Opgeruimd
Googlewhack:
publieksvoorlichter sexueel misbruik
Ze blijven fijn , die gesprekken met m'n zoon onderweg naar en van karateles. Gisteren hadden wij het er over dat het leven vaak zo oneerlijk is voor velen. Daarom moeten wij als mensen het elkaar maar een beetje makkelijker maken. Wij hebben wel onze mond vol over de overheid die haar verantwoordelijkheid niet neemt maar wat doen wij zelf eigenlijk om onze invalide buurman te helpen? Moeten wij de school (en dus indirect het ministerie van onderwijs) de schuld geven van de zwangerschap van een tiener of ligt hier ook een taak voor haar ouders?.
Minister Pechtold van Bestuurlijke Vernieuwing heeft de kosten van bureaucratie in kaart laten brengen. Met mijn beperkte kennis van zaken zie ik dat als een goede aktie. Het schijnt dat de meesten van ons per jaar ongeveer 10 uren tijd en 100 euro aan geld kwijt zijn aan bureaucratische noodzakelijkheden. Voor bijvoorbeeld een chronisch zieke komt daar nog zo'n 85 uur op jaarbasis bovenop voor het invullen van de aanvragen voor thuiszorg, tegemoetkoming vervoerskosten, declaratie medicijnen en dergelijke. Je zou er bijna ziek van worden...
Kent U dat? Dan betrap je jezelf erop dat je delen van een verhaal wat aandikt. Meestal doe je dat onbewust en moet iemand je erop wijzen. Uit analyse blijkt dat je't vooral doet om jezelf te overtuigen. Maar waarom is dat eigenlijk nodig? Waarom twijfelt de mens aan zichzelf? Als je je eigen oordeel niet kunt vertrouwen hoe kun je dat dan van anderen verwachten?
Voorlopig verwacht ik binnenkort een positieve reaktie te krijgen op tenminste één van de sollicitatiebrieven die ik onlangs heb verstuurd. Bovendien verwacht ik dat eerdaags eindelijk de winterjas naar de stomerij kan. Intussen blijf ik doorgaan met opruimen in huis in het kader van "een opgeruimd huis betekent een opgeruimde geest".
