"Undercover bij de PVV van Karen Geurtsen en Boudewijn Geels is boek nummer 6 van dit jaar. Het boek geeft een kijkje in een fractiekamer en laat zien dat politici wel eens worstelen met hun eigen standpunten en die van de partij. Verder wordt duidelijk dat de PVV geen al te hoge dunk heeft van de eigen achterban en dingen vooral in het openbaar zegt om te shockeren en de pers te halen. En ja, er worden in fractiekamers (en ongetwijfeld niet alleen bij de PVV) dingen gezegd die men liever niet in het openbaar heeft. Eigenlijk voegt het boek dus weinig toe aan wat we al wisten. Maar vermakelijk is het wel.
Nu leest mijn zoon het. Knap dat hij daar de tijd voor kan vinden. Naast zijn huiswerk en het onderhouden van sociale contacten, naar school gaan, sporte, z'n folderwijkie en oma helpen.
Ik benijd ze niet, die jeugd van tegenwoordig. Er is ontzettend veel afleiding tegenwoordig. Meer dan 50 TV-zenders om uit te kiezen, computers, internet, spelcomputers...Nee, dan hadden wij het vroeger toch makkelijker. Er waren maar twee TV-zenders. Drie, als je meetelde dat we op heldere dagen wel eens BBC-programma's konden ontvangen. Er was geen internet of spelconsole. Je ging dus maar lezen, ganzenborden of blikkie-trap spelen. Voor de lol nog wel eens een werkstuk gemaakt. Tsja, op vakantie gaan was nog niet zo heel normaal en als het regende in de zomervakantie moest je toch wat?
Op school hoefde je niet te participeren in anti-faalangst cursussen. Er waren geen anti-pest protocollen waar je je aan moest houden. Ging het even wat minder goed dan was er wel een juf, vader of buurman die zei:"Kom op joh, je kan't!" of "Hee, hoe zou je het zelf vinden als er iemand aan jouw haren trok?"
Niet dat vroeger alles beter was maar omdat mensen kinderen zijn gaan voorbereiden op "die harde buitenwereld" zijn kinderen harder geworden. Met alle gevolgen van dien. Laten we kinderen dus gewoon weer leren dat het "cool" is om zachtaardig en vriendelijk te zijn en de wereld verandert mee...
Vandaag ook weer een hoop aardige mensen ontmoet. Neem nu de aardige jongeman die onmiddellijk een ambulance belde toen hij mijn moeder in elkaar zag zakken op de tramhalte. Een andere jongeman ondersteunde mij bij het eerste hulp verlenen. Speciaal voor meelezende (potentiële) PVV-stemmers: het betrof heren van respectievelijk Marokkaanse en Antiliaanse komaf. Terwijl een Hollandse oudere dame een andere kant opkeek en deed alsof er niets gebeurd was en een ouder Hollands heerschap nog maar eens een shaggie rolde en een stapje achteruit deed om het schouwspel beter te kunen overzien werd mijn zorgtaak (Binnen drie minuten!) overgenomen door kundig en vriendelijk ambulancepersoneel. Een politie-agent kwam nog even checken of alles onder controle was. Hij belde mij zelfs nog maar enkele minuten geleden om te vragen hoe het was afgelopen. Errug netjes!
Terwijl de ziekenwagen naar het ziekenhuis reed met m'n moeder en mij erin begon zij al praatjes te krijgen. In het ziekenhuis kwamen de artsen en co-assistenten er al snel achter dat het vermoedelijk een zogeheten tia betrof, een soort van mini-herseninfarct als ik het goed begrepen heb. Het was niet voor de eerste keer dat het haar overkwam en dus kon mijn moeder aardig verwoorden wat zij voelde. Zij vertelde zelfs een stagiair wat die precies moest doen! Wij hebben er dus alle hoop op dat het snel weer goed komt.
Ik zou vandaag naar de Ikea gaan met m'n zoon en naar de sauna met een vriendin maar in plaats daarvan wachten wij liever op bericht vanuit het ziekenhuis. Een buurvrouw komt straks langs voor morele steun.
De link van vandaag is naar een discussie tussen ondergetekende en een 16-jarige VMBO-scholier.
Update: M'n moeder is thuis en een buurvrouw is nu bij haar. Zij heeft een afspraak met een neuroloog die gaat onderzoeken wat er precies aan de hand is. Opluchting heerscht! Bedankt voor de blijken van medeleven!