Row your boat
Op http://nieuw.programvergelijking.nl kunt U de verschillende programma's vergelijken van de partijen die in diverse gemeentes en deelraden meedoen aan de verkiezingen van 7 maart aanstaande. Ik nam een kijkje bij Westerpark. Kijkt U even of Uw gemeente of stadsdeel in het rijtje staat? Wellicht kan dat U helpen Uw keuze te bepalen. Of heeft U eigenlijk al gekozen?
Overigens: de keuze "Ik ga niet stemmen want het zijn toch allemaal zakkenvullers" betekent in mijn ogen alleen maar dat U weigert na te denken en liever alleen maar klaagt. Kunt U de keuze om niet te stemmen met goede argumenten onderbouwen dan heb ik niks gezegd...;-)
Gezellig even bijgekletst met buurvrouw Wynona en later op de dag nog staan babbelen met buurvrouw Pieternella. Omdat ik tussen de bedrijven door nog wat tijd over had kon ik nog even naar het huis van de recent overleden Tante Mary: het huis waar de meeste van mijn jeugdherinneringen hun oorsprong hebben. M'n moeder, broer en schoonzus pakten nog wat spulletjes in voordat lieden van de kerk, de daklozenopvang en de inboedelopkoper hun werk kunnen komen doen. Voelde toch weer even een knoop in m'n maag toen ik mogelijk voor waarschijnlijk de laatste keer de buurt uitliep waar ik ooit "blikkie-trap" speelde en met een aantal buurtkinderen een "geheime" verstopplaats had waar wij onze gezamenlijke kostbaarheden verborgen.
De foto's van Tsjechië zijn afgegeven ter ontwikkeling en nu maar wachten op het resultaat. Een ander overblijfsel van onze reis hebben m'n zoon en ik eerder vanavond te gelde gemaakt. Van de opbrengst van onze Tsjechische Kronen gingen wij eten en onderweg werden wij nog hartelijk besprongen door collega Sibel.
Vandaag is ook het een en ander geregeld wat werk, toekomstige partijzaken en bookings betreft. Een goede dag dus. Tevens een dag die eindigde met een potje strijken, de komst van buurvrouw Johanna, het kijken van een aflevering "Buck Rogers", wat administratieve werkzaamheden, het trekken van een kaart uit de serie "Eigenwijsjes" en werd besloten met het gezamenlijk zingen van "Row your boat".
Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Dennis Weaver
dinsdag, februari 28, 2006
maandag, februari 27, 2006
Ut Kielegat
Ut Kielegat
Het is mij gelukt om de reakties op mijn verdwenen en weer herstelde stukje over de crematie van Tante Mary Doornik terug te toveren. Hier zijn ze:
2006-02-17T16:17Z
Renesmurf
http://www.renesmurf.nl
Dagen als dit zijn erg vervelend, gelukkig kan je morgen gelijk je zinnen verzetten.
Veel plezier klinkt wat cru, maar toch,maak er wat van.
2006-02-18T03:00Z
Erwin
http://www.reciprook.nl
Geniet ervan.
2006-02-21T10:14Z
Wolkewietje
Een SMS'je van Genezijde..... brrrrrrrrrrrrrrrrrr :scared:
2006-02-21T14:31Z
Wolkewietje
U heeft niets aan een feest...zonder de aanwezigheid van ...... :scared:
2006-02-21T14:33Z
Wolkewietje
Als ik het zo bekijk dan heeft Ferd in elk geval de neus van Tante Mary
Vreemde zaken allemaal. Niet zo vreemd als een cartoonist dood willen zien alleen maar omdat hij over weinig tact bezit...
In HP/De Tijd van week 26, juli 2005, staat bij een artikel over spotprenten een spotprent (tegenwoordig "cartoon" geheten) uit november 2004 van Jos Collignon. Men ziet een onlangs vermoordde bekende cineast arriveren op een vrij warme plek. Zijn blik valt op een kudde van 72 geiten. Hij vraagt aan zijn rode, gehoefde en gehoornde gastheer naar het waarom. Het antwoord:"Wij hadden je moordenaar ook verwacht." De redaktie van HP/De Tijd is indertijd niet bedreigd. Wellicht wordt het betreffende tijdschrift niet gelezen door oproerkraaiers en andere haatzaaiers?
Nog meer vreemde zaken: sinds enige tijd is het blijkbaar niet meer mogelijk een strippenkaart te bekomen via de NS-automaten. Dus togen m'n zoon en ik gistermiddag naar het loket voor zo'n landelijk (ook in treinen!) geldig vervoersbewijs. Daar werd ons verteld dat strippenkaarten, in Amsterdam althans, op treinstations alleen nog maar worden verkocht via daartoe geplaatste GVB-automaten. Wij dus naar de dienstdoende GVB-automaat. Daar kwamen wij er achter dat er uitsluitend betaald kan worden met chipknip of contant geld. Aangezien zowel de Ferman als zijn vader niet beschikt over een chipknip dan maar de portemonnaie getrokken. Blijkt het machien bankbiljetten van 20 euro niet te accepteren. Bovendien mag een roze strippenkaart alleen maar met een briefje van vijf worden afgerekend en een blauwe uitsluitend met (U raadt het al) een briefje van tien. Wij weer naar het loket om het briefje van 20 te wisselen. Ik haal een strippenkaart voor mezelf en sta klaar om een briefje van vijf in een gleuf te stoppen als het apparaat via een afleesschermpje laat weten alleen nog maar muntgeld te accepteren. Wij terug naar het loket om het briefje van vijf om te wisselen voor muntgeld en al met al was het ons gelukt om strippenkaarten te kopen op Station Sloterdijk. Helaas was het GWK-kantoor gesloten "in verband met het verbeteren van de service" en konden wij derhalve onze niet-gebruikte Kronen niet omwisselen. Je zal maar een buitenlandse toerist zijn en op een Nederlands treinstation je geld willen wisselen of een kaart willen kopen voor het openbaar vervoer want de weinige informatie die al wordt gegeven is nog uitsluitend in het Nederlands ook...Stom gedoe.
Geen stom gedoe was het in Spijkenisse waar mijn zoon en ik naar toe waren gereisd vanwege de verjaring van peetzoon Matthijs, zoon van vriendin Marjan. Matthijs was erg verheugd zijn "neefje" uit Amsterdam te zien terwijl ik het leuk vond zijn grootouders, zijn moeder en zijn oom na lange tijd weer eens te zien. Zijn andere oom kon helaas niet komen. Ook hem had ik graag weer eens gezien.
Na enkele uurtjes toeven in die stad onder de rook van Rotterdam, treinden wij terug naar Amsterdam alwaar hij en ik werden vergast op een door oma bereidde stevige maaltijd. Oma wachtte ons al een dag eerder op maar toen in onze eigen woning bij onze terugkomst van de wintersport. Bleek dat zowel oma alsook buurvrouw Hetty voor een eerste-dagen-na-de-vakantie levensmiddelenpakket had gezorgd. Lief he?
Nadat ik mij ervan vergewist had dat Ferdinand zich na alle emoties van de laatste twee weken prettig voelde stapte ik met een gerust hart weer op de trein. Ditmaal richting Breda om daar tezamen met vriend Erwin een lokaal gebruik te ondergaan: carnaval!
Aangezien dit mijn allereerste ontmoeting was met het fenomeen werd ik aangenaam verrast door de gemoedelijkheid waarmee en de bijzonder prettige sfeer waarin een en ander plaatsvond. Van mijn vooroordelen (ja, beste lezertjes en lezerinnen: ook ik heb die) bleef weinig meer over...
Voor Ferdinand begon de dag (waarvan het zeer onzeker was of ik al dan niet zou moeten werken gezien problemen met het werkrooster) met een geruststellend bezoek aan het consultatiebureau (Al bleek hij iets te mager. Had Tante Mary toch gelijk wanneer zij dat uitriep...;-)) en een middag school gevolgd door werken in de Wereldwinkel Koning Max. Toch maar zijn karateles afgebeld want ook hij heeft zo z'n grenzen.
Ook mijn fysieke en mentale grenzen zijn opgezocht en voordat ik dreig er overheen te gaan laat ik U nog even weten zeer genoten te hebben van mijn recente avonturen, waaronder die in Ut Kielegat.
Het is mij gelukt om de reakties op mijn verdwenen en weer herstelde stukje over de crematie van Tante Mary Doornik terug te toveren. Hier zijn ze:
2006-02-17T16:17Z
Renesmurf
http://www.renesmurf.nl
Dagen als dit zijn erg vervelend, gelukkig kan je morgen gelijk je zinnen verzetten.
Veel plezier klinkt wat cru, maar toch,maak er wat van.
2006-02-18T03:00Z
Erwin
http://www.reciprook.nl
Geniet ervan.
2006-02-21T10:14Z
Wolkewietje
Een SMS'je van Genezijde..... brrrrrrrrrrrrrrrrrr :scared:
2006-02-21T14:31Z
Wolkewietje
U heeft niets aan een feest...zonder de aanwezigheid van ...... :scared:
2006-02-21T14:33Z
Wolkewietje
Als ik het zo bekijk dan heeft Ferd in elk geval de neus van Tante Mary
Vreemde zaken allemaal. Niet zo vreemd als een cartoonist dood willen zien alleen maar omdat hij over weinig tact bezit...
In HP/De Tijd van week 26, juli 2005, staat bij een artikel over spotprenten een spotprent (tegenwoordig "cartoon" geheten) uit november 2004 van Jos Collignon. Men ziet een onlangs vermoordde bekende cineast arriveren op een vrij warme plek. Zijn blik valt op een kudde van 72 geiten. Hij vraagt aan zijn rode, gehoefde en gehoornde gastheer naar het waarom. Het antwoord:"Wij hadden je moordenaar ook verwacht." De redaktie van HP/De Tijd is indertijd niet bedreigd. Wellicht wordt het betreffende tijdschrift niet gelezen door oproerkraaiers en andere haatzaaiers?
Nog meer vreemde zaken: sinds enige tijd is het blijkbaar niet meer mogelijk een strippenkaart te bekomen via de NS-automaten. Dus togen m'n zoon en ik gistermiddag naar het loket voor zo'n landelijk (ook in treinen!) geldig vervoersbewijs. Daar werd ons verteld dat strippenkaarten, in Amsterdam althans, op treinstations alleen nog maar worden verkocht via daartoe geplaatste GVB-automaten. Wij dus naar de dienstdoende GVB-automaat. Daar kwamen wij er achter dat er uitsluitend betaald kan worden met chipknip of contant geld. Aangezien zowel de Ferman als zijn vader niet beschikt over een chipknip dan maar de portemonnaie getrokken. Blijkt het machien bankbiljetten van 20 euro niet te accepteren. Bovendien mag een roze strippenkaart alleen maar met een briefje van vijf worden afgerekend en een blauwe uitsluitend met (U raadt het al) een briefje van tien. Wij weer naar het loket om het briefje van 20 te wisselen. Ik haal een strippenkaart voor mezelf en sta klaar om een briefje van vijf in een gleuf te stoppen als het apparaat via een afleesschermpje laat weten alleen nog maar muntgeld te accepteren. Wij terug naar het loket om het briefje van vijf om te wisselen voor muntgeld en al met al was het ons gelukt om strippenkaarten te kopen op Station Sloterdijk. Helaas was het GWK-kantoor gesloten "in verband met het verbeteren van de service" en konden wij derhalve onze niet-gebruikte Kronen niet omwisselen. Je zal maar een buitenlandse toerist zijn en op een Nederlands treinstation je geld willen wisselen of een kaart willen kopen voor het openbaar vervoer want de weinige informatie die al wordt gegeven is nog uitsluitend in het Nederlands ook...Stom gedoe.
Geen stom gedoe was het in Spijkenisse waar mijn zoon en ik naar toe waren gereisd vanwege de verjaring van peetzoon Matthijs, zoon van vriendin Marjan. Matthijs was erg verheugd zijn "neefje" uit Amsterdam te zien terwijl ik het leuk vond zijn grootouders, zijn moeder en zijn oom na lange tijd weer eens te zien. Zijn andere oom kon helaas niet komen. Ook hem had ik graag weer eens gezien.
Na enkele uurtjes toeven in die stad onder de rook van Rotterdam, treinden wij terug naar Amsterdam alwaar hij en ik werden vergast op een door oma bereidde stevige maaltijd. Oma wachtte ons al een dag eerder op maar toen in onze eigen woning bij onze terugkomst van de wintersport. Bleek dat zowel oma alsook buurvrouw Hetty voor een eerste-dagen-na-de-vakantie levensmiddelenpakket had gezorgd. Lief he?
Nadat ik mij ervan vergewist had dat Ferdinand zich na alle emoties van de laatste twee weken prettig voelde stapte ik met een gerust hart weer op de trein. Ditmaal richting Breda om daar tezamen met vriend Erwin een lokaal gebruik te ondergaan: carnaval!
Aangezien dit mijn allereerste ontmoeting was met het fenomeen werd ik aangenaam verrast door de gemoedelijkheid waarmee en de bijzonder prettige sfeer waarin een en ander plaatsvond. Van mijn vooroordelen (ja, beste lezertjes en lezerinnen: ook ik heb die) bleef weinig meer over...
Voor Ferdinand begon de dag (waarvan het zeer onzeker was of ik al dan niet zou moeten werken gezien problemen met het werkrooster) met een geruststellend bezoek aan het consultatiebureau (Al bleek hij iets te mager. Had Tante Mary toch gelijk wanneer zij dat uitriep...;-)) en een middag school gevolgd door werken in de Wereldwinkel Koning Max. Toch maar zijn karateles afgebeld want ook hij heeft zo z'n grenzen.
Ook mijn fysieke en mentale grenzen zijn opgezocht en voordat ik dreig er overheen te gaan laat ik U nog even weten zeer genoten te hebben van mijn recente avonturen, waaronder die in Ut Kielegat.
zondag, februari 26, 2006
Tsjechië 2006
Tsjechië 2006
De reis was lang. Errug lang. De kamerverdeling in Hotel Schwarz te Nové Hamry verliep ietwat chaotisch maar voorspoedig. De volgende dag was alles in kannen en kruiken en kon de eerste skiles beginen. De eerste tien minuten gingen zonder leraar en dus ook zonder aangeleerde remtechniek. Gelukkig werd een kleine sneeuwheuvel bereid gevonden als rem te dienen. De erbovenop zittende jongeman keek nauwelijks op van zijn lunchbroodje toen deze vader "Opzij! Opziij!" roepend naderbij snelde en uiteindelijk zijn rechterski met kracht tussen de benen van de jongen in de sneeuwhoop plantte. De les bestond uit een uurtje leren hoe de ski's aan en uitmoeten, zijwaarts heuvelop stappen en een klein stukje recht vooruit glijden om het gevoel te krijgen.
De tweede skidag toonde vooruitgang. Het bochtenwerk ging prima maar het remmen behoefde nog wat meer oefening. De avonden zijn gezellig en worden vooral doorgebracht met bierdrinken en kletsen. In willekeurige volgorde. Niet alleen de ouders zijn leuk gezelschap. Ook met de kinderen is het fijn toeven. Zo speelde ik filosofen-kwartet met een allervriendelijkste jongeman:"Heb jij voor mij uit de serie Analythische Filosofen..."
Een klein manneke wilde graag dat ik zijn hand vasthield op de oefenpiste om afglijden te voorkomen. Op gegeven moment hoorde ik "Oeps!" waarop ik mij omdraaide en de jongeman onder invloed van de zwaartekracht een paar meter verderop met zijn armen zag zwaaien. Verbaasd constateerde ik dat ik slegs zijn handschoen stevig beethad!
Een jongedame neemt met regelmaat stiekum foto's van mijn zoon en het skiën vond vooral plaats in Bozí Dar
iets meer dan een uur rijden vanaf onze standplaats. Wat betreft de afdaling kan ik mij vanaf dag drie opgeven als stand-in voor Mini Me als er een aflevering van de Austin Powers-filmreeks in de sneeuw zou worden gefilmd.
Volgende keer wel m'n contactlens in doen want geen diepte kunnen zien blijkt bij skiën enigszins nadelig. Zo zag ik een heuvel pas op het laatste moment en beleefde ik onbedoeld mijn eerste skisprong. Toevallig bestond de betreffende les uit "vliegtuigje spelen". Een machtig gevoel van vrijheid maakte zich van mij meester toen ik het luchtruim doorkliefde. Tot de grond op hardhandige wijze een einde maakte aan mijn droom.
De rustdag was voor velen uit de groep gereserveerd voor een bezoek aan Karlovy Vary (Karlsbad) alwaar wij heerlijk zwommen in de buitenlucht van het Thermal en genoten van het wijdse uitzicht vanaf de berg waarop dit kuuroord is gebouwd. In deze stad werden de meeste inkopen gedaan.
Terwijl 's avonds de meeste kinderen aan het keten waren zat Ferdinand op de hotelkamer ijshockey te kijken. Op de vloer naast het bed lag een verse chipszak. Onaangeroerd. Een moeder vroeg hem waarom hij geen ships at..."Mijn vader heeft mij niet verteld dat de zak al open mag..."*Zucht*.
Mijn leven trok in een flits aan mij voorbij toen ik plotseling ontdekte dat ik mij op een stukje zwarte piste bevond. Zelfs de rode piste bleek nog iets te hoog gegrepen voor iemand die niet meer dan twee lessen had gehad. de piste nabij ons hotel was ook enigszins verijst wat eea niet makkelijker maakte. Toch was het wel leuk.
Ook leuk was de ontdekking dat een mede-papa en ik ooit in dezelfde pastorie hebben gewoond. Weliswaar hij een jaar en ik slegs luttele weken maar toch: zoveel mensen hebben ook niet catechese gelopen bij dezelfde dominee: Ton Honig.
De laatse dag zag ons terug in Bozí Dar waar inmiddels een gemeen briesje de kop had opgestoken wat de meeste kinderen er niet van weerhield zich toch op de piste te begeven. Zelf deed ik het liever rustig aan omdat ik mijn linkerknie enigszins beschadigd had bij het oefenen van verschillende manieren van vallen de dag ervoor...Nog even een foto (okee, een stuk of acht foto's) gemaakt van ski-instructrice Lucy (in the Sky with Diamonds!).
Het was fijn om te toeven in het land waar The Beatles nog steeds hip zijn.
Op de laatste avond werden er nog mensen in het zonnetje gezet. Allereerst waren er speldjes van verdienste met daarop het stadswapen van Nové Hamry "Vanwege het feit dat zij, vaak ondanks zware bedenkingen, allemaal waren gaan skiën." Ferdinand kreeg nog de opmerking "Vanwege het feit dat hij de skilessen eigenlijk maar saai vond omdat hij stiekum gewoon al heel goed kon skiën"; Voor één der mama's "Vanwege het doorzetten ondanks tegenslag en na veel vallen toch blijven opstaan." en voor één der papa's (raad eens welke?) "Voor het afdalen van een stukje zwarte piste na maar een paar lessen; voor het testen van lokale drankjes én voor het razendsnel de piste afdalen, meestal zonder kinderen te raken". De laatste avond werd gezellig en laat. Na het sluiten van de bar bleek een vader nog een fles cognac te hebben staan en leunend over de ballustrade van de gallerij hebben wij ons een glaasje nog goed laten smaken. Er werd gejuicht voor José en Marlies van de organisatie; Voor buschauffeur Vincent die ons zeer vakkundig en beheerst langs bergen en ravijnen leidde; voor Thomas de skileraar en voor "Der Rudi" van het hotel.
De drank was errug goedkoop. De echte prijs werd pas de volgende morgen bekend...;-)
De reis was lang. Errug lang. De kamerverdeling in Hotel Schwarz te Nové Hamry verliep ietwat chaotisch maar voorspoedig. De volgende dag was alles in kannen en kruiken en kon de eerste skiles beginen. De eerste tien minuten gingen zonder leraar en dus ook zonder aangeleerde remtechniek. Gelukkig werd een kleine sneeuwheuvel bereid gevonden als rem te dienen. De erbovenop zittende jongeman keek nauwelijks op van zijn lunchbroodje toen deze vader "Opzij! Opziij!" roepend naderbij snelde en uiteindelijk zijn rechterski met kracht tussen de benen van de jongen in de sneeuwhoop plantte. De les bestond uit een uurtje leren hoe de ski's aan en uitmoeten, zijwaarts heuvelop stappen en een klein stukje recht vooruit glijden om het gevoel te krijgen.
De tweede skidag toonde vooruitgang. Het bochtenwerk ging prima maar het remmen behoefde nog wat meer oefening. De avonden zijn gezellig en worden vooral doorgebracht met bierdrinken en kletsen. In willekeurige volgorde. Niet alleen de ouders zijn leuk gezelschap. Ook met de kinderen is het fijn toeven. Zo speelde ik filosofen-kwartet met een allervriendelijkste jongeman:"Heb jij voor mij uit de serie Analythische Filosofen..."
Een klein manneke wilde graag dat ik zijn hand vasthield op de oefenpiste om afglijden te voorkomen. Op gegeven moment hoorde ik "Oeps!" waarop ik mij omdraaide en de jongeman onder invloed van de zwaartekracht een paar meter verderop met zijn armen zag zwaaien. Verbaasd constateerde ik dat ik slegs zijn handschoen stevig beethad!
Een jongedame neemt met regelmaat stiekum foto's van mijn zoon en het skiën vond vooral plaats in Bozí Dar
iets meer dan een uur rijden vanaf onze standplaats. Wat betreft de afdaling kan ik mij vanaf dag drie opgeven als stand-in voor Mini Me als er een aflevering van de Austin Powers-filmreeks in de sneeuw zou worden gefilmd.
Volgende keer wel m'n contactlens in doen want geen diepte kunnen zien blijkt bij skiën enigszins nadelig. Zo zag ik een heuvel pas op het laatste moment en beleefde ik onbedoeld mijn eerste skisprong. Toevallig bestond de betreffende les uit "vliegtuigje spelen". Een machtig gevoel van vrijheid maakte zich van mij meester toen ik het luchtruim doorkliefde. Tot de grond op hardhandige wijze een einde maakte aan mijn droom.
De rustdag was voor velen uit de groep gereserveerd voor een bezoek aan Karlovy Vary (Karlsbad) alwaar wij heerlijk zwommen in de buitenlucht van het Thermal en genoten van het wijdse uitzicht vanaf de berg waarop dit kuuroord is gebouwd. In deze stad werden de meeste inkopen gedaan.
Terwijl 's avonds de meeste kinderen aan het keten waren zat Ferdinand op de hotelkamer ijshockey te kijken. Op de vloer naast het bed lag een verse chipszak. Onaangeroerd. Een moeder vroeg hem waarom hij geen ships at..."Mijn vader heeft mij niet verteld dat de zak al open mag..."*Zucht*.
Mijn leven trok in een flits aan mij voorbij toen ik plotseling ontdekte dat ik mij op een stukje zwarte piste bevond. Zelfs de rode piste bleek nog iets te hoog gegrepen voor iemand die niet meer dan twee lessen had gehad. de piste nabij ons hotel was ook enigszins verijst wat eea niet makkelijker maakte. Toch was het wel leuk.
Ook leuk was de ontdekking dat een mede-papa en ik ooit in dezelfde pastorie hebben gewoond. Weliswaar hij een jaar en ik slegs luttele weken maar toch: zoveel mensen hebben ook niet catechese gelopen bij dezelfde dominee: Ton Honig.
De laatse dag zag ons terug in Bozí Dar waar inmiddels een gemeen briesje de kop had opgestoken wat de meeste kinderen er niet van weerhield zich toch op de piste te begeven. Zelf deed ik het liever rustig aan omdat ik mijn linkerknie enigszins beschadigd had bij het oefenen van verschillende manieren van vallen de dag ervoor...Nog even een foto (okee, een stuk of acht foto's) gemaakt van ski-instructrice Lucy (in the Sky with Diamonds!).
Het was fijn om te toeven in het land waar The Beatles nog steeds hip zijn.
Op de laatste avond werden er nog mensen in het zonnetje gezet. Allereerst waren er speldjes van verdienste met daarop het stadswapen van Nové Hamry "Vanwege het feit dat zij, vaak ondanks zware bedenkingen, allemaal waren gaan skiën." Ferdinand kreeg nog de opmerking "Vanwege het feit dat hij de skilessen eigenlijk maar saai vond omdat hij stiekum gewoon al heel goed kon skiën"; Voor één der mama's "Vanwege het doorzetten ondanks tegenslag en na veel vallen toch blijven opstaan." en voor één der papa's (raad eens welke?) "Voor het afdalen van een stukje zwarte piste na maar een paar lessen; voor het testen van lokale drankjes én voor het razendsnel de piste afdalen, meestal zonder kinderen te raken". De laatste avond werd gezellig en laat. Na het sluiten van de bar bleek een vader nog een fles cognac te hebben staan en leunend over de ballustrade van de gallerij hebben wij ons een glaasje nog goed laten smaken. Er werd gejuicht voor José en Marlies van de organisatie; Voor buschauffeur Vincent die ons zeer vakkundig en beheerst langs bergen en ravijnen leidde; voor Thomas de skileraar en voor "Der Rudi" van het hotel.
De drank was errug goedkoop. De echte prijs werd pas de volgende morgen bekend...;-)
donderdag, februari 16, 2006
Happy Days
Omdat het stukje over de crematie van Tante Mary steeds weer opnieuw verdwijnt stop ik het maar bij het stukje van de dag ervoor...(sorry voor de mensen die reakties hadden achtergelaten: die zijn ook verdwenen. Vreemd)
Uiteindelijk het betreffende stukje maar bij een ander stukje ingevoegd en ook dat is inmiddels verdwenen...
Hoe lang blijft het ditmaal staan?
Happy days
Haar broer was er. Veel andere familieleden ook. De moeder van mijn jeugdvriend was er. Vroegere collega's waren er. Haar werkster was er. Haar buurvrouw was er. Ook de
buurvrouw die indertijd voor naschoolse opvang zorgde. Een hele hoop anderen waren er
ook. Er was ook koffie en cake. Er waren bloemen en er was muziek. Er was ook een
toespraak en papieren zakdoekjes. Er waren veel woorden en blikken van troost,
vertwijfeling, ongeloof, berusting en medelijden. Tante Mary was er ook. Helaas niet in levende lijve.
Wat niet zo gek is als je dood bent...;-)
Toch wel vreemd dat mijn mobieltje blijkbaar niet op toetsblokkering stond ingesteld maar wel "tante Mary" op het afleesschermpje toonde toen ik na afloop controleerde of ik eventueel berichtjes had gemist.
Ze lag er mooi bij tussen een kleine zee van bloemen. Al leek ze het door het
conserveermiddel errug warm te hebben. Ze leek te liggen zweten. Zou ik ook doen als
zoveel mensen in stilte naar mij zouden zitten staren. Natuurlijk gebeurt er veel in de wereld vandaag. Onze wereld is echter momenteel niet zo groot. Morgen gaat de wekker om 5 uur. Twee uurtjes later zitten wij in de bus naar Tsjechië.
Tot over een week!
Hier nog even een foto van Ferdinand's overoudtante met hem op schoot, genomen in de
zomer van 2004; happy days.
Uiteindelijk het betreffende stukje maar bij een ander stukje ingevoegd en ook dat is inmiddels verdwenen...
Hoe lang blijft het ditmaal staan?
Happy days
Haar broer was er. Veel andere familieleden ook. De moeder van mijn jeugdvriend was er. Vroegere collega's waren er. Haar werkster was er. Haar buurvrouw was er. Ook de
buurvrouw die indertijd voor naschoolse opvang zorgde. Een hele hoop anderen waren er
ook. Er was ook koffie en cake. Er waren bloemen en er was muziek. Er was ook een
toespraak en papieren zakdoekjes. Er waren veel woorden en blikken van troost,
vertwijfeling, ongeloof, berusting en medelijden. Tante Mary was er ook. Helaas niet in levende lijve.
Wat niet zo gek is als je dood bent...;-)
Toch wel vreemd dat mijn mobieltje blijkbaar niet op toetsblokkering stond ingesteld maar wel "tante Mary" op het afleesschermpje toonde toen ik na afloop controleerde of ik eventueel berichtjes had gemist.
Ze lag er mooi bij tussen een kleine zee van bloemen. Al leek ze het door het
conserveermiddel errug warm te hebben. Ze leek te liggen zweten. Zou ik ook doen als
zoveel mensen in stilte naar mij zouden zitten staren. Natuurlijk gebeurt er veel in de wereld vandaag. Onze wereld is echter momenteel niet zo groot. Morgen gaat de wekker om 5 uur. Twee uurtjes later zitten wij in de bus naar Tsjechië.
Tot over een week!
Hier nog even een foto van Ferdinand's overoudtante met hem op schoot, genomen in de
zomer van 2004; happy days.
woensdag, februari 15, 2006
Missen
Missen
Foto's van de show van afgelopen zaterdag staan inmiddels online maar m'n online-CV heb ik nog niet bijgewerkt. (De juiste droom staat nu wel op de goede plek!) Evenmin als het lijstje met uitspraken van m'n zoon. Heb namelijk even wat andere dingen aan m'n hoofd. Zoals de verjaring vandaag van Dayna, zusje van Eva en Ferdinand, m'n twee oudste kinderen. Natuurlijk speelt ook de naderende vakantie in Tsjechië een rol en de begrafenis van Tante Mary, de dag ervoor. Verder is er natuurlijk ook nog de gewone arbeid, doet de was zichzelf nog immer niet en heeft een jochie van tien af en toe wat begeleiding nodig... Daarnaast is er ook nog wat partijwerk te verrichten en worden af en toe wat hand en spandiensten verricht voor diverse personen en instellingen.
Iemand opperde laatst dat het lijkt alsof ik een onredelijke angst heb om mij te vervelen en weer een ander dacht dat het misschien wel zo is dat ik mij graag onmisbaar maak. Wat ik zelf denk? Wat denkt U?
Momenteel vind ik het even moelijk om te denken. Vandaar ook dat ik mij heb afgemeld voor het bijwonen van een raadscommissie vergadering vanavond. In mijn hoofd heerscht nu de leegte die strakjes zal overheersen in het huis waar ik een zeer groot deel van mijn jeugd in doorbracht. Vanmorgen met m'n moeder en schoonzus een begin gemaakt met het leegruimen van de kasten terwijl mijn broer zich bezighield met het papierwerk. Ongelooflijk wat een herinneringen je dan tegenkomt: foto's, vazen, kopjes en boeken, allemaal hebben ze wel een verhaal te vertellen. Zit ja al in een "emotional rollercoaster" krijg je te horen dat een aangetrouwd nichtje niet lang meer te leven heeft. Verder kom je te weten dat de meneer die sinds voor jouw geboorte trouw elk jaar de kachel kwam schoonmaken tot jaren nadat je zelf vader bent recentelijk is overleden. Bij de toko waar je langsgaat voor de lunch hoor je dat de eigenaar al weet dat Tante Mary is overleden. De Tam Tam gaat rap in de wereld van de Nederlandse Indo's. Een vriend haalt jeugdherinneringen op aan Tante Mary, een week voordat zij overlijdt. Zelf gaf zij al een korte toespraak tijdens het kerstdiner 2005: "ik ben blij dat wij hier met ons allen in gezondheid en harmonie bijeen zijn."
Tsja, dan kun je je wel'ns aan iemand hebben zitten ergeren maar dan nog kun je wel van iemand houden.
En haar missen.
Foto's van de show van afgelopen zaterdag staan inmiddels online maar m'n online-CV heb ik nog niet bijgewerkt. (De juiste droom staat nu wel op de goede plek!) Evenmin als het lijstje met uitspraken van m'n zoon. Heb namelijk even wat andere dingen aan m'n hoofd. Zoals de verjaring vandaag van Dayna, zusje van Eva en Ferdinand, m'n twee oudste kinderen. Natuurlijk speelt ook de naderende vakantie in Tsjechië een rol en de begrafenis van Tante Mary, de dag ervoor. Verder is er natuurlijk ook nog de gewone arbeid, doet de was zichzelf nog immer niet en heeft een jochie van tien af en toe wat begeleiding nodig... Daarnaast is er ook nog wat partijwerk te verrichten en worden af en toe wat hand en spandiensten verricht voor diverse personen en instellingen.
Iemand opperde laatst dat het lijkt alsof ik een onredelijke angst heb om mij te vervelen en weer een ander dacht dat het misschien wel zo is dat ik mij graag onmisbaar maak. Wat ik zelf denk? Wat denkt U?
Momenteel vind ik het even moelijk om te denken. Vandaar ook dat ik mij heb afgemeld voor het bijwonen van een raadscommissie vergadering vanavond. In mijn hoofd heerscht nu de leegte die strakjes zal overheersen in het huis waar ik een zeer groot deel van mijn jeugd in doorbracht. Vanmorgen met m'n moeder en schoonzus een begin gemaakt met het leegruimen van de kasten terwijl mijn broer zich bezighield met het papierwerk. Ongelooflijk wat een herinneringen je dan tegenkomt: foto's, vazen, kopjes en boeken, allemaal hebben ze wel een verhaal te vertellen. Zit ja al in een "emotional rollercoaster" krijg je te horen dat een aangetrouwd nichtje niet lang meer te leven heeft. Verder kom je te weten dat de meneer die sinds voor jouw geboorte trouw elk jaar de kachel kwam schoonmaken tot jaren nadat je zelf vader bent recentelijk is overleden. Bij de toko waar je langsgaat voor de lunch hoor je dat de eigenaar al weet dat Tante Mary is overleden. De Tam Tam gaat rap in de wereld van de Nederlandse Indo's. Een vriend haalt jeugdherinneringen op aan Tante Mary, een week voordat zij overlijdt. Zelf gaf zij al een korte toespraak tijdens het kerstdiner 2005: "ik ben blij dat wij hier met ons allen in gezondheid en harmonie bijeen zijn."
Tsja, dan kun je je wel'ns aan iemand hebben zitten ergeren maar dan nog kun je wel van iemand houden.
En haar missen.
dinsdag, februari 14, 2006
Psyche
Psyche
Op de weg terug van een geluidsopnamestudio naar Fer's school liep ik Heidi en Sai tegen het lijf waardoor ik hen kon laten delen in mijn enthousiasme over de nieuwste toevoeging aan mijn lijst van werkzaamheden: sinds vandaag mag ik mij ook stemacteur noemen. Behalve gillen, kreunen, hijgen en schreeuwen mocht ik ook heuse zinnetjes inspreken. Het bleek nog verdraaide lastig te zijn om zinnetjes achterstevoren in te spreken en ervoor te zorgen dat een en ander omgedraaid verstaanbaar overkomt. Wel errug leuk om te doen, overigens.
Het is ook leuk om op tijd bij school te zijn om je zoon op te halen en hem blij te zien zijn met een nieuw paar schoenen nadat hij al dagen heeft moeten rondlopen op een stel met een enorm gat in de zijkant van de zool. Vrij vervelend is dat, weet ik uit ervaring.
Ook is het vervelend om je Olympische droom, al dan niet gedeeltelijk door andermans schuld, in duigen te zien vallen. Het overkwam ondermeer Gretha Smit en Marianne Timmer. Gelukkig maar dat er altijd dingen zijn die nog vervelender zijn. Zoals het feit dat het nieuwe modem wel werkt maar alleen af en toe.
Vreemd genoeg kan dat reden zijn tot hoop:"Als het ergste wat mij kan overkomen het missen is van een Olympische wedstrijd of het regelmatig uitvallen van mijn modem dan valt het allemaal eigenlijk nog wel mee."
Wat mij niet meevalt is de manier waarop men bij dagblad Metro met de Nederlandse taal omgaat: In een artikel over de desinteresse waarmee het gevaar van orkaan Katrina indertijd werd bejegend door regeringsfunctionarissen heeft men het over "organisationele verlamming." Heel apart.
Over apart gesproken: ik had pas weer zo'n overheerlijk maffe droom. Als U dat zo leest, hoe denkt U dan over mijn psyche?
Op de weg terug van een geluidsopnamestudio naar Fer's school liep ik Heidi en Sai tegen het lijf waardoor ik hen kon laten delen in mijn enthousiasme over de nieuwste toevoeging aan mijn lijst van werkzaamheden: sinds vandaag mag ik mij ook stemacteur noemen. Behalve gillen, kreunen, hijgen en schreeuwen mocht ik ook heuse zinnetjes inspreken. Het bleek nog verdraaide lastig te zijn om zinnetjes achterstevoren in te spreken en ervoor te zorgen dat een en ander omgedraaid verstaanbaar overkomt. Wel errug leuk om te doen, overigens.
Het is ook leuk om op tijd bij school te zijn om je zoon op te halen en hem blij te zien zijn met een nieuw paar schoenen nadat hij al dagen heeft moeten rondlopen op een stel met een enorm gat in de zijkant van de zool. Vrij vervelend is dat, weet ik uit ervaring.
Ook is het vervelend om je Olympische droom, al dan niet gedeeltelijk door andermans schuld, in duigen te zien vallen. Het overkwam ondermeer Gretha Smit en Marianne Timmer. Gelukkig maar dat er altijd dingen zijn die nog vervelender zijn. Zoals het feit dat het nieuwe modem wel werkt maar alleen af en toe.
Vreemd genoeg kan dat reden zijn tot hoop:"Als het ergste wat mij kan overkomen het missen is van een Olympische wedstrijd of het regelmatig uitvallen van mijn modem dan valt het allemaal eigenlijk nog wel mee."
Wat mij niet meevalt is de manier waarop men bij dagblad Metro met de Nederlandse taal omgaat: In een artikel over de desinteresse waarmee het gevaar van orkaan Katrina indertijd werd bejegend door regeringsfunctionarissen heeft men het over "organisationele verlamming." Heel apart.
Over apart gesproken: ik had pas weer zo'n overheerlijk maffe droom. Als U dat zo leest, hoe denkt U dan over mijn psyche?
maandag, februari 13, 2006
Relatief
Relatief
Alles is natuurlijk relatief. Zelfs de gouden plak van Ireen Wüst en de zilveren medailles van Sven Kramer en Renate Groenewold. Zelfs de vreselijke val van Melo Imai in de halfpipe deze morgen. Of het nu gaat om een meningsverschil tussen werkgever en werknemer of een opzettelijk aangewakkerde ruzie om een paar beledigende Deense cartoons. Daarover wil ik nog het volgende kwijt: als bijvoorbeeld je moeder wordt beledigd mag je wat mij betreft een klap uitdelen. Het mag natuurlijk niet maar op zich vind ik dat ethisch verantwoord. Temeer omdat ik het hypocriet zou vinden om dat niet te vinden, gezien de wijze waarop ik mogelijk zelf zou reageren. Echter, in het voorkomende geval vind ik het buitenproportioneel om het huis van de buren van de beledigende partij in de hens te steken, uitsluitend vanwege hun onderlinge vriendschappelijke betrekkingen. Ronduit belachelijk.
De een vindt dat-ie een drukke week heeft wanneer-ie naar het postkantoor moet en ook nog'ns diezelfde week z'n moeder op visite krijgt. De ander vindt dat-ie het rustig heeft als-ie op een dag "maar" twee afspraken heeft. Zelfs ikzelf bevestig dat ik het de afgelopen dagen een beetje overdreven heb: vrijdag en zaterdag gewoon fulltime werken, zaterdagnacht in de Rocky Horror Picture show opgetreden om de volgende morgen, slegs luttele uren na afloop van de afterparty weer op het werk te staan. Eigenlijk had ik nog een booking voor vier uur diezelfde nacht maar die ging gelukkig niet door. Ook collega Annelies was een beetje brak, gisteren. Ook zij is namelijk deel van de Rocky Horror-cast.
Tsja, en dan sta je in de startblokken in de kleedkamer op het werk, krijg je een telefoontje.
Men treurt niet om het verscheiden van duizenden onbekende hongerdoden maar wél om de dood van één familielid.
Dus:
Vandaag staan wij stil bij het overlijden van "tante" Mary Adrienne Doornik.
Alles is natuurlijk relatief. Zelfs de gouden plak van Ireen Wüst en de zilveren medailles van Sven Kramer en Renate Groenewold. Zelfs de vreselijke val van Melo Imai in de halfpipe deze morgen. Of het nu gaat om een meningsverschil tussen werkgever en werknemer of een opzettelijk aangewakkerde ruzie om een paar beledigende Deense cartoons. Daarover wil ik nog het volgende kwijt: als bijvoorbeeld je moeder wordt beledigd mag je wat mij betreft een klap uitdelen. Het mag natuurlijk niet maar op zich vind ik dat ethisch verantwoord. Temeer omdat ik het hypocriet zou vinden om dat niet te vinden, gezien de wijze waarop ik mogelijk zelf zou reageren. Echter, in het voorkomende geval vind ik het buitenproportioneel om het huis van de buren van de beledigende partij in de hens te steken, uitsluitend vanwege hun onderlinge vriendschappelijke betrekkingen. Ronduit belachelijk.
De een vindt dat-ie een drukke week heeft wanneer-ie naar het postkantoor moet en ook nog'ns diezelfde week z'n moeder op visite krijgt. De ander vindt dat-ie het rustig heeft als-ie op een dag "maar" twee afspraken heeft. Zelfs ikzelf bevestig dat ik het de afgelopen dagen een beetje overdreven heb: vrijdag en zaterdag gewoon fulltime werken, zaterdagnacht in de Rocky Horror Picture show opgetreden om de volgende morgen, slegs luttele uren na afloop van de afterparty weer op het werk te staan. Eigenlijk had ik nog een booking voor vier uur diezelfde nacht maar die ging gelukkig niet door. Ook collega Annelies was een beetje brak, gisteren. Ook zij is namelijk deel van de Rocky Horror-cast.
Tsja, en dan sta je in de startblokken in de kleedkamer op het werk, krijg je een telefoontje.
Men treurt niet om het verscheiden van duizenden onbekende hongerdoden maar wél om de dood van één familielid.
Dus:
Vandaag staan wij stil bij het overlijden van "tante" Mary Adrienne Doornik.
vrijdag, februari 10, 2006
Euvel
Euvel
Terwijl de wereld brandt om een paar cartoons en andere stupide redenen zaten m'n zoon en ik eergisteren te gourmetten. Zo'n lekker maaltje hadden wij wel verdiend nadat wij bij het GWK waren geweest om Tsjechische kronen te kopen. Heerlijk, zo'n dagje waarop vrijwel alles vlekkeloos verloopt. Vlak voor bedtijd nog even gaan kletsen met en bij buren Hetty en Vincent en ondertussen was, getuige een briefjee, buurvrouw Natasha langsgeweest om een muffin te brengen. Buurvrouw Johanna belde nog op om te vertellen dat zij eerder die dag helaas niet kon langskomen voor haar bezoekrecht...
Ferdinand heeft zich tegenwoordig ten doel gesteld om elke morgen even de vloer te vegen met een Swiffer-achtig apparaat. Het zeil in de keuken en woonkamer blinkt dan ook als nooit te voren. Fijn dat hij het doet want gezien mijn spierpijn na de training van gisteravond hoefde ik het niet te proberen!
Vandaag mag mijn zoon aan de bak voor een boekbespreking en mag hij zijn medewerking verlenen aan een school-toneelstukje over de Romeinse tijd. Vanwege een pyjama-feestje bij vriend Samer morgen haalde hij vandaag zijn slaapzak van zolder en stopte hij een tandenborstel in zijn tas. Met blij gemoed toog hij naar school. Wellicht ook door het vooruitzich van een potje voetbal in het speelkwartier. Eén van de beste voetballers uit de klas gaf hem laatst een compliment waardoor niet alleen zijn ego maar ook zijn aanzien binnen de groep zichtbaar groeide. Fijn, toch?
Minder fijn is het dat ik voor internet nog immer niet thuis terechtkan. De onderweg zijnde nieuwe modem zal vast wel afrekenen met dit euvel...
Terwijl de wereld brandt om een paar cartoons en andere stupide redenen zaten m'n zoon en ik eergisteren te gourmetten. Zo'n lekker maaltje hadden wij wel verdiend nadat wij bij het GWK waren geweest om Tsjechische kronen te kopen. Heerlijk, zo'n dagje waarop vrijwel alles vlekkeloos verloopt. Vlak voor bedtijd nog even gaan kletsen met en bij buren Hetty en Vincent en ondertussen was, getuige een briefjee, buurvrouw Natasha langsgeweest om een muffin te brengen. Buurvrouw Johanna belde nog op om te vertellen dat zij eerder die dag helaas niet kon langskomen voor haar bezoekrecht...
Ferdinand heeft zich tegenwoordig ten doel gesteld om elke morgen even de vloer te vegen met een Swiffer-achtig apparaat. Het zeil in de keuken en woonkamer blinkt dan ook als nooit te voren. Fijn dat hij het doet want gezien mijn spierpijn na de training van gisteravond hoefde ik het niet te proberen!
Vandaag mag mijn zoon aan de bak voor een boekbespreking en mag hij zijn medewerking verlenen aan een school-toneelstukje over de Romeinse tijd. Vanwege een pyjama-feestje bij vriend Samer morgen haalde hij vandaag zijn slaapzak van zolder en stopte hij een tandenborstel in zijn tas. Met blij gemoed toog hij naar school. Wellicht ook door het vooruitzich van een potje voetbal in het speelkwartier. Eén van de beste voetballers uit de klas gaf hem laatst een compliment waardoor niet alleen zijn ego maar ook zijn aanzien binnen de groep zichtbaar groeide. Fijn, toch?
Minder fijn is het dat ik voor internet nog immer niet thuis terechtkan. De onderweg zijnde nieuwe modem zal vast wel afrekenen met dit euvel...
woensdag, februari 08, 2006
Cartoons
Cartoons
Een reguliere baan voor zo'n vier dagen in de week; Het ene weekend werken en het andere zorgen voor een prachtig vijf-jarig meisje; de fulltime zorg voor een jongen van tien; maandagavond of naar mijn cluppie of naar het zijne; op donderdagavond naar pencak; castlid van een toneelvereniging; lidmaatschap ouderkollektief; mogelijk aanstaand deelraadslid; zondagavond kaartclubje; dinsdagavond- en/of woensdagmiddag/avond een ex op bezoek; regelmatig 's nachts aan de bak als entertainer...Door de bezigheden (en een aantal heb ik al afgestoten in de loop van de laatste twee jaren) eigenlijk geen tijd voor een partner maar ik kan wel tijd missen om mensen die vinden dat ik wat meer tijd voor hen moet uittrekken 'ns even flink de waarheid vertellen. Zeker wanneer het iemand betreft die zelf zelden voor 1 uur 's middags uit bed komt en dan mij durft kwalijk te nemen dat ik "geen betrokkenheid" toon.
Grrrrr!!
Er zijn momenten dat ik graag mijn vuist betrokkenheid laat tonen met de staat van rechtstaan van iemands neus...Achteraf kan ik er wel om lachen. Ach, sommigen weten niet beter.
Neem nu sommige helpdesk-medewerkers die niet beseffen dat zij worden betaald om mensen te helpen. Het duurde een paar weekjes maar eindelijk had ik iemand aan de lijn van de XS4ALL-helpdesk die mijn probleem begreep en daadwerkelijk een oplossing wist. De medewerkers van KPN hebben het blijkbaar te druk om zich bezig te houden met hun werk, namelijk het helpen van klanten. Het ziet er naar uit dat ik binnen afzienbare tijd beschik over een nieuw modem. Het bleek dat ik mijn oude modem niet mocht laten aanstaan. Dat schijnt slecht te zijn. Fijn dat mij vantevoren was verteld dat ik weliswaar betaal voor en 24-uurs aansluiting maar er maar 16 uur per dag gebruik van hoor te maken!
Het wordt allemaal steeds echter en nog maar eventjes dan is het 7 maart en kunnen mensen in Amsterdam-Westerpark eindelijk op de SP stemmen. Hoeveel zetels halen wij? Wedje maken?
Ik hoef niet te wedden wie de zogeheten cartoon-oorlog zal winnen: leveranciers van brandbom-onderdelen! Verreweg de meeste mensen die zich nu met de zaak bemoeien hebben geen idee waar het om gaat en weten bijvoorbeeld niet eens dat de gewraakte cartoons reeds in september vorig jaar in een lokale Deense krant verschenen. Geert Wilders bewijst weer het ontberen van verstandelijke vermogens getuige het feit dat hij puur en opzettelijk provoceert door de cartoons in kwestie ook op zijn eigen website te tonen. Niet slim. Tenzij je graag bedreigd wordt. Zouden zijn bodyguards zijn aktie ook zo waarderen?
Een reguliere baan voor zo'n vier dagen in de week; Het ene weekend werken en het andere zorgen voor een prachtig vijf-jarig meisje; de fulltime zorg voor een jongen van tien; maandagavond of naar mijn cluppie of naar het zijne; op donderdagavond naar pencak; castlid van een toneelvereniging; lidmaatschap ouderkollektief; mogelijk aanstaand deelraadslid; zondagavond kaartclubje; dinsdagavond- en/of woensdagmiddag/avond een ex op bezoek; regelmatig 's nachts aan de bak als entertainer...Door de bezigheden (en een aantal heb ik al afgestoten in de loop van de laatste twee jaren) eigenlijk geen tijd voor een partner maar ik kan wel tijd missen om mensen die vinden dat ik wat meer tijd voor hen moet uittrekken 'ns even flink de waarheid vertellen. Zeker wanneer het iemand betreft die zelf zelden voor 1 uur 's middags uit bed komt en dan mij durft kwalijk te nemen dat ik "geen betrokkenheid" toon.
Grrrrr!!
Er zijn momenten dat ik graag mijn vuist betrokkenheid laat tonen met de staat van rechtstaan van iemands neus...Achteraf kan ik er wel om lachen. Ach, sommigen weten niet beter.
Neem nu sommige helpdesk-medewerkers die niet beseffen dat zij worden betaald om mensen te helpen. Het duurde een paar weekjes maar eindelijk had ik iemand aan de lijn van de XS4ALL-helpdesk die mijn probleem begreep en daadwerkelijk een oplossing wist. De medewerkers van KPN hebben het blijkbaar te druk om zich bezig te houden met hun werk, namelijk het helpen van klanten. Het ziet er naar uit dat ik binnen afzienbare tijd beschik over een nieuw modem. Het bleek dat ik mijn oude modem niet mocht laten aanstaan. Dat schijnt slecht te zijn. Fijn dat mij vantevoren was verteld dat ik weliswaar betaal voor en 24-uurs aansluiting maar er maar 16 uur per dag gebruik van hoor te maken!
Het wordt allemaal steeds echter en nog maar eventjes dan is het 7 maart en kunnen mensen in Amsterdam-Westerpark eindelijk op de SP stemmen. Hoeveel zetels halen wij? Wedje maken?
Ik hoef niet te wedden wie de zogeheten cartoon-oorlog zal winnen: leveranciers van brandbom-onderdelen! Verreweg de meeste mensen die zich nu met de zaak bemoeien hebben geen idee waar het om gaat en weten bijvoorbeeld niet eens dat de gewraakte cartoons reeds in september vorig jaar in een lokale Deense krant verschenen. Geert Wilders bewijst weer het ontberen van verstandelijke vermogens getuige het feit dat hij puur en opzettelijk provoceert door de cartoons in kwestie ook op zijn eigen website te tonen. Niet slim. Tenzij je graag bedreigd wordt. Zouden zijn bodyguards zijn aktie ook zo waarderen?
dinsdag, februari 07, 2006
Rotzakken
Rotzakken
Minister Remkes wil zijn collega minister Verdonk hard kunnen aanpakken bij de eerste de beste overtreding die zij begaat. Althans, dat maak ik op uit het feit dat hij heeft gezegd dat rotzakken direkt en harder aangepakt moeten kunnen worden. Notoire ordeverstorders (en als je doelbewust bevolkingsgroepen tegen elkaar ophitst dan ben je dat in mijn ogen) moeten ondermeer verplicht afkicken. Afkicken waarvan vraag ik mij dan af? Wellicht van de "rush" die machtsmisbruik veroorzaakt? Dat Rita graag laat weten dat zij en zij alleen het wat betreft asielbeleid voor het zeggen heeft in ons o zo vrije land staat buitenkijf. Kijk maar naar "het geval" Taïda Pasic die een legale truc toepaste om toch haar studie in Nederland af te kunnen maken. Een woordvoerder van mevrouw Verdonk nam het woord fraude in de mond.
Jammer dat ik Taïda niet ben want dan zou ik de minister aanklagen voor laster. Zo heet dat namelijk wanneer je een leugen over iemand de wereld in stuurt met als doel de goede naam van die persoon te grabbel te gooien.
Mijn goede naam stond gisteravond eventjes op het spel tijdens een discussie die ontstond na mijn betoog over het begrip "Waarheid". Al snel echter waren de gemoederen bedaard. Met de hulp van enige alcoholische versnaperingen. Dat dan weer wel. Ben nu wel een beetje moe.
Zeker ook omdat er vanmorgen een vergadering van het Oudercollectief op het program stond en een bezoekje aan vriend Pieter. Hij wees mij op een artikel in de Volkskrant van vandaag (pagina 24!) waar een foto van ondergetekende bij staat afgedrukt. Lollig, niet?
Ferdinand had ook lol. Met name met buurman Vincent dankzij wie hij nu meer van aerodynamica weet dan zijn vader...Eigenlijk zou een andere buurman hem naar karateles begeleiden maar via buurvrouw Hetty werd het uiteindelijk toch haar echtgenoot.
Die arme Ferdinand had het al zo zwaar gisteren met school, gymles, een toets voorbereiden
en werken in de Wereldwinkel. Hij had dan ook een beetje moeite met opstaan uit mijn bed, vanmorgen...Vandaag wordt hij ondervraagd over zijn topografische kennis van de provincie Flevoland. Straks even naar het werk voordat ik mijn zoon's project bij de Ecokids-club ga bewonderen. Maar vanavond...Vanavond ben ik vrij!
Minister Remkes wil zijn collega minister Verdonk hard kunnen aanpakken bij de eerste de beste overtreding die zij begaat. Althans, dat maak ik op uit het feit dat hij heeft gezegd dat rotzakken direkt en harder aangepakt moeten kunnen worden. Notoire ordeverstorders (en als je doelbewust bevolkingsgroepen tegen elkaar ophitst dan ben je dat in mijn ogen) moeten ondermeer verplicht afkicken. Afkicken waarvan vraag ik mij dan af? Wellicht van de "rush" die machtsmisbruik veroorzaakt? Dat Rita graag laat weten dat zij en zij alleen het wat betreft asielbeleid voor het zeggen heeft in ons o zo vrije land staat buitenkijf. Kijk maar naar "het geval" Taïda Pasic die een legale truc toepaste om toch haar studie in Nederland af te kunnen maken. Een woordvoerder van mevrouw Verdonk nam het woord fraude in de mond.
Jammer dat ik Taïda niet ben want dan zou ik de minister aanklagen voor laster. Zo heet dat namelijk wanneer je een leugen over iemand de wereld in stuurt met als doel de goede naam van die persoon te grabbel te gooien.
Mijn goede naam stond gisteravond eventjes op het spel tijdens een discussie die ontstond na mijn betoog over het begrip "Waarheid". Al snel echter waren de gemoederen bedaard. Met de hulp van enige alcoholische versnaperingen. Dat dan weer wel. Ben nu wel een beetje moe.
Zeker ook omdat er vanmorgen een vergadering van het Oudercollectief op het program stond en een bezoekje aan vriend Pieter. Hij wees mij op een artikel in de Volkskrant van vandaag (pagina 24!) waar een foto van ondergetekende bij staat afgedrukt. Lollig, niet?
Ferdinand had ook lol. Met name met buurman Vincent dankzij wie hij nu meer van aerodynamica weet dan zijn vader...Eigenlijk zou een andere buurman hem naar karateles begeleiden maar via buurvrouw Hetty werd het uiteindelijk toch haar echtgenoot.
Die arme Ferdinand had het al zo zwaar gisteren met school, gymles, een toets voorbereiden
en werken in de Wereldwinkel. Hij had dan ook een beetje moeite met opstaan uit mijn bed, vanmorgen...Vandaag wordt hij ondervraagd over zijn topografische kennis van de provincie Flevoland. Straks even naar het werk voordat ik mijn zoon's project bij de Ecokids-club ga bewonderen. Maar vanavond...Vanavond ben ik vrij!
maandag, februari 06, 2006
Humor
Humor
Eva en Dayna zien is altijd weer feest. Zo ook zaterdagmorgen. Ferdinand speelde heerlijk met z'n zussies voordat wij naar een ander feestje fingen. Het bleek te gaan om de campagnestart van de SP. Behalve voorzitter Remine Alberts waren ondermeer Bob Fosko, Jan Marijnissen en Javier Guzman aanwezig. Eva en Ferdinand speelden intussen met step en ballonnen.
Onderweg naar huis even een video'tje gescoord en kennisgemaakt met een nieuwe buurvrouw die net de deurbel stond te monteren. Welkom in de buurt, buurvrouw Olga met man en kind!
Door buurman Dudo waren wij uitgenodigd voor het eten. Zijn zelfgemaakte lasagne was weer overheerlijk en wij hebben dan ook gesmuld. Terug naar huis stonden wij in de binnentuin nog even omhoog te staren naar de maan die prachtig scheen doorheen de zachte sluierbewolking. De kinders lagen mooi op tijd in bed en Eva's oogjes vielen toe terwijl zij werd voorgelezen door haar grote broer.
Zondag las hij verder en wel tijdens de Rocky Horror-repetitie. De lichtplanmaker had andere plannen met de twee en zo kwam het dat zij hem assisteerden bij zijn taak ervoor te zorgen dat het aanstaande zaterdag in ieder geval qua belichting tijdens de show klopt. 's Middags vermnaakten broer en zus zich met popcorn en TV-kijken. Het werd ondermeer Sesamstraat. Nadat zijn zusje was opgehaald vermaakte de Ferman zich met een aflevering van Buck Rogers, zijn visiterende moeder en later met sketches van Monty Python, terwijl zijn vader op bezoek was bij buren Hetty en Vincecnt.
De humor van deze heren werd en wordt nog wel eens als beledigend ervaren. Bijvoorbeeld van de verdedigers van rechten van oude oma'tjes in strak leer, zwakzinnigen met zakdoeken op het hoofd, witte muizen die als piano worden gebruikt en natuurlijk dode Noorse Blauw papaegaaien. Wanneer valt een uiting onder vrijheid van meningsuiting en wanneer is het simpelweg belediging. Zelf blijf ik erbij dat vrijheid van meningsuiting niet vrijstaat aan vrijheid van belediging. Wanneer je toch opzettelijk iemand of een groep beledigd moet je de conseqenties aanvaarden. Ben je dat niet van plan dan moet je je niet beledigend uitlaten. Dan ben je gewoon ee hele domme hypocriet.
Eva en Dayna zien is altijd weer feest. Zo ook zaterdagmorgen. Ferdinand speelde heerlijk met z'n zussies voordat wij naar een ander feestje fingen. Het bleek te gaan om de campagnestart van de SP. Behalve voorzitter Remine Alberts waren ondermeer Bob Fosko, Jan Marijnissen en Javier Guzman aanwezig. Eva en Ferdinand speelden intussen met step en ballonnen.
Onderweg naar huis even een video'tje gescoord en kennisgemaakt met een nieuwe buurvrouw die net de deurbel stond te monteren. Welkom in de buurt, buurvrouw Olga met man en kind!
Door buurman Dudo waren wij uitgenodigd voor het eten. Zijn zelfgemaakte lasagne was weer overheerlijk en wij hebben dan ook gesmuld. Terug naar huis stonden wij in de binnentuin nog even omhoog te staren naar de maan die prachtig scheen doorheen de zachte sluierbewolking. De kinders lagen mooi op tijd in bed en Eva's oogjes vielen toe terwijl zij werd voorgelezen door haar grote broer.
Zondag las hij verder en wel tijdens de Rocky Horror-repetitie. De lichtplanmaker had andere plannen met de twee en zo kwam het dat zij hem assisteerden bij zijn taak ervoor te zorgen dat het aanstaande zaterdag in ieder geval qua belichting tijdens de show klopt. 's Middags vermnaakten broer en zus zich met popcorn en TV-kijken. Het werd ondermeer Sesamstraat. Nadat zijn zusje was opgehaald vermaakte de Ferman zich met een aflevering van Buck Rogers, zijn visiterende moeder en later met sketches van Monty Python, terwijl zijn vader op bezoek was bij buren Hetty en Vincecnt.
De humor van deze heren werd en wordt nog wel eens als beledigend ervaren. Bijvoorbeeld van de verdedigers van rechten van oude oma'tjes in strak leer, zwakzinnigen met zakdoeken op het hoofd, witte muizen die als piano worden gebruikt en natuurlijk dode Noorse Blauw papaegaaien. Wanneer valt een uiting onder vrijheid van meningsuiting en wanneer is het simpelweg belediging. Zelf blijf ik erbij dat vrijheid van meningsuiting niet vrijstaat aan vrijheid van belediging. Wanneer je toch opzettelijk iemand of een groep beledigd moet je de conseqenties aanvaarden. Ben je dat niet van plan dan moet je je niet beledigend uitlaten. Dan ben je gewoon ee hele domme hypocriet.
zaterdag, februari 04, 2006
Filosoferen
Filosoferen
Wij gaan naar Afghanistan! (3x), ratatatatata, etc... (Op de wijs van 'Holland heeft de wereldcup!") Was er ooit iemand die daaraan twijfelde dan? Zijn er echt mensen die niet doorhebben dat het Afghanistan-debat alleen een farce was, uitgevoerd onder kiezersdruk?
Op 7 maart aanstaande mogen de kiezers weer wat druk uitoefenen. Zij kunnen dan laten weten welke partijen volgens hen de dienst mogen uitmaken in gemeenteraad en deelraad. In Amsterdam geschiedt dat stemmen voor het eerst op electronische wijze. Verschillende stembureauleden hebben inmiddels een cursus gevolgd in omgaan met het New Vote-systeem. Ik was eergisteravond aan de beurt. Het door SDU-uitgevers ontwikkelde apparaat ziet er capabel uit. Het enige waar ik mij eigenlijk zorgen over maak is dat het hele systeem draait onder Windows...
Waar ik mij geen zorgen over maak is mijn zoon. U had'm moeten zien, gistermorgen met zijn tas vol "Romeinse" verkleedspullen. "Papa, ik neem maar een paar extra zwaarden mee zodat ook kinderen die geen zwaard hebben er met eentje op de foto kunnen." Lief, he?
Collega Willem zag er ook heel lief uit toen hij gisteravond tijdens het filosoferen met ondergetekende, vriend Herman en buurman Vincent spontaan in slaap viel midden in een zin.
Het Hegelspel vond men leuker dan verwacht. Zo kwamen wij via de these "brood" en de antithese "spelen" ondermeer terecht bij sex en de HMG-groep...baie interessant. Een filosofisch vraagstuk dat ondermeer aan de orde kwam was de volgende:"In een la zitten 32 zwarte sokken en 24 witte. Door elkaar. Hoeveel sokken moet je eruit halen om er zeker van te zijn dat je twee zwarte en twee witte in handen hebt?" Wat denkt U?
Wij gaan naar Afghanistan! (3x), ratatatatata, etc... (Op de wijs van 'Holland heeft de wereldcup!") Was er ooit iemand die daaraan twijfelde dan? Zijn er echt mensen die niet doorhebben dat het Afghanistan-debat alleen een farce was, uitgevoerd onder kiezersdruk?
Op 7 maart aanstaande mogen de kiezers weer wat druk uitoefenen. Zij kunnen dan laten weten welke partijen volgens hen de dienst mogen uitmaken in gemeenteraad en deelraad. In Amsterdam geschiedt dat stemmen voor het eerst op electronische wijze. Verschillende stembureauleden hebben inmiddels een cursus gevolgd in omgaan met het New Vote-systeem. Ik was eergisteravond aan de beurt. Het door SDU-uitgevers ontwikkelde apparaat ziet er capabel uit. Het enige waar ik mij eigenlijk zorgen over maak is dat het hele systeem draait onder Windows...
Waar ik mij geen zorgen over maak is mijn zoon. U had'm moeten zien, gistermorgen met zijn tas vol "Romeinse" verkleedspullen. "Papa, ik neem maar een paar extra zwaarden mee zodat ook kinderen die geen zwaard hebben er met eentje op de foto kunnen." Lief, he?
Collega Willem zag er ook heel lief uit toen hij gisteravond tijdens het filosoferen met ondergetekende, vriend Herman en buurman Vincent spontaan in slaap viel midden in een zin.
Het Hegelspel vond men leuker dan verwacht. Zo kwamen wij via de these "brood" en de antithese "spelen" ondermeer terecht bij sex en de HMG-groep...baie interessant. Een filosofisch vraagstuk dat ondermeer aan de orde kwam was de volgende:"In een la zitten 32 zwarte sokken en 24 witte. Door elkaar. Hoeveel sokken moet je eruit halen om er zeker van te zijn dat je twee zwarte en twee witte in handen hebt?" Wat denkt U?
donderdag, februari 02, 2006
Irritant
Irritant
Persoonlijk kan ik het slecht hebben wanneer mensen voordringen. Vanmorgen in de supermarkt was er ook weer zo iemand. Toen ik hardop zei:"Ach, wanneer je haast hebt mag je je best asociaal gedragen."draaide hij zich naar mij toe en zie:"Ik heb haast." Vervolgens bleek dat hij wat was vergeten en intussen werd ik geholpen. Na een minuutje komt hij terug en inmiddels staan er maar liefst vijf mensen in de rij. De aso wil direkt doorlopen naar de kassa maar heeft buiten de medewerker gerekend die na een vette knippog naar mij toe zegt:"Tsja, meneer, nu zult U achter in de rij moeten aansluiten."
Dat is nu humor waar ik mij in kan vinden...
Waar ik mij niet in kan vinden is dat sommige zieken denken dat zij alles kunnen maken met hun ziekte als excuus. Zo zat ik gisteren zo lang als ik kon te wachten op Ferdinands biologische moeder waardoor ik later dan gepland op de opvang was om hem op te halen. Zijn leidster was daardoor ietwat geïrriteerd en hij zelf was ronduit teleurgsteld. Niet dat ik graag in de schoenen sta van zijn moeder (lijden aan schizofrenie, paranoïa én borderline) is niet het leukste wat iemand kan overkomen) maar het begint op te vallen dat zij geen last heeft van haar ziektesymptomen wanneer het tijd is om geld of shag te regelen.
Een en ander had tot gevolg dat m'n zoon en ik vanmorgen onenigheid hadden over iets wat ik normaal gesproken eenvoudig over m'n kant laat gaan. Het vervelende daarbij was weer dat wij nauwelijks tijd hadden om het uit te praten aangezien het tijd was voor school. Wanneer je geïrriteerd bent geef je je snel af op een huisgenoot. Aangezien kwaad worden op de goudvis weinig zin heeft wordt dat in mijn geval dus m'n zoon.
Sorry, jong.
Persoonlijk kan ik het slecht hebben wanneer mensen voordringen. Vanmorgen in de supermarkt was er ook weer zo iemand. Toen ik hardop zei:"Ach, wanneer je haast hebt mag je je best asociaal gedragen."draaide hij zich naar mij toe en zie:"Ik heb haast." Vervolgens bleek dat hij wat was vergeten en intussen werd ik geholpen. Na een minuutje komt hij terug en inmiddels staan er maar liefst vijf mensen in de rij. De aso wil direkt doorlopen naar de kassa maar heeft buiten de medewerker gerekend die na een vette knippog naar mij toe zegt:"Tsja, meneer, nu zult U achter in de rij moeten aansluiten."
Dat is nu humor waar ik mij in kan vinden...
Waar ik mij niet in kan vinden is dat sommige zieken denken dat zij alles kunnen maken met hun ziekte als excuus. Zo zat ik gisteren zo lang als ik kon te wachten op Ferdinands biologische moeder waardoor ik later dan gepland op de opvang was om hem op te halen. Zijn leidster was daardoor ietwat geïrriteerd en hij zelf was ronduit teleurgsteld. Niet dat ik graag in de schoenen sta van zijn moeder (lijden aan schizofrenie, paranoïa én borderline) is niet het leukste wat iemand kan overkomen) maar het begint op te vallen dat zij geen last heeft van haar ziektesymptomen wanneer het tijd is om geld of shag te regelen.
Een en ander had tot gevolg dat m'n zoon en ik vanmorgen onenigheid hadden over iets wat ik normaal gesproken eenvoudig over m'n kant laat gaan. Het vervelende daarbij was weer dat wij nauwelijks tijd hadden om het uit te praten aangezien het tijd was voor school. Wanneer je geïrriteerd bent geef je je snel af op een huisgenoot. Aangezien kwaad worden op de goudvis weinig zin heeft wordt dat in mijn geval dus m'n zoon.
Sorry, jong.
woensdag, februari 01, 2006
Sévèke
Sévèke
Omdat ik toch in de stad was kon ik meteen even een uurtje gaan werken. The Amsterdam Dungeon ligt tenslotte in het centrum. Loop ik in een bekende buurt, is er een dame die mij wenkt en om hulp verzoekt. Vermoedelijk behoefde zij hulp bij het lager draaien van de thermostaat. Dat leidt ik tenminste af uit het feit dat het bij haar binnen zo warm was dat zij in haar ondergoed zat. Aangezien ik niet zo technisch ben aangelegd en bovendien een beetje haast had verzocht ik haar iemand anders te vragen haar te helpen...;-)
Wie ook hulp nodig heeft is het Nederlands justitiële apparaat. Zomaar 25.000 IP-adressen confisceren via de website van de vermoordde activist Louis Sévèke kan natuurlijk niet. Bits of Freedom, de organisatie die strijdt tegen privacyschending, trekt uiteraard fel van leer tegen deze illegale aktie.
(Alleen op de link klikken als U niets te verbergen heeft!)
Ferdinand kan nauwelijks verbergen dat hij weer een tand mist. Twee dagen geleden raakte hij er eentje kwijt en inmiddels zit er weer eentje los. Dat gaat hard met dat wisselen! Ook het in elkaar zetten van zijn Romeinse Legionair-kostuum ging errug hard. Binnen een uurtje had zij zelf zijn kuras in elkaar geflanst. De helm was eenvoudigweg gekocht en een los erbij gekochte rode pluim staat hem errug goed. De rok bewerken kostte wat meer moeite maar met een paar stroken zilver isolatiemateriaal blijkt een mens aardig wat te kunnen. Ik verheug mij er al op als de juf vraag:"Zo, Ferdinand. Mocht je een rok van je moeder lenen?" en hij dan antwoord:"Nee, juf. Die is van m'n vader.";-)
Mijn tijd bij de internetsigarenboer zit er weer op dus voor vandaag was dat het weer. Mazzel!
Omdat ik toch in de stad was kon ik meteen even een uurtje gaan werken. The Amsterdam Dungeon ligt tenslotte in het centrum. Loop ik in een bekende buurt, is er een dame die mij wenkt en om hulp verzoekt. Vermoedelijk behoefde zij hulp bij het lager draaien van de thermostaat. Dat leidt ik tenminste af uit het feit dat het bij haar binnen zo warm was dat zij in haar ondergoed zat. Aangezien ik niet zo technisch ben aangelegd en bovendien een beetje haast had verzocht ik haar iemand anders te vragen haar te helpen...;-)
Wie ook hulp nodig heeft is het Nederlands justitiële apparaat. Zomaar 25.000 IP-adressen confisceren via de website van de vermoordde activist Louis Sévèke kan natuurlijk niet. Bits of Freedom, de organisatie die strijdt tegen privacyschending, trekt uiteraard fel van leer tegen deze illegale aktie.
(Alleen op de link klikken als U niets te verbergen heeft!)
Ferdinand kan nauwelijks verbergen dat hij weer een tand mist. Twee dagen geleden raakte hij er eentje kwijt en inmiddels zit er weer eentje los. Dat gaat hard met dat wisselen! Ook het in elkaar zetten van zijn Romeinse Legionair-kostuum ging errug hard. Binnen een uurtje had zij zelf zijn kuras in elkaar geflanst. De helm was eenvoudigweg gekocht en een los erbij gekochte rode pluim staat hem errug goed. De rok bewerken kostte wat meer moeite maar met een paar stroken zilver isolatiemateriaal blijkt een mens aardig wat te kunnen. Ik verheug mij er al op als de juf vraag:"Zo, Ferdinand. Mocht je een rok van je moeder lenen?" en hij dan antwoord:"Nee, juf. Die is van m'n vader.";-)
Mijn tijd bij de internetsigarenboer zit er weer op dus voor vandaag was dat het weer. Mazzel!