Kreeg bericht van het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid naar aanleiding van een vraag die ik een maand terug stelde aan minister André Rouvoet. Tot mijn grote plezier een goed en zelfs redelijk duidelijk antwoord. Zo blijkt dat degenen die wetten moeten uitvoeren vaak niet weten hoe die in elkaar zit. Misschien moeten de betreffende ambtenaren zich maar'ns goed bijlezen.
In het kader van lekker lezen waren m'n geweldige zoon (Zo heeft hij onlangs oma's hydraulische keukenkruk gerepareerd!) in een tweedehands boekhandel in Alkmaar en hebben wij ondermeer het volledige pakket Hitchiker's Guide to the Galaxy-boeken gescoord, benevens een dik sprookjesboek van dezelfde maak en druk als die wij zijn kwijtgeraakt in de brand! Het was even sjouwen met deze hitte maar als je -zoals wij- van lezen houdt- was het dat meer dan waard. Lezen is misschien zelfs leuker dan gitaarspelen bij en met buurvrouw Winonah, zoals ik gisteravond deed.
Boek nummer 14 van dit jaar (waarmee ik precies op het mijzelf opgelegde schema van twee boeken per maand zit) is Duma van Stephen King; beklemmend maar hier en daar wat langdradig. Echt een boek voor lange winteravonden waarbij ook nog'ns de stroom is uitgevallen. Het concept is weliswaar heel aardig maar wordt naar mijn zin iets teveel uitgemolken. Eerdaags mag buurman Dudo mij vertellen wat hij ervan vond want het boek is aan hem doorgegeven; het krijgt geen permanente plek in mijn boekenkast.
De Harry Potter-boeken van J.K. Rowling hebben dat wel gekregen omdat het gewoon bijzonder aardige boeken zijn, ook al poogt mevrouw Rowling er elke cent uit te persen door zelfs het middel van glashard liegen niet te schuwen. Zo ontving de door haar gesteunde stichting voor arme kindertjes 2,5 miljoen voor een van de zeven handgeschreven versies van Beedle the Bart, een sprookjesboek dat figureert in de Harry Potter-reeks. De geestelijk moeder van de tovenaarsleerling bezwoer de media dat Beedle the Bart nooit gedrukt zou worden. Maar dat is alweer een paar maanden geleden. Blijkbaar hebben mevrouw Rowling's beloftes geen lange levensduur. Weten we dat ook weer.
We weten ook dat zowel honk- alsook softbal na de Spelen in Peking geen Olympische sport meer zullen zijn "omdat zij mondiaal te weinig aantrekkingskracht bezitten". Vlakwaterkanovaren, synchroonzwemmen, laser radiaal zeilen en trampolinespringen...nee, daar blijven miljoenen kijkers voor wakker. Duh! Het ging toch echt om het meedoen, dacht ik ooit. Dat het NOC/NSF weigert een atleet af te vaardigen als hij of zij geen medaille-kandidaat is druist dus finaal in tegen de geest van de Spelen; helaas is de Olympische gedachte niet meer dan dat.
Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Adelir de Carli
