Studie
Googlewhack:
den haag brasil bankstel
Luid zingend kwam hij binnen. Nauwelijks leek hij verrast dat zijn vader al thuis was. Blij was hij met zijn cadeautjes: het boek "Game Over" van Nico de Braeckeleer en een handig leeslampje. Superfer gaat lekker slapen na een leuke dag die werd beëindigd met een les karate waarin een nieuwe truc werd aangeleerd.
.
Uit het gesprek met de baas vanmorgen kwam het volgende besluit naar voren: de studie gaat een half jaartje in de koelkast en nadat ik de stichting een paar weken heb gegund om inval te regelen zal ik voor enige tijd gebruik gaan maken van de ziektewet. Dit op grond van het feit dat burnout is geconstateerd.
Een en ander uitte zich in het voor je zien van dode vrienden en blauwe konijntjes. Hartkloppingen, een heuse paniekaanval en het plotseling, zeer plaatselijk en eenzijdig veranderen van de wetten van de zwaartekracht vormden genoeg redenen om tot die conclusie te geraken.
Een andere conclusie die vandaag mag worden getrokken is dat geweld doorgaat zolang er mensen zijn die daar geld of een andere vorm van macht aan onttrekken. Dan heb ik het specifiek over Irak en Libanon. Protest hoeft niet altijd gepaard te gaan met geweld. Neem bijvoorbeeld de SP-folders die ik vanmorgen heb opgehaald en in de loop van de week zal verspreiden. Neem bijvoorbeeld ook de zoveelste Maagdenhuisbezetting. Hoe lang houden de studenten hun aktie dit keer vol? De vorige keer tot etenstijd...
maandag, februari 28, 2005
zondag, februari 27, 2005
Wodka
Googlewhack:
castingbureau/stembureau
Griep, ademhalingsmoeilijkheden, ziekenhuisopname...met andere woorden: binnenkort zal Paus Johannes Paulus II worden toegevoegd aan het rijtje "pausen die zijn geweest". Ongetwijfeld is men al enige tijd in beraad omtrent een opvolger. Misschien wordt de nieuwe paus wel een zwarte lesbische gehandicapte Joodse vrouw van nog geen dertig jaar oud! Dat zou nog'ns een politieke stunt van het Vaticaan zijn! In ieder geval kan de Katholieke kerk dan met recht aantonen dat zij absoluut niet discrimineren.
Gisteravond gezellig zitten zuipen met vriend Erwin. Tegen het einde van het bezoek kwam buurvrouw Angélique nog even met ons haar dag doornemen. Helaas weigerde zij een glaasje wodka mee te drinken.
"Tien kleine smurfen die gingen naar het bos
Nee, zei Grote Smurf, ik ga niet mee
want in het bos daar woont de gemene Gargamel
met zijn grote gemene kat
en die eet je helemaal op
Miauw, miauw, miauw, miauw, miauw, miauw, AU!
Negen kleine smurfen die gingen naar het bos..."
Het voelt heerlijk om met je kinderen door het besneeuwde park te lopen en samen liedjes te zingen.
Gisteren waren wij in de speeltuin in het Oosterpark waar Eva nog een bekende tegenkwam: Charlotte van haar NSO. De bekenden die wij vandaag tegenkwamen waren ook op de rommelmarkt in het buurthuis. Een gevoel van jeugdsentiment overviel mij bij het zien van Het Advertentiespel. Bij thuiskomst vermaakte Ferdinand zich met de grappige uitkomsten van het spel terwijl zijn zusje duidelijk blij was met de Nijntje-puzzel die zij van haar grote broer had gekregen. Later op de middag vonden wij het te koud om nog de deur uit te gaan en hebben ons zodoende vermaakt met de film "Kees de Jongen", ooit als toneelstuk schitterend opgevoerd door een stel docenten van mijn middelbare school indertijd en het lievelingsboek van ondermeer SP-voorman Jan Marijnissen. Niet lang na het avondeten (Tomaten/groentesoep met hééél veel knapperbolletjes en een sneetje brood) werd Eva opgehaald door haar moeder. Die kon zij vertellen dat zij twee borden cornflakes ophad voor het ontbijt, een kaas-croissantje had gekregen van de visiterende buurvrouw Johanna, en poffertjes voor de lunch. Bovendien kon zij trots haar zelfgemaakte sneeuwbal laten zien die wij speciaal voor dat doel nog even in het vriesvak van de koelkast hadden bewaard. Een lekker weekend met een lekker stel kinderen zit erop. De dag van morgen brengt een gesprek met de baas en hoe de dagen daarna gevuld gaan worden...?
Googlewhack:
castingbureau/stembureau
Griep, ademhalingsmoeilijkheden, ziekenhuisopname...met andere woorden: binnenkort zal Paus Johannes Paulus II worden toegevoegd aan het rijtje "pausen die zijn geweest". Ongetwijfeld is men al enige tijd in beraad omtrent een opvolger. Misschien wordt de nieuwe paus wel een zwarte lesbische gehandicapte Joodse vrouw van nog geen dertig jaar oud! Dat zou nog'ns een politieke stunt van het Vaticaan zijn! In ieder geval kan de Katholieke kerk dan met recht aantonen dat zij absoluut niet discrimineren.
Gisteravond gezellig zitten zuipen met vriend Erwin. Tegen het einde van het bezoek kwam buurvrouw Angélique nog even met ons haar dag doornemen. Helaas weigerde zij een glaasje wodka mee te drinken.
"Tien kleine smurfen die gingen naar het bos
Nee, zei Grote Smurf, ik ga niet mee
want in het bos daar woont de gemene Gargamel
met zijn grote gemene kat
en die eet je helemaal op
Miauw, miauw, miauw, miauw, miauw, miauw, AU!
Negen kleine smurfen die gingen naar het bos..."
Het voelt heerlijk om met je kinderen door het besneeuwde park te lopen en samen liedjes te zingen.
Gisteren waren wij in de speeltuin in het Oosterpark waar Eva nog een bekende tegenkwam: Charlotte van haar NSO. De bekenden die wij vandaag tegenkwamen waren ook op de rommelmarkt in het buurthuis. Een gevoel van jeugdsentiment overviel mij bij het zien van Het Advertentiespel. Bij thuiskomst vermaakte Ferdinand zich met de grappige uitkomsten van het spel terwijl zijn zusje duidelijk blij was met de Nijntje-puzzel die zij van haar grote broer had gekregen. Later op de middag vonden wij het te koud om nog de deur uit te gaan en hebben ons zodoende vermaakt met de film "Kees de Jongen", ooit als toneelstuk schitterend opgevoerd door een stel docenten van mijn middelbare school indertijd en het lievelingsboek van ondermeer SP-voorman Jan Marijnissen. Niet lang na het avondeten (Tomaten/groentesoep met hééél veel knapperbolletjes en een sneetje brood) werd Eva opgehaald door haar moeder. Die kon zij vertellen dat zij twee borden cornflakes ophad voor het ontbijt, een kaas-croissantje had gekregen van de visiterende buurvrouw Johanna, en poffertjes voor de lunch. Bovendien kon zij trots haar zelfgemaakte sneeuwbal laten zien die wij speciaal voor dat doel nog even in het vriesvak van de koelkast hadden bewaard. Een lekker weekend met een lekker stel kinderen zit erop. De dag van morgen brengt een gesprek met de baas en hoe de dagen daarna gevuld gaan worden...?
zaterdag, februari 26, 2005
Koel!
Gisteravond nog even gezellig op visite geweest bij buurvrouw Angélique en vanavond heerlijk gegeten van de kipfilet die zij meegaf. Ferdinand heeft zojuist zijn zusje voorgelezen uit Zaza's baby Broertje. Bij het ophalen van Eva, vanmorgen viel het mij weer op hoezeer haar zusje Dayna op mijn zoon lijkt. Zou zij dan toch...? Uit een eerdere vaderschapstest bleek in ieder geval dat de huidige vriend van haar moeder (tevens ex-vriend en minnaar ten tijde van mijn relatie met haar) niet de biologische vader is. Bovendien is voormalig buurvrouw Miriam errug stellig in haar bewering dat zij alleen met hem en mij op onveilige wijze lichaamsvloeistoffen heeft uitgewisseld tijdens ons officiële langdurig samenzijn. In elk geval wil Ferdinand haar graag als zus, Dayna wil hem graag als broer en ik wil een heleboel kinderen. Dat lijkt dus een uitgemaakte zaak. Nu nog mijzelf overtuigen...
Uit het een of ander onderzoek blijkt dat mensen met én een minimum-inkomen én tenminste 1 kind niet voldoende geld overhouden na aftrek van de kosten van levensonderhoud om leuke dingen te doen. Onderhoud van een huisdier of het aanschaffen van tussentijdse cadeaus zit er doorgaans niet in. Wisten we nog niet.
Verder negeert onze regering de wens van het Nederlandse volk door doodleuk meer militairen naar Afghanistan te sturen. Dit onder het mom van terrorisme-bestrijding. Als ik nu'ns preventief Schiphol opblaas zodat terroristen dit niet meer kunnen, krijg ik dan een lintje vanwege het voorkomen van een terroristische actie?
Lijkt me wel koel. (En ben ik nu meteen een potentiële terrorist wiens burgerrechten hem per direkt mogen worden ontnomen? Spannend!)
Gisteravond nog even gezellig op visite geweest bij buurvrouw Angélique en vanavond heerlijk gegeten van de kipfilet die zij meegaf. Ferdinand heeft zojuist zijn zusje voorgelezen uit Zaza's baby Broertje. Bij het ophalen van Eva, vanmorgen viel het mij weer op hoezeer haar zusje Dayna op mijn zoon lijkt. Zou zij dan toch...? Uit een eerdere vaderschapstest bleek in ieder geval dat de huidige vriend van haar moeder (tevens ex-vriend en minnaar ten tijde van mijn relatie met haar) niet de biologische vader is. Bovendien is voormalig buurvrouw Miriam errug stellig in haar bewering dat zij alleen met hem en mij op onveilige wijze lichaamsvloeistoffen heeft uitgewisseld tijdens ons officiële langdurig samenzijn. In elk geval wil Ferdinand haar graag als zus, Dayna wil hem graag als broer en ik wil een heleboel kinderen. Dat lijkt dus een uitgemaakte zaak. Nu nog mijzelf overtuigen...
Uit het een of ander onderzoek blijkt dat mensen met én een minimum-inkomen én tenminste 1 kind niet voldoende geld overhouden na aftrek van de kosten van levensonderhoud om leuke dingen te doen. Onderhoud van een huisdier of het aanschaffen van tussentijdse cadeaus zit er doorgaans niet in. Wisten we nog niet.
Verder negeert onze regering de wens van het Nederlandse volk door doodleuk meer militairen naar Afghanistan te sturen. Dit onder het mom van terrorisme-bestrijding. Als ik nu'ns preventief Schiphol opblaas zodat terroristen dit niet meer kunnen, krijg ik dan een lintje vanwege het voorkomen van een terroristische actie?
Lijkt me wel koel. (En ben ik nu meteen een potentiële terrorist wiens burgerrechten hem per direkt mogen worden ontnomen? Spannend!)
vrijdag, februari 25, 2005
Ruilen?
Waarom komen mensen in 's hemelsnaam bij mij geld lenen? Onbegrijpelijk!
Bovendien weiger ik pertinent verslavingen te bekostigen.
Vroeger was ik een stuk makkelijker. Wellicht schuilt daar het probleem.
Maar ik heb nieuws voor de wereld: ik laat mij niet meer gebruiken. Zo.
Gisteravond ouderavond op het werk. Met een redelijke opkomst bespraken wij de praktische uitvoering van het nieuwe beleidsplan. Verder vertelden de ouders dat het hen opviel dat er, vergeleken met ruim een jaar terug veel meer harmonie heerst in de groep en de kinderen een stuk rustiger zijn. Het kan toeval zijn dat de intrede van harmonie in de groep exact samenviel met de aanvang van mijn werkzaamheden aldaar...
Als je verder hoort dat een kind incidenteel mijn naam noemt wanneer zij haar papa bedoelt
en de broer van één van de kinderen jou op het schoolplein aan z'n vrienden voorstelt met de mededeling:"Deze gozer is vet koel, weet je, vet koel!" dan doet dat je serieus overwegen het werk niet op te geven. Negatieve factoren zijn helaas moeilijk buiten te sluiten maar misschien moet ik dat toch maar harder proberen.
Ferdinand pastte intussen op oma...
Vandaag vond de herdenking plaats van de februaristaking. Duizenden arbeiders legden op 25 februari 1941 het werk neer uit protest tegen de vervolging van Joden, opgezet door de Duitse bezetter tijdens de Tweede Wereldoorlog. Gelukkig komt het niet meer voor dat mensen worden onderdrukt om hun herkomst. Toch? Kan iemand dat ook even doorgeven aan de Hutu's, Tutsi's en Twa's in Rwanda? En de Koerden in Irak, Iran, Syrië, Rusland en Turkije? En de Tibetanen in...eh...Tibet? En de Serviërs? De Palestijnen? Aboriginals? Indianen?
Kan diezelfde persoon dan meteen even doorgeven aan die gasten die mij moeten hebben dat ik niet paranoïde ben?
Daarbij doel ik bijvoorbeeld op hen die glimlachend toekeken terwijl ik mij vanmorgen zwetend een weg baande door het formulier "kwijtschelding verzamelde gemeentelijke heffingen 2005". Bijna twee uren was ik zoet met het zoeken naar contracten, rekeningafschriften en andere bewijzen van mijn bestaan. Bovendien diende een en ander gekopiëerd, verklaard en bijgesloten te worden. Gelukkig bood mijn moeder morele steun. Wat natuurlijk altijd prettig is. Echter, na een vreugdevolle edoch behoorlijk vermoeiende werkdag bleek dat de postbode een verrassing voor mij had: Vijf brieven waarbij er vier gepaard gingen van een bijgesloten in te vullen en op te sturen formulier. Of ik met spoed iets wil opsturen. Voor 1 februari. Van dit jaar. Een ander heeft betrekking op een financiële aanvulling op mijn salaris. Dat moet zondag op de bus. Weer een ander formulier moet voor 1 maart binnen zijn. Ook leuk. Goed tegen de verveling, dat wel...
Ik zou zo graag de tijd hebben om mij te vervelen! Wil er iemand met mij ruilen? Misschien voor een maandje of zo? Om mee te beginnen, dan.
Waarom komen mensen in 's hemelsnaam bij mij geld lenen? Onbegrijpelijk!
Bovendien weiger ik pertinent verslavingen te bekostigen.
Vroeger was ik een stuk makkelijker. Wellicht schuilt daar het probleem.
Maar ik heb nieuws voor de wereld: ik laat mij niet meer gebruiken. Zo.
Gisteravond ouderavond op het werk. Met een redelijke opkomst bespraken wij de praktische uitvoering van het nieuwe beleidsplan. Verder vertelden de ouders dat het hen opviel dat er, vergeleken met ruim een jaar terug veel meer harmonie heerst in de groep en de kinderen een stuk rustiger zijn. Het kan toeval zijn dat de intrede van harmonie in de groep exact samenviel met de aanvang van mijn werkzaamheden aldaar...
Als je verder hoort dat een kind incidenteel mijn naam noemt wanneer zij haar papa bedoelt
en de broer van één van de kinderen jou op het schoolplein aan z'n vrienden voorstelt met de mededeling:"Deze gozer is vet koel, weet je, vet koel!" dan doet dat je serieus overwegen het werk niet op te geven. Negatieve factoren zijn helaas moeilijk buiten te sluiten maar misschien moet ik dat toch maar harder proberen.
Ferdinand pastte intussen op oma...
Vandaag vond de herdenking plaats van de februaristaking. Duizenden arbeiders legden op 25 februari 1941 het werk neer uit protest tegen de vervolging van Joden, opgezet door de Duitse bezetter tijdens de Tweede Wereldoorlog. Gelukkig komt het niet meer voor dat mensen worden onderdrukt om hun herkomst. Toch? Kan iemand dat ook even doorgeven aan de Hutu's, Tutsi's en Twa's in Rwanda? En de Koerden in Irak, Iran, Syrië, Rusland en Turkije? En de Tibetanen in...eh...Tibet? En de Serviërs? De Palestijnen? Aboriginals? Indianen?
Kan diezelfde persoon dan meteen even doorgeven aan die gasten die mij moeten hebben dat ik niet paranoïde ben?
Daarbij doel ik bijvoorbeeld op hen die glimlachend toekeken terwijl ik mij vanmorgen zwetend een weg baande door het formulier "kwijtschelding verzamelde gemeentelijke heffingen 2005". Bijna twee uren was ik zoet met het zoeken naar contracten, rekeningafschriften en andere bewijzen van mijn bestaan. Bovendien diende een en ander gekopiëerd, verklaard en bijgesloten te worden. Gelukkig bood mijn moeder morele steun. Wat natuurlijk altijd prettig is. Echter, na een vreugdevolle edoch behoorlijk vermoeiende werkdag bleek dat de postbode een verrassing voor mij had: Vijf brieven waarbij er vier gepaard gingen van een bijgesloten in te vullen en op te sturen formulier. Of ik met spoed iets wil opsturen. Voor 1 februari. Van dit jaar. Een ander heeft betrekking op een financiële aanvulling op mijn salaris. Dat moet zondag op de bus. Weer een ander formulier moet voor 1 maart binnen zijn. Ook leuk. Goed tegen de verveling, dat wel...
Ik zou zo graag de tijd hebben om mij te vervelen! Wil er iemand met mij ruilen? Misschien voor een maandje of zo? Om mee te beginnen, dan.
woensdag, februari 23, 2005
Doorgaan
Zolang het slechter kan gaat het goed. Het leven gaat door. Ik ook. Al is nog niet bekend in welke richting.
Een gesprek met mijn leidinggevende aanstaande maandag geeft wellicht wat duidelijkheid. In ieder geval gaan wij samen de opties op een rijtje zetten. Handig wanneer je een keuze moet maken: weten waartussen je kunt kiezen.
Volgens het kaartje dat ik gisteren trok kan ik alles veranderen wat ik wil. Dat is toch wel goed nieuws, niet?
Bovendien vond ik op de bestekplank in de keuken een onbekende tandenborstel. Een leuk raadsel voor de lezers: welke inbreker breekt er in een huis in zonder een spoor van braak achter te laten met uitzondering van zijn/haar/hun tandenborstel? Is er nog een andere mogelijkheid over het vrij plotseling verschijnen van een onbekende tandenborstel? Of ben ik nu gewoon echt rijp voor het laten aanleggen van een psychiatrisch dossier met mijn naam erop? Zit iets of iemand mij bewust gek te maken? Ben ik paranoïde? Is het normaal om een blauw konijntje te zien weghupsen in je rechter-ooghoek?
Vandaag op het werk de ruzie van gisteren tussen mij en een negen-jarige jongeman bijgelegd. Een spontane knuffel en een zacht gefluisterd "Het spijt me van gisteren" waren voor mij voldoende om mijn hartje te doen smelten. Dit werk is zo gek nog niet. Door andere factoren gaat het even niet zo lekker met mij.
Kun je gelukkig zijn terwijl je je ellendig voelt? Mijn antwoord op die vraag luidt "Ja!"
Zolang het slechter kan gaat het goed. Het leven gaat door. Ik ook. Al is nog niet bekend in welke richting.
Een gesprek met mijn leidinggevende aanstaande maandag geeft wellicht wat duidelijkheid. In ieder geval gaan wij samen de opties op een rijtje zetten. Handig wanneer je een keuze moet maken: weten waartussen je kunt kiezen.
Volgens het kaartje dat ik gisteren trok kan ik alles veranderen wat ik wil. Dat is toch wel goed nieuws, niet?
Bovendien vond ik op de bestekplank in de keuken een onbekende tandenborstel. Een leuk raadsel voor de lezers: welke inbreker breekt er in een huis in zonder een spoor van braak achter te laten met uitzondering van zijn/haar/hun tandenborstel? Is er nog een andere mogelijkheid over het vrij plotseling verschijnen van een onbekende tandenborstel? Of ben ik nu gewoon echt rijp voor het laten aanleggen van een psychiatrisch dossier met mijn naam erop? Zit iets of iemand mij bewust gek te maken? Ben ik paranoïde? Is het normaal om een blauw konijntje te zien weghupsen in je rechter-ooghoek?
Vandaag op het werk de ruzie van gisteren tussen mij en een negen-jarige jongeman bijgelegd. Een spontane knuffel en een zacht gefluisterd "Het spijt me van gisteren" waren voor mij voldoende om mijn hartje te doen smelten. Dit werk is zo gek nog niet. Door andere factoren gaat het even niet zo lekker met mij.
Kun je gelukkig zijn terwijl je je ellendig voelt? Mijn antwoord op die vraag luidt "Ja!"
dinsdag, februari 22, 2005
Positief
Sinds kort hebben een lagere school-maatje en ik weer contact. Binnenkort spreken wij wat af. Errug gaaf! Net zo gaaf was de werkdag van gisteren: ondanks dat het een maandag betrof waren de kinderen zeer bereidwillig als het ging om luisteren, elkaar helpen en lekker spelen. Ik mag graag denken dat een beetje invloed mijnzerzijds er debet aan is dat een paar dozijn jongelingen zich prettig voelt. Een fijne gedachte, al zou het maar ten dele waar zijn. Er is hoop voor de mensheid, al is het maar een beetje. Afgaand op vreselijke verhalen zoals die van die Chineze boer die lukraak zes kinderen doodsteekt op een ijsbaan of het verhaal van een of andere sukkel die vond dat hij het recht had om het adresboekje van Paris Hilton te publiceren op internet zou je verwachten dat elk moment de toorn van De Grote Architect kan nederdalen over de Menscheid. De recente lawines bij Kasjmir en de aardbevingingen bij het Indoniesische Bandung en die in Iran zouden daar uitingen van kunnen zijn.
Toch geloof ik daar niet zo in want zolang er mensen zijn die belangeloos goede daden verrichten is alles nog niet verloren. Blijf dus geloven. Blijf volharden. Blijf dromen.
En blijf vooral bovenstaande herhalen. Als een mantra. Net zo lang totdat je er zelf in geloofd...Vandaag was zo'n werkdag waarvan je op het einde verzucht:"Waar doe ik het eigenlijk allemaal voor?"
Het moet welhaast een roeping zijn want een financiële vergoeding van 680 euro per maand voor een 27-urige werkweek is niet eens voldoende voor de vaste lasten. Maar genoeg gezever: over naar de orde van de dag.
Vanmorgen kwam Pieter op de koffie. Heerlijk zitten kletsen over ex-en in het algemeen en de onze in het bijzonder. Een en ander werd doorspekt met politiek ge-ouweneel en flashbacks naar de tijd van Uriah Heep en Deep Purple.
De kaasfondue vanavond maakte het bijna goed dat Loïs & Clark tegenwoordig om zes uur begint. Dit lijkt gedaan om het werken tot zes uur te ontmoedigen. Ja, ik weet't: ik duik weer'ns in de slachtoffer-rol.
So sue me. Neem mij maar kwalijk dat de moeders van mijn (zekere, waarschijnlijke én vermoedelijke) kinderen kunnen doen en laten waar zij zin in hebben en dat ik mij daaraan moet conformeren.
Neem mij maar kwalijk dat ik nog niet met zekerheid kan zeggen of ik zondag al dan niet mee kan naar een theatervoorstelling omdat nog niet zeker is of Eva al dan niet (nog) bij haar vader is. Neem mij maar kwalijk dat mijn leven aanvoelt alsof je tegen de stroom in roeit met de riemen die je niet hebt terwijl je vecht tegen de Bierkaai nadat je ternauwernood een recent gevecht tegen windmolens hebt overleefd. Zo. Dat is er uit. En nu weer vrolijk doen, Ter!
Dat buurvrouw Johanna gebruik maakt van haar bezoekrecht en zelfs een half uur te vroeg is dient te worden opgevat als een positief iets. Dat ik er zwaar doorheen zit (en dan vooral mentaal gesproken) maar mezelf zal overwinnen door toch te gaan studeren vanavond is positief. Dat de familie van de bij Borgharen vermiste man zekerheid heeft nu zijn lijk is gevonden is positief. Dat het team van de Mars Express een ijsvlakte ter grootte van de Noordzee heeft ontdekt op de rode planeet is positief. Dat Bush Junior zit te slijmen bij de Europese regeringsleiders is positief. Dat Ferdinand inmiddels ruim vijf seconden op zijn handen kan staan is positief.
Dat Philips-topman Kleisterlee een bonus krijgt van 80 procent ipv 60 procent van zijn basissalaris van ruim 1 miljoen is positief. Voor Gerard Kleisterlee. Maar dan nog...Dat buurvrouw Johanna bijna goed gokte aan welke sport (karate!) onze zoon al bijna twee jaar doet is positief. En zo kan ik met een positief gevoel de rest van de avond tegemoet...
(Tsja, de uitslag van een AIDS-test is ook altijd positief. Net als ik. Ha!)
Sinds kort hebben een lagere school-maatje en ik weer contact. Binnenkort spreken wij wat af. Errug gaaf! Net zo gaaf was de werkdag van gisteren: ondanks dat het een maandag betrof waren de kinderen zeer bereidwillig als het ging om luisteren, elkaar helpen en lekker spelen. Ik mag graag denken dat een beetje invloed mijnzerzijds er debet aan is dat een paar dozijn jongelingen zich prettig voelt. Een fijne gedachte, al zou het maar ten dele waar zijn. Er is hoop voor de mensheid, al is het maar een beetje. Afgaand op vreselijke verhalen zoals die van die Chineze boer die lukraak zes kinderen doodsteekt op een ijsbaan of het verhaal van een of andere sukkel die vond dat hij het recht had om het adresboekje van Paris Hilton te publiceren op internet zou je verwachten dat elk moment de toorn van De Grote Architect kan nederdalen over de Menscheid. De recente lawines bij Kasjmir en de aardbevingingen bij het Indoniesische Bandung en die in Iran zouden daar uitingen van kunnen zijn.
Toch geloof ik daar niet zo in want zolang er mensen zijn die belangeloos goede daden verrichten is alles nog niet verloren. Blijf dus geloven. Blijf volharden. Blijf dromen.
En blijf vooral bovenstaande herhalen. Als een mantra. Net zo lang totdat je er zelf in geloofd...Vandaag was zo'n werkdag waarvan je op het einde verzucht:"Waar doe ik het eigenlijk allemaal voor?"
Het moet welhaast een roeping zijn want een financiële vergoeding van 680 euro per maand voor een 27-urige werkweek is niet eens voldoende voor de vaste lasten. Maar genoeg gezever: over naar de orde van de dag.
Vanmorgen kwam Pieter op de koffie. Heerlijk zitten kletsen over ex-en in het algemeen en de onze in het bijzonder. Een en ander werd doorspekt met politiek ge-ouweneel en flashbacks naar de tijd van Uriah Heep en Deep Purple.
De kaasfondue vanavond maakte het bijna goed dat Loïs & Clark tegenwoordig om zes uur begint. Dit lijkt gedaan om het werken tot zes uur te ontmoedigen. Ja, ik weet't: ik duik weer'ns in de slachtoffer-rol.
So sue me. Neem mij maar kwalijk dat de moeders van mijn (zekere, waarschijnlijke én vermoedelijke) kinderen kunnen doen en laten waar zij zin in hebben en dat ik mij daaraan moet conformeren.
Neem mij maar kwalijk dat ik nog niet met zekerheid kan zeggen of ik zondag al dan niet mee kan naar een theatervoorstelling omdat nog niet zeker is of Eva al dan niet (nog) bij haar vader is. Neem mij maar kwalijk dat mijn leven aanvoelt alsof je tegen de stroom in roeit met de riemen die je niet hebt terwijl je vecht tegen de Bierkaai nadat je ternauwernood een recent gevecht tegen windmolens hebt overleefd. Zo. Dat is er uit. En nu weer vrolijk doen, Ter!
Dat buurvrouw Johanna gebruik maakt van haar bezoekrecht en zelfs een half uur te vroeg is dient te worden opgevat als een positief iets. Dat ik er zwaar doorheen zit (en dan vooral mentaal gesproken) maar mezelf zal overwinnen door toch te gaan studeren vanavond is positief. Dat de familie van de bij Borgharen vermiste man zekerheid heeft nu zijn lijk is gevonden is positief. Dat het team van de Mars Express een ijsvlakte ter grootte van de Noordzee heeft ontdekt op de rode planeet is positief. Dat Bush Junior zit te slijmen bij de Europese regeringsleiders is positief. Dat Ferdinand inmiddels ruim vijf seconden op zijn handen kan staan is positief.
Dat Philips-topman Kleisterlee een bonus krijgt van 80 procent ipv 60 procent van zijn basissalaris van ruim 1 miljoen is positief. Voor Gerard Kleisterlee. Maar dan nog...Dat buurvrouw Johanna bijna goed gokte aan welke sport (karate!) onze zoon al bijna twee jaar doet is positief. En zo kan ik met een positief gevoel de rest van de avond tegemoet...
(Tsja, de uitslag van een AIDS-test is ook altijd positief. Net als ik. Ha!)
zondag, februari 20, 2005
Vertrouwen
Googlewhack:
"Gerry Middelburg"
De Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen, Ruud Lubbers werkt niet langer in die functie. Hij heeft zijn aftreden bekend gemaakt en verklaard dat hij niet kan werken onder zo'n gebrek aan vertrouwen. Tijden veranderen, meneer Lubbers: Vroeger mocht je wél in billen knijpen en werd frauderen bestraft maar tegenwoordig is het omgekeerde het geval. Wie niet met z'n tijd meegaat, verliest.
Wellicht is het daarom dat de Israeli's eieren voor hun geld kiezen en ophouden met Palestijntje pesten langs de Gaza-strook.
Ze blijft toch wel grappig, mevrouw Hirsi Ali. Haar laatste trucje om media-aandacht te krijgen is verklappen dat zij op een marinebasis in Amsterdam zit en haar partner...eh...pardon...de voorzitter van Groep Wilders goeddeels opgesloten zit in een gevangeniscel op Kamp Zeist. Zij heeft dit bekend gemaakt "uit angst dat men er achter komt waar zij zitten". Doet mij denken aan een film die ik ooit zag waarin een milieu-activiste uit angst dat terroristen een kerncentrale zouden binnendringen om de boel te saboteren exact dat deed.
Dom wicht.
Dat ik het hier nauwelijks nog over buurvrouwen heb heeft vooral te maken met prioriteitsbepaling. Hetgeen dus niet zegt dat ik niet af en toe op straat een praatje maak met buurvrouw Ingrid, buurvrouw andere Ingrid of buurvrouw Nicole. Noch zegt het iets over de bezoekjes van buurvrouw Petra, buurvrouw Angélique of die van buurvrouw Pieternella. Het zegt meer iets over mijn gemoedstoestand. Denk ik.
Gistermorgen werd ik gewekt door de zangkunsten van Ferdinand die de onlangs aangeschafte PC-microfoon uitgebreid testte. Hij haalde een paar lekker broodjes voor het ontbijt terwijl ik mijn stramme ledematen tot de orde riep. Onderweg naar oma zijn door persoonlijke groei uitgedunde sokkenverzameling aangevuld en bij oma pisang goreng gegeten. Daarna auditanten ontvangen voor The Rocky Horror Picture Show en genoten van het naborrelen met een deel van de cast. 's Avonds Thura's nieuwe woonstekje opgezocht om uiteindelijk tegen middernacht moe maar voldaan m'n bedje in te rollen.
Vandaag wat in huis zitten aanrommelen tot men mij ophaalde vanwege mijn medewerking aan een videoclip. Netjes op tijd thuis en maar weer'ns vroeg naar bed. Slapen is goed.
Googlewhack:
"Gerry Middelburg"
De Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen, Ruud Lubbers werkt niet langer in die functie. Hij heeft zijn aftreden bekend gemaakt en verklaard dat hij niet kan werken onder zo'n gebrek aan vertrouwen. Tijden veranderen, meneer Lubbers: Vroeger mocht je wél in billen knijpen en werd frauderen bestraft maar tegenwoordig is het omgekeerde het geval. Wie niet met z'n tijd meegaat, verliest.
Wellicht is het daarom dat de Israeli's eieren voor hun geld kiezen en ophouden met Palestijntje pesten langs de Gaza-strook.
Ze blijft toch wel grappig, mevrouw Hirsi Ali. Haar laatste trucje om media-aandacht te krijgen is verklappen dat zij op een marinebasis in Amsterdam zit en haar partner...eh...pardon...de voorzitter van Groep Wilders goeddeels opgesloten zit in een gevangeniscel op Kamp Zeist. Zij heeft dit bekend gemaakt "uit angst dat men er achter komt waar zij zitten". Doet mij denken aan een film die ik ooit zag waarin een milieu-activiste uit angst dat terroristen een kerncentrale zouden binnendringen om de boel te saboteren exact dat deed.
Dom wicht.
Dat ik het hier nauwelijks nog over buurvrouwen heb heeft vooral te maken met prioriteitsbepaling. Hetgeen dus niet zegt dat ik niet af en toe op straat een praatje maak met buurvrouw Ingrid, buurvrouw andere Ingrid of buurvrouw Nicole. Noch zegt het iets over de bezoekjes van buurvrouw Petra, buurvrouw Angélique of die van buurvrouw Pieternella. Het zegt meer iets over mijn gemoedstoestand. Denk ik.
Gistermorgen werd ik gewekt door de zangkunsten van Ferdinand die de onlangs aangeschafte PC-microfoon uitgebreid testte. Hij haalde een paar lekker broodjes voor het ontbijt terwijl ik mijn stramme ledematen tot de orde riep. Onderweg naar oma zijn door persoonlijke groei uitgedunde sokkenverzameling aangevuld en bij oma pisang goreng gegeten. Daarna auditanten ontvangen voor The Rocky Horror Picture Show en genoten van het naborrelen met een deel van de cast. 's Avonds Thura's nieuwe woonstekje opgezocht om uiteindelijk tegen middernacht moe maar voldaan m'n bedje in te rollen.
Vandaag wat in huis zitten aanrommelen tot men mij ophaalde vanwege mijn medewerking aan een videoclip. Netjes op tijd thuis en maar weer'ns vroeg naar bed. Slapen is goed.
vrijdag, februari 18, 2005
Gattaca
Googlewhack:
moslimgames
Tsjonge! Soms sta ik verbaasd van mijzelf. Het is mij zowaar gelukt mijzelf te overtuigen dat het toch wel goed is om te trainen. Lijf én geest worden er beter van. Fysiek trainen is een prima manier om extra energie aan te boren en Pencak Silat is een sport die uitstekend bij mij past. Bovendien was het errug gezellig met Jan, Bas, Deborah, Peter, Patrick, Rooky en Veronica.
Ook op het werk was het gezellig vandaag. Geen inval kunnen krijgen en aangezien je niet in je eentje op een groep mag staan een tijdelijk samenwerkingsverband aangegaan met een andere NSO. Met z'n allen een kopje soep gegeten voordat we de stad ingingen om in de bioscoop naar de film "Streep" te gaan kijken.
Inmiddels lichtelijk vermoeid na een pauzeloze werkdag van tien uren zie ik aardig op tegen de stapel strijkgoed die mij lichtelijk verwijtend aankijkt terwijl een zeurderig stemmetje in mijn hoofd mij verteld dat ik nog een bepaald formulier ten behoeve van mijn studie moet opzoeken, invullen en opsturen.
Javier Guzman is in elkaar geslagen op de Amsterdamse Zeedijk.
Alleen maar vanwege het verkondigen van zijn mening.
Nu kun je vraagtekens zetten bij het feit of het uitroepen van "Stomme
eikel!"
het uiten van een mening is maar feit blijft dat hij mensen boos maakte en
zij zomaar als reaktie eh...boos werden. Schandalig! Nee, dan meneer Bos:
je wordt rijk door te frauderen en vervolgens verlink je je vrienden die
hetzelfde doen. Dan ben je pas een echte held in dit land.
Volkomen terecht dat hij het met frauderen "verdiende" geld mag houden. Toch?
Of niet soms? Vingers omhoog van wie vindt dat frauderen en klikken beloond
moet worden.
M'n salaris is gestegen maar schijn bedriegt. In eerste instantie is het
maandbedrag gedaald
omdat mijn contracturen nu zijn vastgesteld op 25 per week in plaats van 27. De extra gewerkte
uren in vakanties dienen nu apart te worden gedeclareerd. Financieel
gezien heeft dat geen consequenties aangezien ik hoe dan ook aanvulling
ontvang tot bijstandsniveau. Het is alleen maar wat ingewikkelder
geworden. Zelf betaal ik nu het gehele bedrag aan naschoolse opvang voor
m'n zoon. Zo'n zeventig procent draagt de belastingdienst bij middels een
voorschotbetaling en verder geeft m'n werkgever een bijdrage die verwerkt
wordt in m'n salaris. Leuker kunnen ze't niet maken, wel ingewikkelder.
En over m'n zoon gesproken: hij is terug van een nachtje logeren en ik ben blij dat hij weer thuis is. Desondanks gaat hij dit weekend bij oma logeren omdat zijn vader moet werken. Ach, vervelen doe ik mij niet. En U?
Googlewhack:
moslimgames
Tsjonge! Soms sta ik verbaasd van mijzelf. Het is mij zowaar gelukt mijzelf te overtuigen dat het toch wel goed is om te trainen. Lijf én geest worden er beter van. Fysiek trainen is een prima manier om extra energie aan te boren en Pencak Silat is een sport die uitstekend bij mij past. Bovendien was het errug gezellig met Jan, Bas, Deborah, Peter, Patrick, Rooky en Veronica.
Ook op het werk was het gezellig vandaag. Geen inval kunnen krijgen en aangezien je niet in je eentje op een groep mag staan een tijdelijk samenwerkingsverband aangegaan met een andere NSO. Met z'n allen een kopje soep gegeten voordat we de stad ingingen om in de bioscoop naar de film "Streep" te gaan kijken.
Inmiddels lichtelijk vermoeid na een pauzeloze werkdag van tien uren zie ik aardig op tegen de stapel strijkgoed die mij lichtelijk verwijtend aankijkt terwijl een zeurderig stemmetje in mijn hoofd mij verteld dat ik nog een bepaald formulier ten behoeve van mijn studie moet opzoeken, invullen en opsturen.
Javier Guzman is in elkaar geslagen op de Amsterdamse Zeedijk.
Alleen maar vanwege het verkondigen van zijn mening.
Nu kun je vraagtekens zetten bij het feit of het uitroepen van "Stomme
eikel!"
het uiten van een mening is maar feit blijft dat hij mensen boos maakte en
zij zomaar als reaktie eh...boos werden. Schandalig! Nee, dan meneer Bos:
je wordt rijk door te frauderen en vervolgens verlink je je vrienden die
hetzelfde doen. Dan ben je pas een echte held in dit land.
Volkomen terecht dat hij het met frauderen "verdiende" geld mag houden. Toch?
Of niet soms? Vingers omhoog van wie vindt dat frauderen en klikken beloond
moet worden.
M'n salaris is gestegen maar schijn bedriegt. In eerste instantie is het
maandbedrag gedaald
omdat mijn contracturen nu zijn vastgesteld op 25 per week in plaats van 27. De extra gewerkte
uren in vakanties dienen nu apart te worden gedeclareerd. Financieel
gezien heeft dat geen consequenties aangezien ik hoe dan ook aanvulling
ontvang tot bijstandsniveau. Het is alleen maar wat ingewikkelder
geworden. Zelf betaal ik nu het gehele bedrag aan naschoolse opvang voor
m'n zoon. Zo'n zeventig procent draagt de belastingdienst bij middels een
voorschotbetaling en verder geeft m'n werkgever een bijdrage die verwerkt
wordt in m'n salaris. Leuker kunnen ze't niet maken, wel ingewikkelder.
En over m'n zoon gesproken: hij is terug van een nachtje logeren en ik ben blij dat hij weer thuis is. Desondanks gaat hij dit weekend bij oma logeren omdat zijn vader moet werken. Ach, vervelen doe ik mij niet. En U?
donderdag, februari 17, 2005
Tips
Googlewhack:
pentjak silat lessen purmerend
Vreemd eigenlijk, die discussie rond het al dan niet voorkomen van zwangerschap onder zwakzinnigen want tenzij ik mij vergis worden verreweg de meeste ontspoorde kinderen geboren uit niet-zwakzinnige ouders. Misschien moet anders maar iedereen bij geboorte worden gesteriliseerd om vervolgens weer pas te worden "ge-ontsteriliseerd" bij gebleken geschiktheid na een ouderschaps-theorie test. Of zullen wij gewoon Moedertje Natuur haar gang laten gaan zoals zij dat al vele milennia vrij aardig doet?
Ferdinand logeert een nachtje bij zijn vriend Samer en zijn vader is te moe om naar Pencak-les te gaan. Na de dag van morgen heb ik er een werkweek van 42 uur op zitten. Van studeren is dan ook niet veel terechtgekomen, deze week. Inval-collega René had echter nog wel wat nuttige tips voor mij dienaangaande. Altijd fijn, nuttige tipsssszzzzz....
Googlewhack:
pentjak silat lessen purmerend
Vreemd eigenlijk, die discussie rond het al dan niet voorkomen van zwangerschap onder zwakzinnigen want tenzij ik mij vergis worden verreweg de meeste ontspoorde kinderen geboren uit niet-zwakzinnige ouders. Misschien moet anders maar iedereen bij geboorte worden gesteriliseerd om vervolgens weer pas te worden "ge-ontsteriliseerd" bij gebleken geschiktheid na een ouderschaps-theorie test. Of zullen wij gewoon Moedertje Natuur haar gang laten gaan zoals zij dat al vele milennia vrij aardig doet?
Ferdinand logeert een nachtje bij zijn vriend Samer en zijn vader is te moe om naar Pencak-les te gaan. Na de dag van morgen heb ik er een werkweek van 42 uur op zitten. Van studeren is dan ook niet veel terechtgekomen, deze week. Inval-collega René had echter nog wel wat nuttige tips voor mij dienaangaande. Altijd fijn, nuttige tipsssszzzzz....
woensdag, februari 16, 2005
Laat
Googlewhack:
saddam zingt heya
Eigenaardige zoekactie:
"pieter van geel" foto naakt
Gisteren was Dayna jarig, U weet wel: het zusje van m'n dochter. De jarige wilde niet aan de telefoon komen, druk als zij was met mama, "die ander", haar cadeautjes en haar verjaarseten.
Daarom maar eventjes met haar zusje en hun beider moeder gekletst.
Vreemde situatie. Voelde mij ietwat opgelaten. Soms is een oplossing niet simpel en soms juist kinderlijk eenvoudig.
Neem nu deze vraag:"Dokter, op het einde van een lange wandeling in de buitenlucht voel ik mij altijd zo moe. Hoe komt dat?"-"Welnu, wandelt U op een normale dag ook zo lang of alleen wanneer U in de buitenlucht bent? Vermoedelijk ligt het dan aan het urenlange wandelen dat U zo moe bent en niet aan de buitenlucht..."
Kon elke vraag maar zo eenvoudig worden beantwoord...*ZUCHT*. Als een echte Januskop twijfel ik dagelijks tussen wel en niet stoppen met m'n werk. Vlak voor het verlaten van het pand, gisteren stond m'n brein op standje "stoppen" tot een klein meisje achter mij aan kwam rennen met de mededeling "Ik vinje lief" en mij spontaan een vlinderkusje op de wang gaf. Toen wilde ik opeens weer blijven...Toch maar gaan voor de tussenvorm dan? Twee a drie dagen per week blijven werken en de rest vooral besteden aan kinderen, studie en mijzelf?
Omdat collega Jennifer ziek was begeleidde invaller René mij en een handvol kinderen (waaronder mijn zoon!) naar de bioscoop voor de vertoning van Sponsbob Vierkantbroek. Dat is Spongebob Squarepants voor diegenen wiens vertaalcellen eventjes niet goed werken...
Een half uurtje thuis gezeten voordat wij schoolvader Gijs gingen opzoeken. En met hem zijn partner Otteline en hun dochterje Jip. Zij en Ferdinand konden het al snel goed met elkaar vinden terwijl haar ouders en ik elkaar beter leerden kennen. Het werd zo gezellig dat wij bijna te laat waren voor het bezoek van Sjoerd die spannende plannen met mij doornam onder het nuttigen van steeds meer alcohol. Wie is Sjoerd? Dat verneemt U wellicht later van mij. Intussen nog een drietal telefoontjes gepleegd vanwege het sociale aspect aan mijn leven, noodgedwongen soms ietwat kortaf. Mijn excuses daarvoor. Wijt het maar aan de hogere leeftijd die wij als soort hebben gekregen: 195.000 jaar in plaats van 130.000 jaar. Zo lang bestaat de soort Homo Sapiens blijkbaar al. Ik wordt oud...
Googlewhack:
saddam zingt heya
Eigenaardige zoekactie:
"pieter van geel" foto naakt
Gisteren was Dayna jarig, U weet wel: het zusje van m'n dochter. De jarige wilde niet aan de telefoon komen, druk als zij was met mama, "die ander", haar cadeautjes en haar verjaarseten.
Daarom maar eventjes met haar zusje en hun beider moeder gekletst.
Vreemde situatie. Voelde mij ietwat opgelaten. Soms is een oplossing niet simpel en soms juist kinderlijk eenvoudig.
Neem nu deze vraag:"Dokter, op het einde van een lange wandeling in de buitenlucht voel ik mij altijd zo moe. Hoe komt dat?"-"Welnu, wandelt U op een normale dag ook zo lang of alleen wanneer U in de buitenlucht bent? Vermoedelijk ligt het dan aan het urenlange wandelen dat U zo moe bent en niet aan de buitenlucht..."
Kon elke vraag maar zo eenvoudig worden beantwoord...*ZUCHT*. Als een echte Januskop twijfel ik dagelijks tussen wel en niet stoppen met m'n werk. Vlak voor het verlaten van het pand, gisteren stond m'n brein op standje "stoppen" tot een klein meisje achter mij aan kwam rennen met de mededeling "Ik vinje lief" en mij spontaan een vlinderkusje op de wang gaf. Toen wilde ik opeens weer blijven...Toch maar gaan voor de tussenvorm dan? Twee a drie dagen per week blijven werken en de rest vooral besteden aan kinderen, studie en mijzelf?
Omdat collega Jennifer ziek was begeleidde invaller René mij en een handvol kinderen (waaronder mijn zoon!) naar de bioscoop voor de vertoning van Sponsbob Vierkantbroek. Dat is Spongebob Squarepants voor diegenen wiens vertaalcellen eventjes niet goed werken...
Een half uurtje thuis gezeten voordat wij schoolvader Gijs gingen opzoeken. En met hem zijn partner Otteline en hun dochterje Jip. Zij en Ferdinand konden het al snel goed met elkaar vinden terwijl haar ouders en ik elkaar beter leerden kennen. Het werd zo gezellig dat wij bijna te laat waren voor het bezoek van Sjoerd die spannende plannen met mij doornam onder het nuttigen van steeds meer alcohol. Wie is Sjoerd? Dat verneemt U wellicht later van mij. Intussen nog een drietal telefoontjes gepleegd vanwege het sociale aspect aan mijn leven, noodgedwongen soms ietwat kortaf. Mijn excuses daarvoor. Wijt het maar aan de hogere leeftijd die wij als soort hebben gekregen: 195.000 jaar in plaats van 130.000 jaar. Zo lang bestaat de soort Homo Sapiens blijkbaar al. Ik wordt oud...
dinsdag, februari 15, 2005
Wereldnieuws
Nog even en de knakworstjes laten je via je mobieltje weten dat je niet alleen vlak in de buurt bent van hun staplek in de supermarkt maar ook dat ze in de aanbieding zijn voor iedereen wiens mobiele nummer met "06" begint. Veel gekker moet het toch niet worden. Kijk: dat (vroegere) regeringsleiders zoals recentelijk nog Rafik Hariri worden opgeblazen daar kijkt niemand meer van op maar een interactief mobieltje is wereldnieuws. Ander wereldnieuws is natuurlijk dat Michael Jackson aan het begin van een cruciaal punt in de rechtzaak tegen hem de griep heeft gekregen. Zou het die griep zijn waarvoor "men" heel hard probeert ons bang te maken? Naar verluidt zullen miljoenen mensen wereldwijd sterven aan de griepepidemie die elk moment kan uitbreken.
Ach, je kunt ook "elk moment" je nek breken door van het keukentrapje te storten of "elk moment" bezwijken aan een hartaanval door plotselinge schrik. Ook kun je "elk moment" sterven doordat een zelfmoordenaar vanaf het dak van een hotel op je hoofd valt of "elk moment" stikken in een kipstukje bij een lokale vestiging van een Amerikaanse variant op het verschijnsel snackbar. Erg opgeblazen dus, dat gevoel van onveiligheid. Plaats het wat mij betreft maar in de categorie "terrorisme-dreiging". De kans om te sterven op het toilet "onder grote druk" is bijkans groter...;-)
Een paar welgerichte woorden werken vaak beter dan een tray'tje RedBull. Energie is het magische woord.
Energie haal je uit verschillende bronnen. Liefde in al haar facetten is daarbij geen onbelangrijke factor. Maar vlak de eenvoudiger behoeften als voeding en slaap niet uit.
Gisteren met één collega en acht kinderen naar de Hortus Botanicus Amsterdam geweest. Vooral de vlinderkas maakte bij de meesten veel indruk.
Eén jongen was echter het meest geïmponeerd door "die hoge bomen en dat stukje bij het water daar." Vandaag was het de beurt aan het Scheepvaartmuseum om door ons bezocht te worden en Ferdinand was mee. Zijn voorliefde voor het schoolvak Geschiedenis bleek ook duidelijk op de replica van het VOC-schip.
Op de wekelijkse wandeltocht van en naar de karate-dojo waar m'n zoon z'n lessen ontvangt ging het gesprek ditmaal vooral over de primaire elementen van het bestaan en hoe je theorie en praktijk in de praktijk overeen kunt laten komen. Het houdt je scherp, praten met en luisteren naar een negenjarige filosoof annex wetenschapper in de dop. Bovendien tijdens het wachten weer lekker een hoofdstukje van een studieboek doorgekomen ondanks dat iemand een tafeltje verderop gemiddeld twee nieuwe mobiele beltonen per tien minuten uitprobeerde, een ander meerdere malen verslag deed van de door haar ondergane intieme operatie en ondanks het bekvechten van een vijftal heren die allen waren betrokken bij een spelletje dammen. Wanneer je kunt studeren onder zulke omstandigheden zit het met het vermogen tot concentreren wel goed, luidt mijn conclusie.
Valentijnsdag is geruisloos voorbijgegaan aan Huize Terrebel (wat klinkt dat suggestief, niet?).
Mijn voorkeur blijft uitgaan naar een echt tastbaar kaartje als teken van affectie, moderne communicatiemiddelen ten spijt. Ik heb tenminste nog nooit een SMS'je aan het hart gedrukt of aan een e-mailbericht gesnuffeld om sporen van "haar" geur op te vangen...
Nog even en de knakworstjes laten je via je mobieltje weten dat je niet alleen vlak in de buurt bent van hun staplek in de supermarkt maar ook dat ze in de aanbieding zijn voor iedereen wiens mobiele nummer met "06" begint. Veel gekker moet het toch niet worden. Kijk: dat (vroegere) regeringsleiders zoals recentelijk nog Rafik Hariri worden opgeblazen daar kijkt niemand meer van op maar een interactief mobieltje is wereldnieuws. Ander wereldnieuws is natuurlijk dat Michael Jackson aan het begin van een cruciaal punt in de rechtzaak tegen hem de griep heeft gekregen. Zou het die griep zijn waarvoor "men" heel hard probeert ons bang te maken? Naar verluidt zullen miljoenen mensen wereldwijd sterven aan de griepepidemie die elk moment kan uitbreken.
Ach, je kunt ook "elk moment" je nek breken door van het keukentrapje te storten of "elk moment" bezwijken aan een hartaanval door plotselinge schrik. Ook kun je "elk moment" sterven doordat een zelfmoordenaar vanaf het dak van een hotel op je hoofd valt of "elk moment" stikken in een kipstukje bij een lokale vestiging van een Amerikaanse variant op het verschijnsel snackbar. Erg opgeblazen dus, dat gevoel van onveiligheid. Plaats het wat mij betreft maar in de categorie "terrorisme-dreiging". De kans om te sterven op het toilet "onder grote druk" is bijkans groter...;-)
Een paar welgerichte woorden werken vaak beter dan een tray'tje RedBull. Energie is het magische woord.
Energie haal je uit verschillende bronnen. Liefde in al haar facetten is daarbij geen onbelangrijke factor. Maar vlak de eenvoudiger behoeften als voeding en slaap niet uit.
Gisteren met één collega en acht kinderen naar de Hortus Botanicus Amsterdam geweest. Vooral de vlinderkas maakte bij de meesten veel indruk.
Eén jongen was echter het meest geïmponeerd door "die hoge bomen en dat stukje bij het water daar." Vandaag was het de beurt aan het Scheepvaartmuseum om door ons bezocht te worden en Ferdinand was mee. Zijn voorliefde voor het schoolvak Geschiedenis bleek ook duidelijk op de replica van het VOC-schip.
Op de wekelijkse wandeltocht van en naar de karate-dojo waar m'n zoon z'n lessen ontvangt ging het gesprek ditmaal vooral over de primaire elementen van het bestaan en hoe je theorie en praktijk in de praktijk overeen kunt laten komen. Het houdt je scherp, praten met en luisteren naar een negenjarige filosoof annex wetenschapper in de dop. Bovendien tijdens het wachten weer lekker een hoofdstukje van een studieboek doorgekomen ondanks dat iemand een tafeltje verderop gemiddeld twee nieuwe mobiele beltonen per tien minuten uitprobeerde, een ander meerdere malen verslag deed van de door haar ondergane intieme operatie en ondanks het bekvechten van een vijftal heren die allen waren betrokken bij een spelletje dammen. Wanneer je kunt studeren onder zulke omstandigheden zit het met het vermogen tot concentreren wel goed, luidt mijn conclusie.
Valentijnsdag is geruisloos voorbijgegaan aan Huize Terrebel (wat klinkt dat suggestief, niet?).
Mijn voorkeur blijft uitgaan naar een echt tastbaar kaartje als teken van affectie, moderne communicatiemiddelen ten spijt. Ik heb tenminste nog nooit een SMS'je aan het hart gedrukt of aan een e-mailbericht gesnuffeld om sporen van "haar" geur op te vangen...
zondag, februari 13, 2005
Afscheid
Googlewhack:
de bende van Jan Praet boekbespreking
Het valt niet mee om uit een dal te klimmen. Eigenlijk is't gewoon hoogstvermoeiend.
Uitrusten kan niet want dan glijd je weer af. Zonder veiligheidslijnen red je't niet. De drie belangsrijkte zijn voor mij die met de namen: "Kinderen", "Familie" en "Vrienden".
"Sorry dat ik zo laat ben!"
-"Tsja, je bent inderdaad zo'n vijf uurtjes te laat."
-"Mag ik toch nog even blijven?"
-"Nee."
-"Okee, dan ga ik weer. Dag."
-"Dag".
Ook ex-en dienen zich aan regels te houden. Vind ik. Zelfs als het om de biologische moeder van je zoon gaat.
Zodra je hen gaat belonen voor het overtreden van de overeengekomen regels is het hek van de dam. Zo ziet U maar: soms zijn ook ex-en net kinderen of mensen...;-)
Gisteravond de eerste opgave gemaakt van de cursus Speed Reading. In gewoon Nederlands is dat snellezen. Als informatiejunk leek het mij wel aardig om te leren hoe ik informatie sneller en langer houdbaar tot mij kan nemen. Ook met het oog op mijn huidige studie. Misschien dat ik zo wat tijd kan uitsparen voor andere leuke dingen. En over leuke dingen gesproken: met het leuke ding dat Eva heet de weersomstandigheden getrotseerd hoewel daar geen noodzaak toe was. Haar broer (het watje!) bleef liever voor de televisie hangen. Eva kwam natgeregend en zwaar verwaaid huppelend thuis met een heuse mooie grote rode appel. Die hadden wij uitgezocht bij de Islamitische groenteman. Bovendien waren we ook nog even bij de brievenbus langsgeweest en hadden we een cadeautje achtergelaten bij een verjarende buurvrouw. Gisteren hadden we al een kaartje in de bus gedaan bij een andere jarige buurvrouw.
Voor nu is het feestje even afgelopen: Eva is opgehaald en haar moeder had haast. Over twee weekjes zie ik haar weer. In principe. Vooreerst maar even wat tijd besteden aan Ferdinand. Ook hij weet schijnbaar niet wat hij met de situatie aan moet. Een moeder die soms wel en soms niet maar altijd misschien langskomt waarvan een enkele keer op de afgesproken tijd. Daarnaast een zusje dat in principe elk ander weekend komt logeren terwijl diens zusje ook zijn zusje kan zijn. Hoe leg je dat nu uit aan zo'n jochie?
Googlewhack:
de bende van Jan Praet boekbespreking
Het valt niet mee om uit een dal te klimmen. Eigenlijk is't gewoon hoogstvermoeiend.
Uitrusten kan niet want dan glijd je weer af. Zonder veiligheidslijnen red je't niet. De drie belangsrijkte zijn voor mij die met de namen: "Kinderen", "Familie" en "Vrienden".
"Sorry dat ik zo laat ben!"
-"Tsja, je bent inderdaad zo'n vijf uurtjes te laat."
-"Mag ik toch nog even blijven?"
-"Nee."
-"Okee, dan ga ik weer. Dag."
-"Dag".
Ook ex-en dienen zich aan regels te houden. Vind ik. Zelfs als het om de biologische moeder van je zoon gaat.
Zodra je hen gaat belonen voor het overtreden van de overeengekomen regels is het hek van de dam. Zo ziet U maar: soms zijn ook ex-en net kinderen of mensen...;-)
Gisteravond de eerste opgave gemaakt van de cursus Speed Reading. In gewoon Nederlands is dat snellezen. Als informatiejunk leek het mij wel aardig om te leren hoe ik informatie sneller en langer houdbaar tot mij kan nemen. Ook met het oog op mijn huidige studie. Misschien dat ik zo wat tijd kan uitsparen voor andere leuke dingen. En over leuke dingen gesproken: met het leuke ding dat Eva heet de weersomstandigheden getrotseerd hoewel daar geen noodzaak toe was. Haar broer (het watje!) bleef liever voor de televisie hangen. Eva kwam natgeregend en zwaar verwaaid huppelend thuis met een heuse mooie grote rode appel. Die hadden wij uitgezocht bij de Islamitische groenteman. Bovendien waren we ook nog even bij de brievenbus langsgeweest en hadden we een cadeautje achtergelaten bij een verjarende buurvrouw. Gisteren hadden we al een kaartje in de bus gedaan bij een andere jarige buurvrouw.
Voor nu is het feestje even afgelopen: Eva is opgehaald en haar moeder had haast. Over twee weekjes zie ik haar weer. In principe. Vooreerst maar even wat tijd besteden aan Ferdinand. Ook hij weet schijnbaar niet wat hij met de situatie aan moet. Een moeder die soms wel en soms niet maar altijd misschien langskomt waarvan een enkele keer op de afgesproken tijd. Daarnaast een zusje dat in principe elk ander weekend komt logeren terwijl diens zusje ook zijn zusje kan zijn. Hoe leg je dat nu uit aan zo'n jochie?
zaterdag, februari 12, 2005
Doordraaien
Googlewhack:
bodega keyzer
"Papa, hoe gaat dat liedje van wanohoh ook alweer?" Enig nadenken leerde dat m'n dochter doelde op het nummer 1001 Arabian Nights van Ch!pz. Dat werd dus het slaapmuziekje op het einde van een prettige dag waarop ik een aantal uurtjes alleen had met het zusje van m'n zoon. Dat kwam omdat Superfer elders vertoefde in verband met de verjaarsviering van zijn grote vriend Samer. Met Eva samen over straat gehuppeld, boodschappen gedaan, Barbapapa gekeken en herfststormen getrotseerd. Bovendien onderweg van hot naar her en terug met een aantal schoolmoeders, waaronder Anneke en Aoife staan kletsen. En steeds meer wordt ik gesterkt in mijn nog niet officieel genomen besluit om er even tussenuit te glippen en m'n volledige aandacht voorlopig alleen maar te besteden aan m'n kinderen en mezelf. De wereld draait wel door en als ik nu niet de juiste keuzes maak doe ik dat ook.
Het plegen van bomaanslagen in Irak lijkt inmiddels gedegradeerd tot een routineklus en terwijl er een agressieve variant van het AIDS-virus rondwaart wil de NAVO zich bemoeien met het Midden-Oosten conflict. Bovendien zit de wereld vol met mensen als Patricia Pokriots, een 38-jarige vrouw die een verhaal verzon over een pasgeboren baby die uit een rijdende auto werd gegooid. Eén van de vele gevallen van iemand die moedwillig anderen probeert te laten opdraaien voor haar eigen fouten. Het is een schande, meneer Sonneberg. En dat is't!
Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Arthur Miller.
Googlewhack:
bodega keyzer
"Papa, hoe gaat dat liedje van wanohoh ook alweer?" Enig nadenken leerde dat m'n dochter doelde op het nummer 1001 Arabian Nights van Ch!pz. Dat werd dus het slaapmuziekje op het einde van een prettige dag waarop ik een aantal uurtjes alleen had met het zusje van m'n zoon. Dat kwam omdat Superfer elders vertoefde in verband met de verjaarsviering van zijn grote vriend Samer. Met Eva samen over straat gehuppeld, boodschappen gedaan, Barbapapa gekeken en herfststormen getrotseerd. Bovendien onderweg van hot naar her en terug met een aantal schoolmoeders, waaronder Anneke en Aoife staan kletsen. En steeds meer wordt ik gesterkt in mijn nog niet officieel genomen besluit om er even tussenuit te glippen en m'n volledige aandacht voorlopig alleen maar te besteden aan m'n kinderen en mezelf. De wereld draait wel door en als ik nu niet de juiste keuzes maak doe ik dat ook.
Het plegen van bomaanslagen in Irak lijkt inmiddels gedegradeerd tot een routineklus en terwijl er een agressieve variant van het AIDS-virus rondwaart wil de NAVO zich bemoeien met het Midden-Oosten conflict. Bovendien zit de wereld vol met mensen als Patricia Pokriots, een 38-jarige vrouw die een verhaal verzon over een pasgeboren baby die uit een rijdende auto werd gegooid. Eén van de vele gevallen van iemand die moedwillig anderen probeert te laten opdraaien voor haar eigen fouten. Het is een schande, meneer Sonneberg. En dat is't!
Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Arthur Miller.
vrijdag, februari 11, 2005
Informatie
Wat zal minister Donner van Justitie doen nu blijkt dat minister Verdonk van Vreemdelingenzaken mogelijk illegaal informatie verstrekt aan de regering van Congo over vluchtelingen uit dat land? Wordt alles eenvoudig glashard ontkend?
Wordt dit akkefietje bedekt met de mantel der liefde? Of zal onze meest rechtvaardige volksvertegenwoordiger de zaak eenvoudigweg negeren? Natuurlijk zou hij ook zijn collega ter verantwoording kunnen roepen maar durft hij
dat ook? Persoonlijk zou ik haar niet durven tegenspreken. Heeft U wel eens het vuur in haar ogen gezien op die momenten dat haar beleid werd bekritiseerd? Daar kan Superman nog een puntje aan zuigen!
Het is fijn om vrienden te hebben. Zij kunnen je leiden door het doolhof dat "leven" heet.
Lopen doe je alleen maar zonder hulp kun je hopeloos vast komen te zitten. Ook is het fijn om een 9-jarige zoon te hebben die z'n eigen broodjes smeert voor school; ongevraagd een lege wc-rol vervangt voor een volle en in het voorbijlopen een schilderij een tikje geeft zodat-ie weer recht hangt.
Het is een bijzonder joch, Griet. En dat is-ie.
Mede daarom wil ik wat meer tijd vrijmaken om hem te begeiden op het pad des levens en hem de valkuilen helpen omzeilen die zijn vader tijdelijk hebben opgehouden.
Hij maakt zijn eigen fouten wel, daar hoef ik mij geen zorgen om te maken. Wel kan ik hem voorbereiden op tegenslag en helpen de kracht te vinden ondanks dat verder te gaan.
Wellicht kan ik hem zelfs ervan overtuigen dat met zachtheid meer bereikt wordt dan met hard zijn
en op die manier mijn steentje bijdragen aan het vriendelijker worden van de wereld.
Het is maar een drupje, ik weet't. Maar vele drupjes samen maken een oceaan...
Wat zal minister Donner van Justitie doen nu blijkt dat minister Verdonk van Vreemdelingenzaken mogelijk illegaal informatie verstrekt aan de regering van Congo over vluchtelingen uit dat land? Wordt alles eenvoudig glashard ontkend?
Wordt dit akkefietje bedekt met de mantel der liefde? Of zal onze meest rechtvaardige volksvertegenwoordiger de zaak eenvoudigweg negeren? Natuurlijk zou hij ook zijn collega ter verantwoording kunnen roepen maar durft hij
dat ook? Persoonlijk zou ik haar niet durven tegenspreken. Heeft U wel eens het vuur in haar ogen gezien op die momenten dat haar beleid werd bekritiseerd? Daar kan Superman nog een puntje aan zuigen!
Het is fijn om vrienden te hebben. Zij kunnen je leiden door het doolhof dat "leven" heet.
Lopen doe je alleen maar zonder hulp kun je hopeloos vast komen te zitten. Ook is het fijn om een 9-jarige zoon te hebben die z'n eigen broodjes smeert voor school; ongevraagd een lege wc-rol vervangt voor een volle en in het voorbijlopen een schilderij een tikje geeft zodat-ie weer recht hangt.
Het is een bijzonder joch, Griet. En dat is-ie.
Mede daarom wil ik wat meer tijd vrijmaken om hem te begeiden op het pad des levens en hem de valkuilen helpen omzeilen die zijn vader tijdelijk hebben opgehouden.
Hij maakt zijn eigen fouten wel, daar hoef ik mij geen zorgen om te maken. Wel kan ik hem voorbereiden op tegenslag en helpen de kracht te vinden ondanks dat verder te gaan.
Wellicht kan ik hem zelfs ervan overtuigen dat met zachtheid meer bereikt wordt dan met hard zijn
en op die manier mijn steentje bijdragen aan het vriendelijker worden van de wereld.
Het is maar een drupje, ik weet't. Maar vele drupjes samen maken een oceaan...
donderdag, februari 10, 2005
Vrij
"Ik ben vrij" stond er op het Eigenwijsje dat ik eergisteren trok uit handen van m'n zoon.
"Volgens mij ben je dat binnenkort écht, pap," reageerde hij. Hoe weet hij nu dat ik op het punt sta mogelijk mijn huidige werkgever op korte termijn te verlaten? Wie heeft'm dat verklapt?
Sommigen noemen het dapper wanneer je radicaal een andere weg inslaat in je leven. Indertijd (nu ruim een jaar geleden) sprong ik in het diepe (én in het duister) door mijn betrekking als boekhouder in te ruilen voor eentje als groepsleider kinderopvang. Nu sta ik op het punt toe te geven dat dat misschien toch niet zo'n goede keuze is geweest. Mentaal ben ik mij al aan het voorbereiden op het toegeven van deze "nederlaag" maar verstandelijk wil ik er niet aan omdat de feiten (én meer tijd én meer geld om leuke dingen te doen met m'n kinderen wanneer ik zou stoppen) tegenspreken dat het een verkeerde beslissing zou zijn. Dus wat te doen?
Vanmorgen waren wij deelnemers aan les 2 van de door de stichting aangeboden cursus communicatie & observatie. Je leert er leuke dingen. En je leert er je collega beter kennen...
Op het werk ben ik een stief uurtje bezig geweest met het invullen van de formulieren "declaratie extra gewerkte uren vaste werknemers". Hoezo meervoud? Welnu: sinds 1 januari jongstleden is de procedure vereenvoudigd (voor wie is mij nog niet geheel duidelijk). Eén formulier is voor het declareren van extra uren. Het andere formulier is voor het declareren van extra uren. Het verschil is dat met het éne formulier de werknemer kan kiezen tussen uitbetaling in pecunia en uitbetaling in extra uren en met het andere formulier de extra gewerkte uren alleen maar mag laten uitbetalen. Beide formulieren moeten worden ingevuld en dienen bovendien andere data te vertonen. U bent er nog na deze verhandeling? Dat is knap!
Bijna net zo knap als van de Israëli's en de Palestijnen om bijna een hele week door te komen zonder elkaars (of eigen!) burgers op te blazen!
Vanwege een voetblessure vanavond niet naar Pencak-training. In plaats daarvan zal het kijken naar een actievolle hersenloze speelfilm mij tijdelijk moeten doen vergeten dat ik doorheen het telefoongesprek met haar moeder mijn dochter op de achtergrond hoorde zonder dat ik haar kon spreken."Nee." kan ik volmondig antwoorden op de onuitgesproken vraag van diegenen die denken dat ik mij verveel en om die reden graag uren van mijn tijd aan hen geef. Voor die personen en instanties volgt hier een newsflash:"Laat mij met rust!" Alstublieft. Dankuwel.
"Ik ben vrij" stond er op het Eigenwijsje dat ik eergisteren trok uit handen van m'n zoon.
"Volgens mij ben je dat binnenkort écht, pap," reageerde hij. Hoe weet hij nu dat ik op het punt sta mogelijk mijn huidige werkgever op korte termijn te verlaten? Wie heeft'm dat verklapt?
Sommigen noemen het dapper wanneer je radicaal een andere weg inslaat in je leven. Indertijd (nu ruim een jaar geleden) sprong ik in het diepe (én in het duister) door mijn betrekking als boekhouder in te ruilen voor eentje als groepsleider kinderopvang. Nu sta ik op het punt toe te geven dat dat misschien toch niet zo'n goede keuze is geweest. Mentaal ben ik mij al aan het voorbereiden op het toegeven van deze "nederlaag" maar verstandelijk wil ik er niet aan omdat de feiten (én meer tijd én meer geld om leuke dingen te doen met m'n kinderen wanneer ik zou stoppen) tegenspreken dat het een verkeerde beslissing zou zijn. Dus wat te doen?
Vanmorgen waren wij deelnemers aan les 2 van de door de stichting aangeboden cursus communicatie & observatie. Je leert er leuke dingen. En je leert er je collega beter kennen...
Op het werk ben ik een stief uurtje bezig geweest met het invullen van de formulieren "declaratie extra gewerkte uren vaste werknemers". Hoezo meervoud? Welnu: sinds 1 januari jongstleden is de procedure vereenvoudigd (voor wie is mij nog niet geheel duidelijk). Eén formulier is voor het declareren van extra uren. Het andere formulier is voor het declareren van extra uren. Het verschil is dat met het éne formulier de werknemer kan kiezen tussen uitbetaling in pecunia en uitbetaling in extra uren en met het andere formulier de extra gewerkte uren alleen maar mag laten uitbetalen. Beide formulieren moeten worden ingevuld en dienen bovendien andere data te vertonen. U bent er nog na deze verhandeling? Dat is knap!
Bijna net zo knap als van de Israëli's en de Palestijnen om bijna een hele week door te komen zonder elkaars (of eigen!) burgers op te blazen!
Vanwege een voetblessure vanavond niet naar Pencak-training. In plaats daarvan zal het kijken naar een actievolle hersenloze speelfilm mij tijdelijk moeten doen vergeten dat ik doorheen het telefoongesprek met haar moeder mijn dochter op de achtergrond hoorde zonder dat ik haar kon spreken."Nee." kan ik volmondig antwoorden op de onuitgesproken vraag van diegenen die denken dat ik mij verveel en om die reden graag uren van mijn tijd aan hen geef. Voor die personen en instanties volgt hier een newsflash:"Laat mij met rust!" Alstublieft. Dankuwel.
dinsdag, februari 08, 2005
Vliegen
Uit het werk naar huis gevlogen om bij aankomst te horen:
"Pap, over zes minuten moet je op school zijn voor het rapportgesprek."
Terwijl Ferdinand zijn snel door zijn vader klaargemaakte kopje kippesoep opslurpte,
hoorde ik van zijn juffen hoe het op school gaat met de manlijke vrucht mijner lendenen.
Nodeloos te vertellen dat het heel goed gaat met hem, getuige de aantekeningen op zijn rapport. Het liefst zit hij in zijn eentje te werken maar als het hem gevraagd wordt doet hij enthousiast mee met groepsactiviteiten. Hij is secuur en zeer serieus en zijn grappen worden niet door iedereen begrepen.
Weer thuisgekomen warmde ik mijn eigen kommetje soep op terwijl de inmiddels gearriveerde buurvrouw Johanna mij op de hoogte bracht van een kort bezoek van buurvrouw Angélique vooraleer zij zich met de inhoud van Fer's rapport bemoeide.
Niet veel later nadat buurvrouw Johanna vertrokken was belde m'n moeder terwijl ik net een brief aan het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties afmaakte, verzond en publiceerde. Ferdinand had haar eerst aan de lijn en verzuimde over zijn rapport op te scheppen. Daarvoor moest hij na mij oma weer te woord staan. De telefoonhoorn was nog warm toen-ie weer ging terwijl ik bovenstaande alinea invoerde.
Nu maar hopen dat de rest van mijn avond rustiger verloopt dan die van de kersverse minister van buitenlandse zaken van Amerika, Condoleezza Rice. Zij moet nagenoeg in haar eentje Israel en de Palestijnen samen brengen en ondertussen de politieke betrekkingen met Europa verbeteren. Handig als het mis gaat: dan kun je gewoon één iemand de schuld geven...Ook zou ik niet graag in de schoenen staan van de wetenschappers die het groene licht hebben gekregen om zich met het klonen van menselijke embryo's in te laten. Je moet er toch niet aan denken dat je geen tijd meer hebt voor leuke dingen, zoals het luisteren naar je zoon die een verhandeling houdt over de Riddertijd terwijl zijn vader diens bijna-dagelijkse dagboekstukje intypt...;-)
Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Paul "Pistolen Paultje" Wilking.
Uit het werk naar huis gevlogen om bij aankomst te horen:
"Pap, over zes minuten moet je op school zijn voor het rapportgesprek."
Terwijl Ferdinand zijn snel door zijn vader klaargemaakte kopje kippesoep opslurpte,
hoorde ik van zijn juffen hoe het op school gaat met de manlijke vrucht mijner lendenen.
Nodeloos te vertellen dat het heel goed gaat met hem, getuige de aantekeningen op zijn rapport. Het liefst zit hij in zijn eentje te werken maar als het hem gevraagd wordt doet hij enthousiast mee met groepsactiviteiten. Hij is secuur en zeer serieus en zijn grappen worden niet door iedereen begrepen.
Weer thuisgekomen warmde ik mijn eigen kommetje soep op terwijl de inmiddels gearriveerde buurvrouw Johanna mij op de hoogte bracht van een kort bezoek van buurvrouw Angélique vooraleer zij zich met de inhoud van Fer's rapport bemoeide.
Niet veel later nadat buurvrouw Johanna vertrokken was belde m'n moeder terwijl ik net een brief aan het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties afmaakte, verzond en publiceerde. Ferdinand had haar eerst aan de lijn en verzuimde over zijn rapport op te scheppen. Daarvoor moest hij na mij oma weer te woord staan. De telefoonhoorn was nog warm toen-ie weer ging terwijl ik bovenstaande alinea invoerde.
Nu maar hopen dat de rest van mijn avond rustiger verloopt dan die van de kersverse minister van buitenlandse zaken van Amerika, Condoleezza Rice. Zij moet nagenoeg in haar eentje Israel en de Palestijnen samen brengen en ondertussen de politieke betrekkingen met Europa verbeteren. Handig als het mis gaat: dan kun je gewoon één iemand de schuld geven...Ook zou ik niet graag in de schoenen staan van de wetenschappers die het groene licht hebben gekregen om zich met het klonen van menselijke embryo's in te laten. Je moet er toch niet aan denken dat je geen tijd meer hebt voor leuke dingen, zoals het luisteren naar je zoon die een verhandeling houdt over de Riddertijd terwijl zijn vader diens bijna-dagelijkse dagboekstukje intypt...;-)
Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Paul "Pistolen Paultje" Wilking.
maandag, februari 07, 2005
Geestig
Hoe geestig:
Er komen niet veel bezoekers naar mijn Engelstalige (ongeveer wekelijks bijgehouden) blog maar vandaag kwam er zowaar een hit uit Togo, U weet wel, dat West-Afrikaanse land waarvan de burgerbevolking in rouw is gedompeld vanwege het recente verscheiden van hun geliefde vorst: Gnassingbé Eyadéma.
Uit het gesprek van vanmorgen met de bedrijfsmaatschappelijk werkster kwam een aantal opties naar voren.
Tot nu toe lijkt de meest realistische die waarbij mijn naam binnen afzienbare tijd zal worden toegevoegd aan de lijst met namen van de nationale arbeidsreserve. Er volgen echter meerdere gesprekken. De eerstvolgende is over een maand aangezien het errug druk is bij bedrijfsmaatschappelijk werk...
Tot dusver in ieder geval hartelijk dank voor het zo hartstochtelijk meeleven en de bovendien niet onaardige tips!
Vroeg naar bed maar weer want morgen is er, naar verluid, weer een dag waarop mij wellicht wordt verteld dat ik mij regelmatig moet melden op een politiebureau omdat ik ooit (in mijn puberteit met name) aanslagen heb beraamd op regeringsbolwerken. Evenals enige duizenden andere Nederlanders zou ook ik kunnen vallen onder de door Donner bedachte meldingsplicht. Selamat malam!
Hoe geestig:
Er komen niet veel bezoekers naar mijn Engelstalige (ongeveer wekelijks bijgehouden) blog maar vandaag kwam er zowaar een hit uit Togo, U weet wel, dat West-Afrikaanse land waarvan de burgerbevolking in rouw is gedompeld vanwege het recente verscheiden van hun geliefde vorst: Gnassingbé Eyadéma.
| 19:50 | CafeNet Internet au Togo, Togo |
Uit het gesprek van vanmorgen met de bedrijfsmaatschappelijk werkster kwam een aantal opties naar voren.
Tot nu toe lijkt de meest realistische die waarbij mijn naam binnen afzienbare tijd zal worden toegevoegd aan de lijst met namen van de nationale arbeidsreserve. Er volgen echter meerdere gesprekken. De eerstvolgende is over een maand aangezien het errug druk is bij bedrijfsmaatschappelijk werk...
Tot dusver in ieder geval hartelijk dank voor het zo hartstochtelijk meeleven en de bovendien niet onaardige tips!
Vroeg naar bed maar weer want morgen is er, naar verluid, weer een dag waarop mij wellicht wordt verteld dat ik mij regelmatig moet melden op een politiebureau omdat ik ooit (in mijn puberteit met name) aanslagen heb beraamd op regeringsbolwerken. Evenals enige duizenden andere Nederlanders zou ook ik kunnen vallen onder de door Donner bedachte meldingsplicht. Selamat malam!
zondag, februari 06, 2005
Kruispunt
Wordt U ook altijd zo sentimenteeel wanneer U zich op een kruispunt in Uw leven bevindt? Ik wel.
Morgen wordt beslist over mijn toekomst als arbeidskracht in de kinderopvang. Een gesprek met de bedrijfsmaatschappelijk werkster moet uitwijzen waar het aan ligt dat het niet zo goed gaat met mij als persoon.
Af en toe weet ik niet of ik nu eigenlijk boekhouder, groepsleider of entertainer ben. Misschien ben ik gewoon ik? Het ligt niet aan het werk an sich, dat weet ik. Werken met kinderen is absoluut leuk. Dat mijn collega wat betreft haar karakter in veel opzichten lijkt op een ex van mij is niet haar schuld en zou geen belemmering mogen vormen voor een effectieve samenwerking. De zwaarte van de studie is het ook niet, al heb ik mij verkeken op het aantal uren werk dat erin gaat steken. In de lokale politiek doe ik lang niet zo veel als twee jaar terug dus die druk kan het niet zijn. De vergaderingen en overige tijd die wordt gestoken in m'n Rocky Horror-hobby dan? Tsja, soms zijn er wat veel vergaderingen achter elkaar maar over het geheel genomen valt het erg mee en haal ik veel energie uit optredens. Misschien voel ik mij niet zo lekker omdat ik momenteel geen liefdes-partner heb? Eerder nog is het omgekeerde het geval, denk ik: ik heb geen partner omdat daarvoor de rust ontbreekt. De voogdijzaak rond m'n zoon dan. Zit het mij echt zo hoog dat wanneer mij wat overkomt zijn schizofrene moeder hem dan officieel krijgt toegewezen en hij vervolgens gedwongen naar een vreemd pleeggezin moet? De voogdijzaak rond m'n dochter: doet het mij echt zoveel dat een ander de vaderrol speelt en mijn bijdrage bestaat uit het af en toe een weekend verwennen van m'n dochter en het bijkomende verwaarlozen van m'n zoon met daaraan gekoppeld het verlichten van de financiële lasten van de ex in kwestie? Of is een en ander gelegen aan het feit dat ik overweeg een derde voogdijzaak aan te gaan om erachter te komen of m'n dochter's zusje mede door mij is geproduceerd en de bijkomende eventuele consequenties? Of is het gewoon omdat het onderhouden van een sociaal leven niet meer te combineren valt met werken, studeren, opvoeden en het verrichten van het huishouden? Misschien verwacht ik teveel van de dame met wie ik morgen een gesprekje heb als ik van haar verlang dat zij op het einde van het gesprek een pasklaar antwoord heeft...
"Papa, mag ik stofzuigen?" 'k Heb een goed kind...;-)
Zaterdagmorgen kwam Tante Mary onverwachts langs. Net op tijd want een kwartiertje later waren de Ferman en ik de deur uit geweest. Wij waren niet lang terug van bezoek aan bibliotheek en HEMA toen de visite arriveerde: een weekendje rust was het gevolg. Vanmorgen kwam mijn moeder op visite en later op de dag bracht buurvrouw Johanna een bliksembezoek aan onze zoon.
Terwijl peetzoon Matthijs zich vermaakte met zijn Amsterdamse "neefje" hielden zijn moeder en ik ons bezig met lachen om het vraagteken op het schaatspak van "belg" Bart Veldkamp die hiermee op een ludieke manier om sponsoring vroeg. Wij zagen hoe Shani Davis de eerste donkere wereldkampieon allround werd en vroegen ons hardop af waarom dat feit speciaal vermeld moest worden.
Toen Parra zijn plakken haalde sprak men toen van de eerste schaatskampioen van onder de 1.70m? Toen van der Duim triomfeerde sprak men toen van de eerste medaillewinnaar wiens voornaam Hilbert luidde? Neen. Onzin dus. Meneer Davis heeft gewoon ontzettend hard geschaatst en is daardoor terecht wereldkampioen geworden. Niets meer en niets minder.
Waarom vinden velen het zo belangrijk om schismatisering in de hand te werken?
Wordt U ook altijd zo sentimenteeel wanneer U zich op een kruispunt in Uw leven bevindt? Ik wel.
Morgen wordt beslist over mijn toekomst als arbeidskracht in de kinderopvang. Een gesprek met de bedrijfsmaatschappelijk werkster moet uitwijzen waar het aan ligt dat het niet zo goed gaat met mij als persoon.
Af en toe weet ik niet of ik nu eigenlijk boekhouder, groepsleider of entertainer ben. Misschien ben ik gewoon ik? Het ligt niet aan het werk an sich, dat weet ik. Werken met kinderen is absoluut leuk. Dat mijn collega wat betreft haar karakter in veel opzichten lijkt op een ex van mij is niet haar schuld en zou geen belemmering mogen vormen voor een effectieve samenwerking. De zwaarte van de studie is het ook niet, al heb ik mij verkeken op het aantal uren werk dat erin gaat steken. In de lokale politiek doe ik lang niet zo veel als twee jaar terug dus die druk kan het niet zijn. De vergaderingen en overige tijd die wordt gestoken in m'n Rocky Horror-hobby dan? Tsja, soms zijn er wat veel vergaderingen achter elkaar maar over het geheel genomen valt het erg mee en haal ik veel energie uit optredens. Misschien voel ik mij niet zo lekker omdat ik momenteel geen liefdes-partner heb? Eerder nog is het omgekeerde het geval, denk ik: ik heb geen partner omdat daarvoor de rust ontbreekt. De voogdijzaak rond m'n zoon dan. Zit het mij echt zo hoog dat wanneer mij wat overkomt zijn schizofrene moeder hem dan officieel krijgt toegewezen en hij vervolgens gedwongen naar een vreemd pleeggezin moet? De voogdijzaak rond m'n dochter: doet het mij echt zoveel dat een ander de vaderrol speelt en mijn bijdrage bestaat uit het af en toe een weekend verwennen van m'n dochter en het bijkomende verwaarlozen van m'n zoon met daaraan gekoppeld het verlichten van de financiële lasten van de ex in kwestie? Of is een en ander gelegen aan het feit dat ik overweeg een derde voogdijzaak aan te gaan om erachter te komen of m'n dochter's zusje mede door mij is geproduceerd en de bijkomende eventuele consequenties? Of is het gewoon omdat het onderhouden van een sociaal leven niet meer te combineren valt met werken, studeren, opvoeden en het verrichten van het huishouden? Misschien verwacht ik teveel van de dame met wie ik morgen een gesprekje heb als ik van haar verlang dat zij op het einde van het gesprek een pasklaar antwoord heeft...
"Papa, mag ik stofzuigen?" 'k Heb een goed kind...;-)
Zaterdagmorgen kwam Tante Mary onverwachts langs. Net op tijd want een kwartiertje later waren de Ferman en ik de deur uit geweest. Wij waren niet lang terug van bezoek aan bibliotheek en HEMA toen de visite arriveerde: een weekendje rust was het gevolg. Vanmorgen kwam mijn moeder op visite en later op de dag bracht buurvrouw Johanna een bliksembezoek aan onze zoon.
Terwijl peetzoon Matthijs zich vermaakte met zijn Amsterdamse "neefje" hielden zijn moeder en ik ons bezig met lachen om het vraagteken op het schaatspak van "belg" Bart Veldkamp die hiermee op een ludieke manier om sponsoring vroeg. Wij zagen hoe Shani Davis de eerste donkere wereldkampieon allround werd en vroegen ons hardop af waarom dat feit speciaal vermeld moest worden.
Toen Parra zijn plakken haalde sprak men toen van de eerste schaatskampioen van onder de 1.70m? Toen van der Duim triomfeerde sprak men toen van de eerste medaillewinnaar wiens voornaam Hilbert luidde? Neen. Onzin dus. Meneer Davis heeft gewoon ontzettend hard geschaatst en is daardoor terecht wereldkampioen geworden. Niets meer en niets minder.
Waarom vinden velen het zo belangrijk om schismatisering in de hand te werken?
vrijdag, februari 04, 2005
Weekend!
Hoe komisch! Mensen die aanspraak willen maken op een verblijfsvergunning om zich ingezetene van Nederland te mogen noemen moeten verplicht kijken naar een videofilm van 105 minuten met drie oefentoetsen bijgesloten. Vervolgens mogen zij de ambassade bellen waar dan iemand zit die hen de inburgeringstoets telefonisch afneemt. De toets geldt niet voor landen waar Nederland een verdrag mee heeft, zoals de Verenigde Staten en Japan en men moet nog bezien of het ook voor Turken gaat gelden. Voor EU-lidstaat-bewoners geldt de cursus ook niet als verplichting. Wilt U echter als Boliviaan of Tibetaan in dit koude kikkerlandje komen wonen dat zich zo graag als gastvrij profileert dan zou U op het probleem kunnen stuiten dat U niet weet dat U om Nederland langer dan een aantal maanden te bewonen U eerst de taal dient te spreken om vervolgens -in die taal- een wildvreemde uit te leggen dat U weet wie Maxima en Willem van Oranje zijn. Waarschijnlijk al zelfs gevraagd worden om de juiste spelling van de naam Thorbecke. Dat zal ze leren, al die stomme buitenlanders die hier alleen maar komen om onze banen in te pikken...eh...onze uitkeringen in te pikken...eh...onze vrouwen in te pikken...eh...huis, haard en vrienden achterlaten om zich hier vrijwillig te laten isoleren! Tuig is het! Vraag ze maar de zin "De deur van mijn tuinhuisje aan de Scheveningse kust staat altijd op een kier als ik uien sta te schillen" accentloos uit te spreken. HA!
En wat is dat met Mike van Barneveld, de zoon van de wereldberoemde darter Raymond?
Is deze 14-jarige van school gestuurd vanwege het bezit of de verspreiding van porno?
Dat is typisch iets waar ik mij niet mee bezighoud. Persoonlijk zit ik liever aan de koffie met een buurvrouw. Vanmorgen gezellig zitten babbelen met buurvrouw Wynona. "Huh? Wie is dat nu weer? Die zie ik helemaal niet staan in het buurvrouwen-organogram?" Dat kan. Een jaar of vier terug was zij namelijk al een buurvrouw maar inmiddels is zij terugverhuisd naar haar oude adres.
Zodoende hadden wij wat bij te praten. Het organogram wordt eerdaags wel weer aangepast.
Zo zal ook mijn leven aan de omstandigheden worden aangepast: een oud-collega adviseerde mij om 'ns te proberen alleen aan mezelf en m'n kinderen te denken. Ik vertaal dat naar stoppen met werken hoewel ik nog in conclaaf ben met m'n innerlijke demonen, zowel met de goed- alsook met de kwaadaardigen. Maandag zal ik over de probleemstelling spreken met de bedrijfsmaatschappelijk werkster. Vooralsnog een leuke avond gehad met m'n zoon en een weekend voor de boeg waarin het vooral draait om het logeerpartijtje van m'n peetzoon Matthijs en z'n moeder Marjan. U hoort van mij...
Hoe komisch! Mensen die aanspraak willen maken op een verblijfsvergunning om zich ingezetene van Nederland te mogen noemen moeten verplicht kijken naar een videofilm van 105 minuten met drie oefentoetsen bijgesloten. Vervolgens mogen zij de ambassade bellen waar dan iemand zit die hen de inburgeringstoets telefonisch afneemt. De toets geldt niet voor landen waar Nederland een verdrag mee heeft, zoals de Verenigde Staten en Japan en men moet nog bezien of het ook voor Turken gaat gelden. Voor EU-lidstaat-bewoners geldt de cursus ook niet als verplichting. Wilt U echter als Boliviaan of Tibetaan in dit koude kikkerlandje komen wonen dat zich zo graag als gastvrij profileert dan zou U op het probleem kunnen stuiten dat U niet weet dat U om Nederland langer dan een aantal maanden te bewonen U eerst de taal dient te spreken om vervolgens -in die taal- een wildvreemde uit te leggen dat U weet wie Maxima en Willem van Oranje zijn. Waarschijnlijk al zelfs gevraagd worden om de juiste spelling van de naam Thorbecke. Dat zal ze leren, al die stomme buitenlanders die hier alleen maar komen om onze banen in te pikken...eh...onze uitkeringen in te pikken...eh...onze vrouwen in te pikken...eh...huis, haard en vrienden achterlaten om zich hier vrijwillig te laten isoleren! Tuig is het! Vraag ze maar de zin "De deur van mijn tuinhuisje aan de Scheveningse kust staat altijd op een kier als ik uien sta te schillen" accentloos uit te spreken. HA!
En wat is dat met Mike van Barneveld, de zoon van de wereldberoemde darter Raymond?
Is deze 14-jarige van school gestuurd vanwege het bezit of de verspreiding van porno?
Dat is typisch iets waar ik mij niet mee bezighoud. Persoonlijk zit ik liever aan de koffie met een buurvrouw. Vanmorgen gezellig zitten babbelen met buurvrouw Wynona. "Huh? Wie is dat nu weer? Die zie ik helemaal niet staan in het buurvrouwen-organogram?" Dat kan. Een jaar of vier terug was zij namelijk al een buurvrouw maar inmiddels is zij terugverhuisd naar haar oude adres.
Zodoende hadden wij wat bij te praten. Het organogram wordt eerdaags wel weer aangepast.
Zo zal ook mijn leven aan de omstandigheden worden aangepast: een oud-collega adviseerde mij om 'ns te proberen alleen aan mezelf en m'n kinderen te denken. Ik vertaal dat naar stoppen met werken hoewel ik nog in conclaaf ben met m'n innerlijke demonen, zowel met de goed- alsook met de kwaadaardigen. Maandag zal ik over de probleemstelling spreken met de bedrijfsmaatschappelijk werkster. Vooralsnog een leuke avond gehad met m'n zoon en een weekend voor de boeg waarin het vooral draait om het logeerpartijtje van m'n peetzoon Matthijs en z'n moeder Marjan. U hoort van mij...
donderdag, februari 03, 2005
Rust
Googlewhack:
"aan letters ten onder"
Wat hebben mensen toch met Luik, het hondje van Floris Roubos? Is er een of andere prijsvraag aan de gang?
Het zou kunnen werken wanneer men prijsvragen zou uitschrijven, zodat je iets kon winnen met het invullen van al die formulieren ten behoeve van al die verschillende instanties die geld van je willen of waarvan je zelf geld krijgt. Misschien is het zelfs een idee om mij te laten uitbetalen voor al het werk dat ik verricht om de werknemers van al die verschillende instanties aan het werk te houden! En dan geef ik dat lekker niet op als inkomsten uit nevenfunkties!
Had vanmiddag een werkbespreking met m'n collega en de baas. Ongeveer veertig seconden uit de anderhalf uur werd besteed aan mijn studiebegeleiding. Het lijkt er op dat het vooral aan mijzelf is gelegen om de studie zo snel mogelijk af te ronden. Heb ik m'n studie eenmaal afgerond dan zit ik qua salaris namelijk nog maar een kleine honderd euro per maand onder de bijstandsnorm voor een eenouder-gezin. Bovendien komt er dan tijd vrij voor een bijbaantje. Volgend jaar om deze tijd zou ik graag een leuk bijbaantje hebben. Kent of bent U iemand die mij kan helpen bij de speurtocht? Hier vindt U m'n ene CV en hier m'n andere. Alvast bedankt.
Vanmorgen zei Ferdinand tijdens het lopen naar school:"Vanaf hier ga ik wel alleen verder". M'n hart antwoordde met "KRAK!" Je weet dat de dag komt dat je je kind moet laten gaan maar toch moet je bij het bereiken van elke nieuwe fase een traantje wegpinken. Vanavond dus wat tijd doorbrengen met m'n zoon in plaats van met Pencak mede-cursisten. Bovendien heb ik overal pijn: In m'n nek, in m'n linkerbeen, in m'n portemonnaie, in m'n hoofd maar vooral in m'n hart.
Googlewhack:
"aan letters ten onder"
Wat hebben mensen toch met Luik, het hondje van Floris Roubos? Is er een of andere prijsvraag aan de gang?
Het zou kunnen werken wanneer men prijsvragen zou uitschrijven, zodat je iets kon winnen met het invullen van al die formulieren ten behoeve van al die verschillende instanties die geld van je willen of waarvan je zelf geld krijgt. Misschien is het zelfs een idee om mij te laten uitbetalen voor al het werk dat ik verricht om de werknemers van al die verschillende instanties aan het werk te houden! En dan geef ik dat lekker niet op als inkomsten uit nevenfunkties!
Had vanmiddag een werkbespreking met m'n collega en de baas. Ongeveer veertig seconden uit de anderhalf uur werd besteed aan mijn studiebegeleiding. Het lijkt er op dat het vooral aan mijzelf is gelegen om de studie zo snel mogelijk af te ronden. Heb ik m'n studie eenmaal afgerond dan zit ik qua salaris namelijk nog maar een kleine honderd euro per maand onder de bijstandsnorm voor een eenouder-gezin. Bovendien komt er dan tijd vrij voor een bijbaantje. Volgend jaar om deze tijd zou ik graag een leuk bijbaantje hebben. Kent of bent U iemand die mij kan helpen bij de speurtocht? Hier vindt U m'n ene CV en hier m'n andere. Alvast bedankt.
Vanmorgen zei Ferdinand tijdens het lopen naar school:"Vanaf hier ga ik wel alleen verder". M'n hart antwoordde met "KRAK!" Je weet dat de dag komt dat je je kind moet laten gaan maar toch moet je bij het bereiken van elke nieuwe fase een traantje wegpinken. Vanavond dus wat tijd doorbrengen met m'n zoon in plaats van met Pencak mede-cursisten. Bovendien heb ik overal pijn: In m'n nek, in m'n linkerbeen, in m'n portemonnaie, in m'n hoofd maar vooral in m'n hart.
woensdag, februari 02, 2005
Film
Googlewhack:
boekbespreking over een stief kwartiertje
Soms denk ik wel'ns dat m'n leven een film is en dat ik ongewild een bijrol speel. Vandaag speelde ik volgens sommigen écht (want wat is nu eigenlijk "echt"?) mee in een film: als crewlid in een TV-studio. Lachen, hoor! Zeker wanneer je tijdens de opnames merkt dat je opeens een andere rol speelt dan je tevoren is toebedeeld...Voor wie het weten wil (en de rest): het filmpje heet "Bangladesh" en maakt deel uit van een project van derdejaars studenten van de Nederlandse Film- en Theater Academie. Nu heb ik toevallig wel'ns eerder mogen samenwerken met studenten van het NFTA dus volgens mij komt dat wel geod met deze produktie.
Ben ik nu een vlinder die droomt dat-ie student/groepsleider kinderopvang/vader/entertainer is of ben ik een
student/groepsleider kinderopvang/vader/entertainer die droomt dat-ie een vlinder is?
Tijd om te gaan slapen om daarachter te komen...
Met een volle maag gaat slapen nog beter en daar zorgden Bas en Elsa dan weer voor door mij en zoonlief te trakteren op een etentje.
Wie minder rustig zal slapen dan ik strakjes is de arme man die langzamerhand moet gaan bedenken wie de huidige Paus moet gaan opvolgen. Paus Johannes Paulus II maakt het vermoedelijk niet lang meer. De plaatsvervanger van God op aarde ligt in een ziekenhuis vanwege "griepverschijnselen". Al jaren is het niet al te best gesteld met de gezondheid van Zijne Heiligheid. Zo lijdt hij ondermeer aan Parkinson. Gelukkig zijn er veel hypocrie...eh...katholieken die voor hem bidden. Tsja, sorry hoor maar veel mensen die zichzelf gelovig noemen zijn in mijn ogen hypocriet. Wie het mij persoonlijk vraagt kan ik eventueel wat geanonimiseerde voorbeelden geven maar U kent er zelf vast ook wel een paar. Anders vraagt U toch aan een gristen uit Uw direkte omgeving wat hij/zij persoonlijk in de laatste 48 uur heeft gedaan als het gaat om het onbaatzuchtig helpen van een medemens?
Googlewhack:
boekbespreking over een stief kwartiertje
Soms denk ik wel'ns dat m'n leven een film is en dat ik ongewild een bijrol speel. Vandaag speelde ik volgens sommigen écht (want wat is nu eigenlijk "echt"?) mee in een film: als crewlid in een TV-studio. Lachen, hoor! Zeker wanneer je tijdens de opnames merkt dat je opeens een andere rol speelt dan je tevoren is toebedeeld...Voor wie het weten wil (en de rest): het filmpje heet "Bangladesh" en maakt deel uit van een project van derdejaars studenten van de Nederlandse Film- en Theater Academie. Nu heb ik toevallig wel'ns eerder mogen samenwerken met studenten van het NFTA dus volgens mij komt dat wel geod met deze produktie.
Ben ik nu een vlinder die droomt dat-ie student/groepsleider kinderopvang/vader/entertainer is of ben ik een
student/groepsleider kinderopvang/vader/entertainer die droomt dat-ie een vlinder is?
Tijd om te gaan slapen om daarachter te komen...
Met een volle maag gaat slapen nog beter en daar zorgden Bas en Elsa dan weer voor door mij en zoonlief te trakteren op een etentje.
Wie minder rustig zal slapen dan ik strakjes is de arme man die langzamerhand moet gaan bedenken wie de huidige Paus moet gaan opvolgen. Paus Johannes Paulus II maakt het vermoedelijk niet lang meer. De plaatsvervanger van God op aarde ligt in een ziekenhuis vanwege "griepverschijnselen". Al jaren is het niet al te best gesteld met de gezondheid van Zijne Heiligheid. Zo lijdt hij ondermeer aan Parkinson. Gelukkig zijn er veel hypocrie...eh...katholieken die voor hem bidden. Tsja, sorry hoor maar veel mensen die zichzelf gelovig noemen zijn in mijn ogen hypocriet. Wie het mij persoonlijk vraagt kan ik eventueel wat geanonimiseerde voorbeelden geven maar U kent er zelf vast ook wel een paar. Anders vraagt U toch aan een gristen uit Uw direkte omgeving wat hij/zij persoonlijk in de laatste 48 uur heeft gedaan als het gaat om het onbaatzuchtig helpen van een medemens?
dinsdag, februari 01, 2005
ADSL
Ferdinand, de toekomstig Pasja van Groot Amsterdam en Omliggende Gebiedsdelen, ligt net in bed. Moe na een speurtocht met de Eco-kidsclub, vanmiddag na school.
Vlak voor zijn bedgang kwam buurvrouw Johanna hem nog even een goedenacht wenschen. En dat nog geen uur nadat zij haar vriend had laten vertellen dat zij zich niet goed genoeg voelde om langs te komen...
Ach, zo gaat dat. Nog maar een half uur geleden had ondergetekende nog geen internet-verbinding.
Het doorsturen van huiswerk naar de LOI moest dus even worden uitgesteld. Door een niet minder dan briljante ingeving (even niet bescheiden wezen!) heb ik hoogt persoonlijk het probleem opgelost, zonder hulp van helpdesk-medewerker(s) of online FAQ (duh!). Er bleek een softwarematig probleem met m'n Thomson Alcatel Speedtouch 510 Ethernet-modem.
(Wat een naam, he?) Een tweetal minuten hield ik de adem in en dook in het register van m'n computer.
"Geen paniek. Blijf helder denken. Wanneer je kalm blijft kun je uiteindelijk gebruik maken van fouten van je tegenstander." Komen de wijze Pencak-lessen toch weer'ns goed van pas...
Gezellig een kopje thee gedaan met buurvrouw Angélique, gisteravond. Eerder deze avond mocht ik van haar een presentje ontvangen. Zomaar. Gisteren kreeg ik ook al een cadeautje en wel van een broer en zus die de naschoolse opvang waar ik werk noodgedwongen moeten verlaten: Zij heeft een leeftijd bereikt waarop het spelen met jonge kinderen niet leuk meer is en hij is te zwaar geworden om zes trappen op te dragen.
Vanwege de spierziekte Duchenne kan hij helaas niet meer zelf trappen lopen. Afscheid nemen is nooit zo heel erg leuk. Dat is wel een aspect van dit werk waar ik vantevoren nauwelijks rekening mee heb gehouden: je bouwt een band op om vervolgens afscheid te nemen.
Eigenlijk moet ik niet zo zeuren: er zijn mensen die veel rigoreuzer afscheid (hebben) moeten nemen. Neem bijvoorbeeld de vermoorde Hell's Angels. Het proces tegen de waarschijnlijke daders is vervolgt op een geheime lokatie. Het lijkt hier Amerika wel! (Schreide hij uit, bij gebrek aan beter onderbouwd commentaar.) Een andere geruchtmakende rechtszaak is die tegen Michael Jackson.
Het "Proces van de Eeuw" wordt simultaan nagespeeld door TV-acteurs zodat sensatiebeluste mensjes maar niets hoeven te missen van de juridische neersabeling van één der grootste popidolen van de laatste decennia. Lachen!
NOT. Ook ander nieuws is niet komisch te noemen:
De eerste verkiezingsronde in Irak is relatief rustig verlopen. Er vielen althans slegs zo'n veertig doden bij diverse verkiezingen-gerelateerde schermutselingen. Gelukkig maar.
Ferdinand, de toekomstig Pasja van Groot Amsterdam en Omliggende Gebiedsdelen, ligt net in bed. Moe na een speurtocht met de Eco-kidsclub, vanmiddag na school.
Vlak voor zijn bedgang kwam buurvrouw Johanna hem nog even een goedenacht wenschen. En dat nog geen uur nadat zij haar vriend had laten vertellen dat zij zich niet goed genoeg voelde om langs te komen...
Ach, zo gaat dat. Nog maar een half uur geleden had ondergetekende nog geen internet-verbinding.
Het doorsturen van huiswerk naar de LOI moest dus even worden uitgesteld. Door een niet minder dan briljante ingeving (even niet bescheiden wezen!) heb ik hoogt persoonlijk het probleem opgelost, zonder hulp van helpdesk-medewerker(s) of online FAQ (duh!). Er bleek een softwarematig probleem met m'n Thomson Alcatel Speedtouch 510 Ethernet-modem.
(Wat een naam, he?) Een tweetal minuten hield ik de adem in en dook in het register van m'n computer.
"Geen paniek. Blijf helder denken. Wanneer je kalm blijft kun je uiteindelijk gebruik maken van fouten van je tegenstander." Komen de wijze Pencak-lessen toch weer'ns goed van pas...
Gezellig een kopje thee gedaan met buurvrouw Angélique, gisteravond. Eerder deze avond mocht ik van haar een presentje ontvangen. Zomaar. Gisteren kreeg ik ook al een cadeautje en wel van een broer en zus die de naschoolse opvang waar ik werk noodgedwongen moeten verlaten: Zij heeft een leeftijd bereikt waarop het spelen met jonge kinderen niet leuk meer is en hij is te zwaar geworden om zes trappen op te dragen.
Vanwege de spierziekte Duchenne kan hij helaas niet meer zelf trappen lopen. Afscheid nemen is nooit zo heel erg leuk. Dat is wel een aspect van dit werk waar ik vantevoren nauwelijks rekening mee heb gehouden: je bouwt een band op om vervolgens afscheid te nemen.
Eigenlijk moet ik niet zo zeuren: er zijn mensen die veel rigoreuzer afscheid (hebben) moeten nemen. Neem bijvoorbeeld de vermoorde Hell's Angels. Het proces tegen de waarschijnlijke daders is vervolgt op een geheime lokatie. Het lijkt hier Amerika wel! (Schreide hij uit, bij gebrek aan beter onderbouwd commentaar.) Een andere geruchtmakende rechtszaak is die tegen Michael Jackson.
Het "Proces van de Eeuw" wordt simultaan nagespeeld door TV-acteurs zodat sensatiebeluste mensjes maar niets hoeven te missen van de juridische neersabeling van één der grootste popidolen van de laatste decennia. Lachen!
NOT. Ook ander nieuws is niet komisch te noemen:
De eerste verkiezingsronde in Irak is relatief rustig verlopen. Er vielen althans slegs zo'n veertig doden bij diverse verkiezingen-gerelateerde schermutselingen. Gelukkig maar.