"The Curious incident of the dog in the night-time" van Mark Haddon is boek nummer 17 van dit jaar en beschrijft hoe een jongeman met het syndroom van Asperger op zoek gaat naar de moordenaar van de hond van de buurvrouw. Het is niet alleen een spannend verhaal maar geeft ook een fraai beschreven inzicht in de gedachtenwereld van iemand die deze ziekte dit syndroom heeft. Waarom is bijvoorbeeld iemand die gele auto's telt "gek" en iemand die cijfertjes opschrijft die daarna in een archief en voorts in een papiervernietiger verdwijnen "nuttig bezig"?
Mensen die trailers maken voor speelfilms trekken publiek naar de bioscoop danwel naar de betreffende uitzending op TV en genereren daarmee inkomsten voor hun opdrachtgever. dat wordt als nuttig ervaren. Maar als de bewuste trailer wordt uitgezonden terwijl de film in kwestie al anderhalf uur bezig is, wat is dan nog het nut? Dat gebeurde laatst tijdens "Supernova" op één van de commerciële zenders.
Vandaag zagen m'n zoon en ik een andere film: Harry Potter and the Half-Blood Prince. Net als in de andere Harry Potter-films vond ik ook ditmaal de sfeer uit de boeken goed getroffen. Ook vandaag viel het op hoe verslaafd mensen zijn aan hun mobieltje want sommigen moesten per sé tijdens de film een paar maal checken of zij geen "belangrijk" bericht hadden gemist terwijl velen dat onmiddellijk na afloop van de film deden. Hoe ging dat in het pré-mobiel tijdperk? Gingen mensen toen razendsnel naar huis om te zien of het antwoordapparaat al dan niet knipperde? En voordat men telefoon had snel naar huis om te zien wat er in de brievenbus lag? Gaf men vroeger na theaterbezoek de koetsier een flinke fooi om snel thuis te zien of er een nieuwe postduif was gearriveerd in de duiventil? Ik denk van niet. Vroeger -net zo min als nu- maakte het echt niet uit of men een bericht ontving of niet: de wereld draaide door en men ging niet dood als men een bericht pas later ontving.
Zowel de buurvrouw alsook de pensioenman die vanmorgen op visite waren hadden geen haast. En waarom ook? Voor zover mij bekend is er nog nooit iemand gelukkig geworden van haast hebben. Of kent U misschien zo iemand?
Het zal de vaste lezers al eens zijn opgevallen: ik geloof niet in haast hebben. Waar ik dan wel in geloof? Meestal als men dat vraagt zeg ik maar dat ik een holistisch nihilist ben. Een wat!? Tsja, dat behoeft wellicht enige uitleg. Een holist is iemand die gelooft dat alles en iedereen met elkaar verbonden is en een nihilist gelooft eigenlijk gewoonweg nergens in. Ik geloof dus (Ondermeer, want ik geloof ook in de goedheid van de mens en eigenlijk nog veel meer zaken) dat alles en iedereen met elkaar verbonden is en dat dat gegeven van totaal en generlei waarde is, noch invloed heeft op het reilen en zeilen der mensheid. Als iedereen dus gewoon het leven leidt dat hij of zij graag heeft en daarbij poogt te voorkomen anderen voor de voeten te lopen, komen we vanzelf een heel end.
Vraag van de dag: Indien Uw partner dezelfde karaktereigenschappen had als Uw kat, na hoeveel uren zou U hem of haar dan de deur wijzen?
Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Bobby Robson