Errug gaaf
Was gelukkig redelijk op tijd klaar met de verschillende werkzaamheden vannacht en dus besloten als sluitstuk de tien dagen achterstallig strijkgoed weg te werken tijdens het kijken van een filmpje. Het werd SAW II. Geinige film voor het slapen gaan...;-)
Slapen doet men voorlopig neit in steden als Beiroet, Haifa en Tripoli...Het is nog niet voorbij met de ellende in de wereld: de wuppies krijgen een eigen TV-serie...:-(
Aan de andere kant zijn er ook leuke dingen te melden. Zo blijken een collega en ik dezelfde allergie te hebben, namelijk die voor sommige fruit- en notensoorten. Het uit zich in blaren op de tong en een niet te stoppen jeuk ver in het binnenoor. Wellicht wat apart maar daarom niet minder irritant. Beiden kunnen wij bijvoorbeeld geen verse appel of kersjes eten zonder helse pijnen te doorstaan...eerlijk waar!
Ook waar is dat het spel 20Q opvallend vaak goed raadt waar je op het moment van spelen aan denkt. Errug gaaf!
zaterdag, juli 15, 2006
Bekeken
Bekeken
"Het einde van de Regenbui" was de filosofische kwestie waar m'n zoon en ik ons vanmorgen onderweg naar school mee bezighielden. Een mooi onderwerp tijdens een melancholische bui. Waarom een melancholische bui? Simpel: het recente overlijden van een bijna-leeftijdgenoot (de oom van m'n peetzoon), bombardementen op Beiroet en bommen op Haifa waar in de buurt ik iemand weet te wonen (die daar overigens nu niet verblijft en zich dus buiten de gevarenzone bevindt). Tel daarbij op de wetenschap dat oorlogen uitsluitend in stand worden gehouden door gewetenloze handelaren die alles in het werk stellen om maar meer wapens, olieconcessies, drugs of wat dan ook te verkopen. Desnoods zetten zij broers tegen elkaar op. Door dit soort types zijn er complete generaties mensen die vanaf hun geboorte niets anders kennen dan oorlog en onrustig worden in de korte periodes van vrede. Vertel mij: waar gaat het heen wanneer de toestand van vrede een uitzondering is en oorlog een normaliteit?
Tel daarbij op het na een onrustige nacht luisteren naar '"Tango to Evora", gezongen door Loreena McKennitt als eerbetoon aan Cesaria Evora en U begint te begrijpen waarom ik mij wat melancholisch voel.
Duncan Stutterheim (U weet wel: de baas van ID&T) voelde zich ook niet helemaal top toen hij zijn experiment zag mislukken. Hij wilde iets nieuws tijdens de laatste versie van Sensation Black. dat werd een optreden van Rob Gee & Band. Het publiek van Sensation Black is niet helemaal het juiste voor zijn soort muziek wat resulteerde in een ander optreden: dat van de politie. Normale mensen keren zich weg van de dansvloer wanneer de muziek hen niet aanstaat. Sukkels slopen het mengpaneel en gaan de artiest te lijf. Hier legt Duncan zelf uit wat er is gebeurd in zijn eigen woorden. Respect. Niet als loze kreet maar welgemeend.
Ik zou U nu graag een welgemeend "goedenacht" wensen maar er ligt nog een stapel strijkgoed op mij te wachten, een paar nog te beantoorden e-mails en een tweetal te beantwoorden politiek gerelateerde brieven. Verder moet er, terwijl de wekker staat ingesteld op 08.00uur, nog een aantal reakties op ingediende en beantwoordde moties worden bekeken.
"Het einde van de Regenbui" was de filosofische kwestie waar m'n zoon en ik ons vanmorgen onderweg naar school mee bezighielden. Een mooi onderwerp tijdens een melancholische bui. Waarom een melancholische bui? Simpel: het recente overlijden van een bijna-leeftijdgenoot (de oom van m'n peetzoon), bombardementen op Beiroet en bommen op Haifa waar in de buurt ik iemand weet te wonen (die daar overigens nu niet verblijft en zich dus buiten de gevarenzone bevindt). Tel daarbij op de wetenschap dat oorlogen uitsluitend in stand worden gehouden door gewetenloze handelaren die alles in het werk stellen om maar meer wapens, olieconcessies, drugs of wat dan ook te verkopen. Desnoods zetten zij broers tegen elkaar op. Door dit soort types zijn er complete generaties mensen die vanaf hun geboorte niets anders kennen dan oorlog en onrustig worden in de korte periodes van vrede. Vertel mij: waar gaat het heen wanneer de toestand van vrede een uitzondering is en oorlog een normaliteit?
Tel daarbij op het na een onrustige nacht luisteren naar '"Tango to Evora", gezongen door Loreena McKennitt als eerbetoon aan Cesaria Evora en U begint te begrijpen waarom ik mij wat melancholisch voel.
Duncan Stutterheim (U weet wel: de baas van ID&T) voelde zich ook niet helemaal top toen hij zijn experiment zag mislukken. Hij wilde iets nieuws tijdens de laatste versie van Sensation Black. dat werd een optreden van Rob Gee & Band. Het publiek van Sensation Black is niet helemaal het juiste voor zijn soort muziek wat resulteerde in een ander optreden: dat van de politie. Normale mensen keren zich weg van de dansvloer wanneer de muziek hen niet aanstaat. Sukkels slopen het mengpaneel en gaan de artiest te lijf. Hier legt Duncan zelf uit wat er is gebeurd in zijn eigen woorden. Respect. Niet als loze kreet maar welgemeend.
Ik zou U nu graag een welgemeend "goedenacht" wensen maar er ligt nog een stapel strijkgoed op mij te wachten, een paar nog te beantoorden e-mails en een tweetal te beantwoorden politiek gerelateerde brieven. Verder moet er, terwijl de wekker staat ingesteld op 08.00uur, nog een aantal reakties op ingediende en beantwoordde moties worden bekeken.