Vrij
"Ik ben vrij" stond er op het Eigenwijsje dat ik eergisteren trok uit handen van m'n zoon.
"Volgens mij ben je dat binnenkort écht, pap," reageerde hij. Hoe weet hij nu dat ik op het punt sta mogelijk mijn huidige werkgever op korte termijn te verlaten? Wie heeft'm dat verklapt?
Sommigen noemen het dapper wanneer je radicaal een andere weg inslaat in je leven. Indertijd (nu ruim een jaar geleden) sprong ik in het diepe (én in het duister) door mijn betrekking als boekhouder in te ruilen voor eentje als groepsleider kinderopvang. Nu sta ik op het punt toe te geven dat dat misschien toch niet zo'n goede keuze is geweest. Mentaal ben ik mij al aan het voorbereiden op het toegeven van deze "nederlaag" maar verstandelijk wil ik er niet aan omdat de feiten (én meer tijd én meer geld om leuke dingen te doen met m'n kinderen wanneer ik zou stoppen) tegenspreken dat het een verkeerde beslissing zou zijn. Dus wat te doen?
Vanmorgen waren wij deelnemers aan les 2 van de door de stichting aangeboden cursus communicatie & observatie. Je leert er leuke dingen. En je leert er je collega beter kennen...
Op het werk ben ik een stief uurtje bezig geweest met het invullen van de formulieren "declaratie extra gewerkte uren vaste werknemers". Hoezo meervoud? Welnu: sinds 1 januari jongstleden is de procedure vereenvoudigd (voor wie is mij nog niet geheel duidelijk). Eén formulier is voor het declareren van extra uren. Het andere formulier is voor het declareren van extra uren. Het verschil is dat met het éne formulier de werknemer kan kiezen tussen uitbetaling in pecunia en uitbetaling in extra uren en met het andere formulier de extra gewerkte uren alleen maar mag laten uitbetalen. Beide formulieren moeten worden ingevuld en dienen bovendien andere data te vertonen. U bent er nog na deze verhandeling? Dat is knap!
Bijna net zo knap als van de Israëli's en de Palestijnen om bijna een hele week door te komen zonder elkaars (of eigen!) burgers op te blazen!
Vanwege een voetblessure vanavond niet naar Pencak-training. In plaats daarvan zal het kijken naar een actievolle hersenloze speelfilm mij tijdelijk moeten doen vergeten dat ik doorheen het telefoongesprek met haar moeder mijn dochter op de achtergrond hoorde zonder dat ik haar kon spreken."Nee." kan ik volmondig antwoorden op de onuitgesproken vraag van diegenen die denken dat ik mij verveel en om die reden graag uren van mijn tijd aan hen geef. Voor die personen en instanties volgt hier een newsflash:"Laat mij met rust!" Alstublieft. Dankuwel.
