Omdat m'n zoon en ik niet zo moe van kamp terugkwamen als anders (wij beginnen klaarblijkelijk te wennen aan het ritme van vroeg opstaan en op tijd naar bed gaan) kwamen wij zowaar toe aan het doen van wat huishoudelijke klusjes en het plegen van een paar telefoontjes. Zo heb ik mij aangenaam verpoost met oom Ron, de broer van mijn moeder die in de buurt van Chicago woont en graag in de loop van dit jaar zijn zusters nieuwe woning komt bewonderen.
Vandaag was de eerste dag met regen op zomerkamp. De bui was binnen een uur voorbij zodat de kinderen het grootste deel van de dag lekker in de duinen konden spelen. De oudere kinderen dan vooral. De jongsten mogen alleen onder begeleiding het kampterrein verlaten. Sinds vandaag weet ik ook wat preciezer wat de taken zijn van een werkgroep-lid tijdens het kamp zelf. Eigenlijk ben ik gewoon een verlengstuk van de hoofdleiding. Het werken met kinderen blijft toch wel een beetje een droom van mij. Des te meer spijt het mij dat ik er, financieel gezien, niet m'n beroep van kan maken. Soms moet je je droom volgen en soms moet je realistisch zijn.
Minister Tineke Huizinga is een voorbeeld van dat laatste en moet noodgedwongen op een andere manier ons de verplichte OV-chipkaart door de strot duwen. Kent Couch uit Amerika is een voorbeeld van iemand die z'n ultieme droom heeft waargemaakt: Hij vloog ruim 300 kilometer in een tuinstoel die dankzij 105 helium-ballonnen in de lucht bleef zweven!
