Onlangs was ik bij de homeopaat om daarna op visite te gaan bij vriend Pieter. Onderweg kwam ik niet alleen m'n moeder en m'n zoon tegen maar sprak ik ook nog met een schoolmoeder om mij even later op straat te onderhouden met een buurvrouw van voornoemde vriend.
U ziet: Ik babbel heus niet alleen met m'n eigen buurvrouwen. Zo vertelde de buurvrouw van de moeder van m'n dochters mij onlangs nog de verkorte versie van haar levensverhaal. Wanneer wij volgende week op vakantie zijn komt een buurvrouw hier regelmatig langs voor de goudvissen en het enige plantje dat wij hebben. Zoals wij afgelopen week oppasten op het huis van een andere buurvrouw.
Door zo'n cirkel van dientsverlening is iedereen geholpen en niemand geld kwijt. Handig toch?
Aan geld moest ik ook denken toen ik hoorde dat Berlusconi besloten had om de G8-top te houden in het door een zware aardbeving getroffen L'Aquila "om de getroffenen te steunen." Vreemde vorm van steun. Zeker wanneer je bedenkt dat een groot deel van de mensen die hun geliefden, huizen en banen zijn kwijtgeraakt (en nu niet eens meer vrij door hun eigen stad mogen rondlopen vanwege alle veiligheidsmaatregelen!) eenvoudige prefab-woningen zouden kunnen krijgen als hun premier één gast minder zou uitnodigen en de kosten van vervoer, beveiliging en "onderhoud" van die gast zou storten in het aardbevingsfonds. Toch doet hij dat niet. Bij niemand van zijn gasten is het opgekomen om af te zien van zijn/haar plekje aan de dis ten gunste van de inwoners van L'Aquila.
Ook de Berlin Zoo besloot geen geld te storten in een aardbevingsfonds in Italië of bijvoorbeeld de bewoners van Congo te helpen of welke brandhaard dan ook te helpen blussen. In plaats daarvan betaalde men 450.000 euro aan een andere dierentuin voor het recht om voormalig schattig ijsbeertje Knud tentoon te mogen stellen. Het zal je overkomen: zomaar als slaaf verhandeld te worden (Of als kunstwerk te worden gezien. Het is maar hoe je't bekijkt.) Arme Knud.
Het woord van de dag is "verstrengeling".