Relatief
Alles is natuurlijk relatief. Zelfs de gouden plak van Ireen Wüst en de zilveren medailles van Sven Kramer en Renate Groenewold. Zelfs de vreselijke val van Melo Imai in de halfpipe deze morgen. Of het nu gaat om een meningsverschil tussen werkgever en werknemer of een opzettelijk aangewakkerde ruzie om een paar beledigende Deense cartoons. Daarover wil ik nog het volgende kwijt: als bijvoorbeeld je moeder wordt beledigd mag je wat mij betreft een klap uitdelen. Het mag natuurlijk niet maar op zich vind ik dat ethisch verantwoord. Temeer omdat ik het hypocriet zou vinden om dat niet te vinden, gezien de wijze waarop ik mogelijk zelf zou reageren. Echter, in het voorkomende geval vind ik het buitenproportioneel om het huis van de buren van de beledigende partij in de hens te steken, uitsluitend vanwege hun onderlinge vriendschappelijke betrekkingen. Ronduit belachelijk.
De een vindt dat-ie een drukke week heeft wanneer-ie naar het postkantoor moet en ook nog'ns diezelfde week z'n moeder op visite krijgt. De ander vindt dat-ie het rustig heeft als-ie op een dag "maar" twee afspraken heeft. Zelfs ikzelf bevestig dat ik het de afgelopen dagen een beetje overdreven heb: vrijdag en zaterdag gewoon fulltime werken, zaterdagnacht in de Rocky Horror Picture show opgetreden om de volgende morgen, slegs luttele uren na afloop van de afterparty weer op het werk te staan. Eigenlijk had ik nog een booking voor vier uur diezelfde nacht maar die ging gelukkig niet door. Ook collega Annelies was een beetje brak, gisteren. Ook zij is namelijk deel van de Rocky Horror-cast.
Tsja, en dan sta je in de startblokken in de kleedkamer op het werk, krijg je een telefoontje.
Men treurt niet om het verscheiden van duizenden onbekende hongerdoden maar wél om de dood van één familielid.
Dus:
Vandaag staan wij stil bij het overlijden van "tante" Mary Adrienne Doornik.
