Gesproken
Mijn leven is een vrij vol leven. Zinvol ook, zo houdt ik mij althans voor. De werkdag was een beetje maf. Het gaat wat ver om daarover hier in detail te treden maar neemt U mij van mij aan dat het allemaal wat ongebruikelijk was. De meeste lezers zullen blij zijn dat ik geen details prijsgeef en een handjevol (met name (ex-)collega's) zullen mijn beslissing betreuren. Het zij zo.
Had bij thuiskomst nog tijd voor een potje darten met mijn zoon (dat ik op het nippertje won door mijn eerste kans op een laatste dubbel niet te missen) voordat ik mij begaf naar het deelraadskantoor voor een informatie-avond over de renovatie van de Spaarndammerbuurt, een oude wijk in Amsterdam-West. Het stadsdeelbestuur had aan de bode doorgegeven dat men maximaal dertig bezoekers verwachtte. Het werden er bijna drie maal zo veel. Wat mij voldoende zegt over hoe de woningcorporporaties tegenwoordig omgaan met hun huurders. Het is duidelijk dat ondanks de 13 miljard euro die de corporaties gezamenlijk bezitten zij nog immer uit zijn op meer winst maken. Daarbij deinzen zij er niet voor terug om glasharde afspraken met buurtbewoners eenvoudigweg te schenden. Daarbij vaak gesteund door politieke machthebbers.
Neemt U van mij aan: het laatste woord is hierover nog niet gesproken!
