegd wat teleur dat Albert Heijn, zelfs na al mijn eerdere meldingen blijkbaar nog steeds niet weet dat de meeste consumenten niet graag opgelicht worden.

U laat mij dan ook geen keus dan dit bericht te publiceren, opdat consumenten beseffen waar het beleid van Albert Heijn op gericht is.

Uiteraard staat het U vrij op dit bericht te reageren.

U kunt zich tot mij persoonlijk richten via telefoon of e-mail maar ook kunt U Uw reactie kwijt via http://vragen.blogspot.com én op http://terrebel.blogspot.com, alwaar dit bericht is geplaatst.

Op die manier kan de consument rechtstreeks kennis nemen van Uw excuses.

Dit bericht is nadrukkelijk niet tegen U persoonlijk gericht, meneer van der Scheer, maar richt zich vooral tegen grote bedrijven die verwachten overal maar mee weg te komen, toevallig omdat men een groot bedrijf is.

Maar er zijn nu eenmaal burgers die enige weet hebben van wettelijke bepalingen en het niet accepteren dat sommigen zich niet aan de wet wensen te houden.

Daarom sluit ik toch af met vriendelijke groet,

Terrence Weijnschenk

P.s. Helaas lukte het niet om bovenstaande op de reguliere wijze te versturen want het online contactformulier kon weliswaar worden ingevuld maar niet worden verstuurd. Het bijbehorende telefoonnummer (0800-0305) waar klanten terecht zouden kunnen voor klachten, vragen en opmerkingen liet niets anders horen dan een vage ruistoon. Als van een telefoonlijn waarvoor de rekening niet is betaald en daardoor is afgesloten.

Doorzettingsvermogen

Boek nummer twee van dit jaar is "Leven van een euro per dag" (Eerder uitgebracht onder de titel "Leven van een Habbekrats") van Kath Kelly.

Zoals de titel al doet vermoeden gaat het om iemand (in dit geval een vrouw uit het Engelse Bristol) die leeft van...een euro per dag. Dit doet zij na een weddenschap met vrienden.

Gaandeweg komt zij erachter dat het mogelijk is om (na je vaste lasten) te leven van 365 euro (in haar geval Pond, maar die stond indertijd ongeveer 1 op 1) per jaar.

Zij leest en internet in de bibliohteek, loopt gallerie-openingen af voor de gratis hapjes en drankjes en doet aan kledingruil. Zij plukt bramen langs de snelweg en koopt supermarkt-voedsel vrijwel uitsluitend wanneer het spul voorbij de uiterst houdbare datum is.

Inspirerend maar mij gaat het iets te ver. Bovendien heeft zij geen kinderen en geen partner. Ik denk dat het dan wat lastiger is vol te houden om te leven van een euro per dag.

Sinds november leven mijn zoon en ik van ongeveer vier euro per dag. Dat is voor de boodschappen, vervoer, kleding, verzorging en hobbies. En nee, het gaat niet om een weddenschap of zo.

Ook inspirerend blijkt het programma "The Buried Life". Vier Canadeze jongens besluiten de rest van hun leven te doen alsof het elke dag hun laatste kan zijn en hebben een lijst van dingen die ze nog gedaan willen hebben voordat ze dood zijn. Zo kwamen ze in een getto terecht in East-L.A. om mee te doen aan een westrijd "Krumping", een soort van straatdans.

Probleem: zij zijn de enige blanken in de wijde omgeving en ervaren daar hinder van. Ze worden met de nek aangekeken en zelfs bedreigd. Toch zetten ze door, vinden een dansleraar en trainen zich helemaal suf voor de grote danswedstrijd. Die ze winnen. En daarmee ook het respect van de lokale bevolking.

En passant helpen zij een lokale jongeman om diens droom waar te maken; Toen hij als crimineel in de cel zat bleef zijn oma in hem geloven. Hij vond dat zo geweldig dat hij zichzelf en zijn oma beloofde voortaan op het rechte pad te blijven en zijn geld te verdienen met het maken van muziek. Het allerliefst wilde hij dat zijn oma een liedje van hem op de radio zou horen zodat zij zou weten dat het hem gelukt was iets te maken van zijn leven.

De jongens van The Buried Life kregen het -niet zonder slag of stoot maar toch- voor elkaar en samen met de jongen en diens oma zaten ze naar een oude tafelradio te luisteren waar een groot station zijn liedje liet horen.

Daarmee bewijzend dat vrijwel alles mogelijk is met hard werken en doorzettingsvermogen.

Freedom

Het verhaal van de jongeman die de situatie in Tunesië niet meer aankon en uit pure frustratie zichzelf in brand stak roept bij mij gedachten op aan Jan Palach die in 1969 hetzelfde deed op het Wenceslausplein in Praag om daarmee zijn ongenoegen te uiten over het mislukken van de Praagse Lente.

Alles zou goedkomen, was de bevolking beloofd. Nou, niet dus. Ook Mohammed Bouazizi geloofde er in. Hij was tenslotte goed opgeleid en zou makkelijk een goede baan kunnen krijgen. Hij eindigde als illegale straatverkoper van groente en fruit. Tot de politie hem zijn handeltje afnam en zijn gezin niets meer had nu ook de acht dollar per dag die Mohammed verdiende niet meer binnenkwam.

En hoe vaak is al tegen het Nederlandse volk gezegd:"Dit jaar nog even de buikriem aanhalen maar over twee jaar gaat het beter!"? Nou en of wij het hier vele malen beter hebben dan de burgerbevolking van landen als Tunesië en Egypte. Maar voor hoe lang nog?

Ook in 1969 was er een man die vanaf een podium in een weiland in Amerika mensen toezong waar het écht om gaat, wat we écht nodig hebben. Hier is Richie Havens met "Motherless Child/Freedom":

Kennis

Superfer kwam vandaag thuis met een heuse tien voor zijn proefwerk Natuurkunde. Als vader vind ik dat nauurlijk geweldig!

Mensen roepen dat het geweldig is wat Wikileaks doet "want alle informatie moet openbaar zijn" (En begrijp me niet verkeerd: ik draag de organisatie een warm hart toe). Behalve als het gaat om informatie die die mensen zélf schade kan berokkenen. Zo hypocriet zijn die mensen (en ik dus ook. Tot op zekere hoogte) ook wel weer.

Natuurlijk is het fijn dat Julian Assange en zijn medewerkers het gedrag van overheden aan de kaak stellen maar zeg eens eerlijk: Zou U willen dat Uw partner weet dat U wel eens sexuele fantasiën heeft over een collega?

Dan kunt U dus ook niet beweren dat alle informatie openbaar moet zijn. Stel dat uit documenten blijkt dat Amerika er over fantaseert om Europa in te nemen als 51ste staat? Waarschijnlijk Misschien had Bush Junior al gesprekken hierover met Berlusconi!

Extra informatie betekent extra zaken om je zorgen over te maken. Soms denk ik dat die jongens en meisjes uit bijvoorbeeld "Oh oh Cherso" gelukkiger zijn dan anderen. Gewoon, omdat ze geen behoefte lijken te hebben aan het vergaren van kennis.

Probleem

Het afgelopen weekend bracht ik door in Spijkenisse bij vriendin Marjan en haar zoon -en tevens mijn peetzoon- Mathijs. Andermaal viel het mij op dat het op plekken buiten de grote stad zo rustig is. Relatief natuurlijk want binnenskamers zal er vast het een en ander gebeuren.

Opvallend ook dat heel veel bewoners van "kleinere" plaatsen tegen "buitenlanders" zijn. Tsja, die zijn vreemd en wat vreemd is is eng en wat eng is, daar ben je tegen.

Werkloze buitenlanders blijken vaak crimineel. Althans: Als er in een wijk kleine diefstallen plaatsvinden is het vaak deze groep mensen die daaraan schuldig is.

Nu zijn er PVV'ers mensen die vinden dat die groepen maar gewoon het land uit gezet moeten worden "want het zijn allemaal dieven en criminelen" maar laten we het even analyseren:

Het gaat vaak om mensen die geen werkvergunning krijgen en niets meer hebben dan een asielzoekersuitkering. Die bedraagt zo'n 350 euro per maand. Dacht ik. Daarnaast mag je niet werken voor je geld omdat je dan een autochtoon zou beroven van een kans op arbeid. Zou je wèl gaan werken dan is dat illegaal en wordt je grens over gezet.

De huur van een kamertje bij een of andere hospita kost je al snel zo'n 400 euro per maand. Dan kom je dus tekort. En wat doen mensen die geld tekort komen? Juist, die gaan uit stelen.

Soms ligt de zaak wat genuanceerder maar als we buitenlanders weer zouden toestaan om het werk te doen dat "wij" weigeren én een beetje normale huisvesting regelden zouden de problemen al snel verminderen.

Die tienduizenden Polen, Turken, Roemenen en andere collega-aardlingen zíjn geen probleem; die mensen hébben een probleem.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Gary Moore

Alsof (Een verhaaltje)

Hij was naar bed gegaan om elf uur maar het was nu drie uur 's nachts en hij lag nog klaarwakker naar het plafond te staren, met de handen gevouwen onder zijn hoofd.

Hij had nog steeds niets van haar gehoord. Moest hij nu weer bellen en een bericht achterlaten? Kon hij beter nog een brief schrijven?

Hij was zelfs een paar keer langsgeweest maar op welke dag van de week of welk tijdstip van de dag hij ook langskwam...zij was er niet.

Of deed alsof.

Opgestuurd

Vandaag een goed dagje gehad. Een workshop mogen geven aan een klas met gemotiveerde cursisten die goede vragen stelden en aansluitend naar een informatie-avond met als thema "Psychiatrie en de Media". Wellicht mag ik eerdaags dit soort avonden zelf gaan presenteren dus het kan geen kwaad af en toe eens even te zien hoe dat er zo aan toe gaat.

Eerst met z'n allen een hapje eten waarna er wat algemene informatie volgt. Daarna wordt de gast van de avond voorgesteld waarna hij of zij het woord voert. Aansluitend is er alle ruimte voor discussie.

Omdat ik inmiddels een weinig vermoeid ben laat ik het verder bij dit liedje wat zomaar opeens in mijn hoofd opdook en dat ik graag met U deel:

Godley & Creme - "Englishman in New York"



Nog even een klein oproepje: Mijn zoon en ik willen graag op vakantie. En daar is geld voor nodig. Nu wil ik niet bedelen en zeker niet lenen maar laat ik heel subtiel het volgende nog even weten:

Vrijwel elke vrijdag publiceer ik een verhaaltje. Een aantal ervan is inmiddels gebundeld en te koop...

Nog iemand die mijn boekje wil kopen? Nu met 15% korting! http://ow.ly/3GjlI Gewoon een mailtje sturen mag natuurlijk ook. In dat geval krijgt U voor maar een tientje een gesigneerd exemplaar opgestuurd!

Fiets

Gistermiddag was ik bij mijn moeder en werd getrakteerd op Roti Kukus (een soort sponscake), waar ik bij het ontbijt van vandaag nog plezier van had. Gisteravond had ik een kort werkoverleg bij mij thuis en vandaag was ik gezellig op visite bij het DWI...

Ik vraag mij wel eens af of er op het kantoor van uitkerings- en werkverschaffings-instellingen en de belastingdienst apparatuur staat opgesteld om klanten te kunnen afluisteren...;-)

Albert Verlinde en Onno Hoes mochten niet zonder hun medeweten worden afgeluisterd door medewerkers van de omroep BNN, zo beslist het Openbaar Ministerie. Dat kan nog lachen worden, want als het OM straks zou besluiten dat NIEMAND in Nederland tegen zijn of haar wil mag worden afgeluisterd heeft het OM zelf namelijk een groot probleem;

Jaarlijks worden in Nederland alleen al tienduizenden telefoongesprekken afgeluisterd in opdracht van het OM (Ja, meer dan in de Verenigde Staten waar de politie toestemming van een rechter moet hebben voordat iemand mag worden getapt. In Nederland is die toestemming niet nodig).

De burgers in kwestie is niets gevraagd. Het zou hier gaan om "verdachten" van criminele activiteiten. Maar ja, ook in Nederland ben je pas een schurk als dat bewezen is. Voordat de bewijslast rond is is ook een verdachte niet meer dan een gewone burger.

Eigenlijk zijn we allemaal wereldburgers en moeten we af van het idee dat het allemaal ophoudt bij een nagenoeg willekeurig getrokken grens. In plaats van afzonderlijk opnieuw het wiel uit te vinden moeten landen samenwerken om de planeet te redden.

Zo zijn honderden instanties, tientallen landen en duizenden wetenschappers al decennia lang bezig om een vervoermiddel uit te vinden dat geen fossiele brandstof gebruikt, makkelijk te produceren is en voor de meeste burgers ook nog betaalbaar.

Zonder zich te realiseren dat zo'n vervoermiddel al heel lang bestaat. Het heet...fiets!

Voorstellen

Leuk hoor, een waterkoker van bijna 100 euro. Fijn dat het water daardoor sneller aan de kook is en je daardoor tien seconden langer kunt genieten van het reclameblok op televisie. Bijna net zo handig als een auto kopen die 280 kilometer per uur kan. En wanneer kun je zo hard rijden, dan? Eh...nooit.

Natuurlijk hebben mensen hard gewerkt om extreem dure luxe-goederen te kopen. Op kleinere schaal maak ik mij daar ook schuldig aan. Zo hoef ik geen cola en chips te kopen voor mezelf en m'n kinderen. Met water en brood blijven we prima in leven. Maar soms wil je wel een beetje luxe. Toch?

Dat probeer ik ook duidelijk te maken aan de instantie die ten onrechte de omzet van mijn werkzaamheden heeft ingehouden in plaats van de winst. Winst is NIET hetzelfde als omzet. Maar probeer dat maar eens duidelijk te maken aan een ambtenaar...

Had het DWI ook voor een ander akkefietje (de scholierenvergoeding voor mijn zoon) aan de lijn:"Meneer, U moet nog een paar kopietjes opsturen." Ik:"Dat wordt dan de derde keer dat ik die papieren naar U opstuur. Wilt U misschien nog even goed in het dossier kijken?" DWI:"O ja, hier zijn ze. Ik heb ze tóch! In Uw brief heeft U ook geklaagd dat ik reageerde ná de officiële behandeltermijn. Maar die is zes weken hoor en niet acht!" Ik:"U reageerde pas tien weken na mijn aanvraag. Dat is dus te laat."

DWI:"O ja. Ik zie ook op het rekeningafschrift dat U stuurde dat U geld heeft geleend van Uw zoon. Van alle inkomsten hebben wij een jaaropgave nodig dus van deze ook." Ik: *Zucht* Mijn zoon is geen werkgever en geen bank. Bovendien is hij 15 en verstrekt hij geen jaaropgaves." DWI:"Ja maar toch heb ik er eentje nodig." Ik:"Nee, dat heeft U niet. Vraag maar aan Uw chef."

DWI: *Fluister, fluister, overleg...*"Voor deze keer voldoet een geschreven verklaring hoe U aan het geld bent gekomen." Ik:"Die heeft U al. Op het bankafschrift staat "Lening zoon". DWI:"O ja. Maar toch heb ik meer nodig." Ik:"Wat dan?" DWI:"Dat weet ik nog niet maar als U langer wacht met alles opsturen wat ik nodig heb valt U buiten de aanvraag-termijn." Ik:"Wanneer heb ik de aanvraag volgens U gedaan?" DWI:"Eh, in oktober." Ik:"En, is dat op tijd?" DWI:"Ja meneer, dat is ruim binnen de termijn." Ik:"En weet U nu genoeg?" DWI:"Ik neem morgen Uw aanvraag in behandeling. Als U nu nog eventjes die andere gegevens faxt?" Ik:"Ik heb geen fax-apparaat." DWI:"En dus?" Ik:"Goed, ik ga wel naar het postkantoor en doneer een paar euro."

Later op de dag bel ik terug met DWI:"De fax lijkt niet aan te komen." DWI:"Kan kloppen. Ik had U het verkeerde nummer gegeven."

Soms wordt ik er een beetje onpasselijk van. Of zoals mijn ex-collega-uit-Almere zou zeggen: Hier word ik erg irritant van.

In sommige landen schijnt het nog erger te zijn met de bureaucratie en het ontmoedigingsbeleid. Ik keur het niet goed dat mensen uit pure frustratie een overheidsgebouw instappen met een Uzi en die leegschieten op alles dat zelfstandig beweegt maar ik kan het mij levendig voorstellen...