Vandaag mocht ik op de vroegere basisschool van m'n zoon als vrijwilliger rondlopen op het jaarlijkse zomerfeest. Mede vanwege m'n problemen met lopen kreeg ik een alleraardigste rol toebedeeld: Die van verhalenverteller.
Zo zat ik op de rand van de zandbak met op schoot een exemplaar van de verhalen van 1001 Nacht. Het betrof een oud exemplaar met vrij archaïsch taalgebruik en dus vertaalde ik het losjes voor de kinderen terwijl ik zelf las: "Met bezwaard gemoed bracht hij haar de verontrustende tijding." Dat werd dus voor de kinderen:"Hij gaf haar het slechte nieuws en vond het erg zielig voor haar." Geen makkelijke klus, kan ik U verzekeren.
En als U denkt dat ik de bloedige passages heb overgeslagen dan bent U niet bekend met de werking van de kindergeest; hoe bloediger, hoe beter!
Een korte horrorfilm waarin ik een aantal jaren terug mocht meespelen was ook vrij bloedig. Toevallig kwam ik vandaag op straat de toenmalige regisseur nog tegen en samen haalden wij herinneringen op aan de workshop "voice-over" die ik toen ook mocht volgen.
Gistermorgen was ik bij een workshop waarbij de nadruk werd gegeven op het kunnen geven van een zogeheten "elevator-pitch". Ofwel: kun je -als je bijvoorbeeld met een onbekende in de lift staat- in één minuut aangeven wat jij met je zaak voor die ander kunt betekenen?
Het komt er een beetje op neer dat je verschillende van die "verkooppraatjes" moet instuderen voor verschillende situaties. Zeker als je met je produkt of dienst verschillende doelgroepen wilt bedienen.
Je kunt het je niet veroorloven om te discrimineren.
Discrimineren betekent overigens weinig anders dan "onderscheid maken tussen..."
Let's face it: dat doen wij allemaal wel eens. Toch is het vreemd dat je feesten kunt organiseren voor uitsluitend Surinamers, voor gehandicapten of bazaars voor alleen maar vrouwen. Zo was er ooit zelfs een feest voor uitsluitend gehandicapte Joodse lesbiënnes! Echt waar.
Wil je echter een feestje organiseren waarop uitsluitend blanke mannen van tussen de 30 en 55 welkom zijn dan word je op z'n minst vreemd aangekeken en met een beetje pech aangeklaagd voor discriminatie.
Het zal allemaal wel.
Maar toch vraag ik mij wel eens af: waarom krijgt een jongedame uit Argentinië zo snel een verblijfsvergunning en een dame uit een Afrikaans land waar een oorlogssituatie heerst niet?
Gisteren was de betreffende dame (die Afrikaanse, niet die Argentijnse prinses) bij mij om te zien of ik op een of andere manier hulp kon bieden.
Zelf weet ik weinig van immigratie-wetgeving maar volgende week neem ik haar mee naar iemand die er wél verstand van heeft. Gaan we meteen zien of zij haar kind kan laten overkomen.
Gisteravond overkwam mij weer eens iets wat mij niet zo heel vaak overkomt: Er kwam een buurvrouw op visite! Ik kreeg een compliment! En wel van de gitaarleraar. Niet alleen bijkt hij dit weblog regelmatig te lezen (hai Rob!) maar ook vertelde hij mij het erg goed te vinden dat ik zo makkelijk liedjes schrijf, vooral op het gebied van het schrijven van teksten.