"Ik ben overtijd" vertelde zij hem aan de telefoon. "Oeps!" dacht hij, licht paniekerig. Om zich te herpakken in zorgzaam-modus:"Mocht het zover komen dan heb ik graag dat je het kind houdt en zal ik m'n best doen een goede vader te zijn. Maar welke beslissing je ook neemt, ik sta acht...""Allemaal heel mooi", onderbrak zij hem bruut "maar weet jij hoe ik het mijn vriendin moet vertellen?"
"Oeps!" dacht hij, licht paniekerig, inmiddels voor de tweede keer die avond. Hij wist niet meer wat te zeggen en vertelde haar dat. Duidelijk teleurgesteld beëindigde zij al spoedig het telefoongesprek, hem met vele vragen achterlatend.
De laatste keer dat hij over haar hoorde bleek zij inmiddels als man door het leven te gaan en hij huiverde lichtjes bij de gedachte dat er wellicht ergens in het land een meneer rondliep die de moeder van één zijner kinderen kon zijn...
De dag na het bewuste telefoongesprek nam hij zich voor dames met wie hij op het punt stond de wederzijdse genegenheid om te zetten in een ietwat zweterige fysieke activiteit te vragen of zij al dan niet voorzien zijn van een partner. Waar voorheen de vraag volstond:"Heb jij een vriend?"