Boek nummer 18 van dit jaar is "De Wijsheid is voortdurend onderweg" van de soms omstreden Duitse psychotherapeut Bert Hellinger. Hij is bekend geworden door zijn familie-opstellingen waarin hij probeert uit te duiden hoe de onderlinge familiebanden van invloed zijn op de persoonlijke psyche van het individu. Of zoiets. Hij maakt gebruik van verschillende methodes zoals NLP (neuro linguïstisch programmeren) en cognitieve gedragstherapie. Af en toe kom je in zijn boeken wat theoriën tegen van de filosoof Hegel. Bert Hellinger basseert zijn werken vooral op zijn sessies met klanten. Soms herkenbaar maar soms ook niet. In elk geval probeert hij op zijn manier mensen te helpen die in de knoop zitten. Op zich lovenswaardig.
Zelf probeer ik liever mensen te helpen met wat meer praktische zaken, zoals geldproblemen en onenigheid met makelaar, service-provider of verzekering.
Misschien heb ik dan zelf geen hoog inkomen; ik voel mij wel degelijk bijzonder rijk; De dag nadat ik m'n baan kwijtraakte wegens "overgekwalificeerd" zijn, brandde m'n huis af en bleek dat de verzekering niet alle schade wilde dekken; De tijdelijke woning hadden wij zullen verlaten ruim voor de bouwvak-vakantie, zo was de planning maar men was vergeten dat je na het stucken even moet wachten voordat je schildert waardoor de muren opnieuw moesten worden gedaan; Na bijna tien maanden wachten kreeg ik eindelijk een som gelds waar ik recht op had om vervolgens te constateren dat eenzelfde bedrag nog geen dag later door skimming-dieven van m'n bankrekening is gehaald; de moeder van m'n zoon herkent hem wel van een foto maar niet persoonlijk wat een onderdeel is van haar ziektebeeld en waarom zij ook is opgenomen op een gesloten afdeling. Toch moet zij volgens de wet mede-tekenen voor m'n zoons paspoort.
Zo zijn er meer van dat soort tegenslagjes in m'n leven en doet het mij allemaal vrij weinig omdat ik op een gegeven moment doorkreeg waar het -voor mij althans- écht om draait in het leven: Het Leven!
Vandaar het levensmoto:"Memento Diem" wat in mijn fantasie en met mijn zeer beperkte kennis van het Latijn zoiets wil zeggen als "Gedenk te leven!"
In het kader daarvan was ik gisteren met m'n zoon naar de honkbalwedstrijd L&D Amsterdam vs. RCH Mediamonks. Tot grote vreugde van het merendeel van het publiek werd het een mooie overwinning voor de Amsterdammers. Tel daarbij op dat de toegang gratis was en een vaasje Dommelsch slegs 1,20 euro kost en U begrijpt dat het een leuke middag was. Vervolgens togen m'n zoon en ik naar de nieuwe centrale bibliotheek waar wij lekker hebben rondgewandelt, genietend van de rijkdom aan boeken en de algehele rust, om niet te vergeten van de airconditioning. Een drankje na afloop op het dakterras terwijl wij genoten van een prachtig uitzicht over onze hoofdstad en thuiskomen in de wetenschap dat je voor ongeveer een tientje voor vervoer en drankjes een bijzonder leuke dag kunt hebben.
Natuurlijk voel je mee met de bewoners van New Orleans die wederom huis en haard dreigen te verliezen aan een orkaan, ditmaal Gustav genaamd, maar er zijn momenten dat je gewoon geniet van het leven en dankbaar bent voor ongevraagde hulp. Zo kregen wij vandaag van buurvrouw Maartje een prachtig beeldscherm en hielpen buurvrouw Kim en haar vriend Marcel met het versjouwen van het 6 jaar oude en best wel zware geval dat in elk geval nieuwer en beter is dan de monitor waarmee m'n zoon zich nu nog moet behelpen.
Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Tom Voûte
