Ik kreeg ooit een nieuwe collega die aan mij vroeg: "Hoe moet ik je noemen? Dwerg, lilliputter, kleine man?" Ik antwoordde:"Wat dacht je van Terrence? En hoe wil jij worden genoemd: Neger, zwarte, kleurling? Of zal ik maar gewoon Henry zeggen?" Hier moest hij over nadenken. Heel eventjes maar.
Overal een labeltje op plakken is nu eenmaal een menselijke eigenaardigheid. Lijkt het. Maar als ik naar kinderen kijk dat zie ik dat die eigenschap niet is aangeboren. Ons wordt verteld (door onze ouders, de media, vrienden) dat wij mensen in categorieën moeten indelen.
Dat is vooral handig voor overheden en producenten van merkkleding en muziek. Mensen die hun eigen weg gaan en hun eigen stijl ontwikkelen worden zoveel mogelijk dwarsgezeten.
Zo word je in een winkel toch wel raar aangekeken wanneer je vraagt naar een petje met een klep aan de zijkant. Het lijkt wel alsof ze uitsluitend petjes met de klep aan de voorkant verkopen. Waar al die "stoere" gassies die petjes met de klep aan de zijkant dan vandaan halen is mij een raadsel.
Ooit stelde ik op het werk voor om de vrijdagmiddag-borrel te verplaatsen naar de woensdag. Mijn contract werd niet verlengd.
Ik ben niet tussen de 1.70m en de 2.05m dus op concerten zie ik vrijwel niets van het podium en bij geldautomaten kan de persoon achter mij met gemak mijn pincode aflezen. In de praktijk ondervond ik dat regels voor alleenstaande moeders vaak niet gelden voor alleenstaande vaders. Het is gewoon zo: hoor je bij een "minderheid" dat houdt men gewoon geen rekening met je. Zoek het dan maar lekker uit.
Daarom probeert elke minderheidsgroepering zo graag een meerderheid te zijn. Vrouwen die zich verenigen in vrouwenclubjes, moslims die zich verenigen in moslim-partijen, Wilders-stemmers die schreeuwen dat zij de meerderheid vormen in dit land "want wie niets zegt is het DUS met ons eens!!!!!!!!!", homo's die zich inzetten voor "behoud van de homo-cultuur omdat de meeste mensen eigenlijk bi zijn", auto-bezitters die roepen dat "iedereen" het kwartje van Kok terugwil, webloggers die massaal beweren dat zij eigenlijk amateur-journalisten zijn, journalisten die beweren dat webloggers eigenlijk amateur-journalisten zijn...De lijst gaat door en door.
Goed beschouwd zijn minderheidsgroeperingen met z'n allen zwaar in de meerderheid. Misschien is het tijd voor "De Opstand van de Minderheden".
Doet U mee?