De verkoopster vroeg het nog maar eens voor de zekerheid: "Weet U zeker dat U dat wilt hebben?" "Jazeker", antwoordde hij "Maar het is niet alleen voor mijzelf hoor. Ik deel het met de buurvrouw." De andere klanten staakten hun gesprekken om het zijne te kunnen volgen. -"Zal ik het dan voor U inpakken?" -"Nee hoor, bedankt. Als ik straks thuiskom gaat de doos meteen open. Bovendien scheelt het voor het milieu."
"Wilt U er nog iets bij misschien?" -"Nu U het zegt...". Hij draaide zich om naar de rekken achter hem, pakte twee verschillende items en legde die met een glimlach op de toonbank. "Ah, U houdt van pinguins?"-"Inderdaad." -"En dat andere is om...eh...". -"Inderdaad. Dat andere is om...eh..." antwoordde hij geduldig en nog steeds glimlachend.
Hij betaalde het gevraagde bedrag waarbij hij nog een beetje kwantum-korting wist te bedingen en liep naar de uitgang. Bij de deur kon hij zich niet bedwingen en voelde de binnenpret al opborrelen. Hij glimlachte nog even extra vriendelijk naar de jongedame achter de toonbank en riep op joviale toon:"Tot volgende week!"
De verkoopster, haar collega en de andere klanten keken elkaar met open mond aan en zagen hem richting bushalte lopen met onder zijn arm een niet-ingepakte doos met 144 condooms.