Wachtkamer
Zou niet graag voorzitter van de Iraakse regeringsraad zijn.
De kans dat je wordt vermoord wordt dan wel errug groot.
Dit keer was het de beurt aan Izzedin Salim die met auto, lijfwachten en al werd opgeblazen terwijl hij bij een grenspost stond te wachten. Het "vredesproces" gaat echter gewoon door. Er zijn nog genoeg potentiële regeringsleiders te vinden die voor een maand het zaakje officieel willen voorzitten. Dichter bij huis is Willem Endstra geliquideerd. De vastgoedmagnaat die geen, herhaal: geen, contacten heeft of ooit heeft gehad met criminelen stond volgens eigen zeggen ten onrechte bekend als de bankier van de onderwereld. Had hij hun zaken maar wél willen behartigen, dan had men hem wellicht niet doodgeschoten...Het lijkt er intussen op dat Al-Sadr de plaats heeft ingenomen van Saddam Hussein wanneer het gaat om minst geliefde Irakees. Tsja, de wachtkamer van het wereldtoneel zit nu eenmaal vol met aanstaande dictatortjes:"Wacht U met oversteken tot het rode licht gedoofd is: er kan altijd nòg een dictator komen..."
Over wachtkamer gesproken: vandaag mocht ik weer van een paar wachtkamers het plafond bestuderen. M'n eigen huisarts bleek een weekje vrij te hebben genomen en bij de waarnemend huisarts werd ik vrij snel geholpen. Zij gaf mij een keurige verwijsbrief voor de radiologen van het ziekenhuis. Eerst gebeld voor een afspraak, vervolgens meteen door, inschrijven en weer wachten. Tot verbazing van velen (waaronder mijzelf) was ik een stuk eerder aan de beurt dan mensen die al langer wachtten. Wellicht heeft mijn moeder (die mij voortdurend tot steun was bij alle voornoemde gebeurtenissen)
hen een bedreiging voorgehouden...
De avond was bijzonder gezellig met name door het bezoek van een aantal Colonisten: Vincent, Jessica en Bas. Nog even in de tuin genoten van het mooie weer en de mooie Eva en Dayna en nog eventjes gebabbeld met buurman Saron en buurvrouw Miriam.
