Terwijl Eva nog heerlijk lag te slapen kwam buurvrouw A even op de thee.
Zodoende was zij de eerste die mij persoonlijk kon feliciteren met de vandaag
geboekte overwinningen. De tweede felicitatie kwam uit Amerika...
Op het terras waar ik vanmiddag na het deelraad-bezoek een witbiertje nuttigde
bleek aan het tafeltje naast het onze dezelfde meneer te zitten die op de zestiende
op een ander terras het tafeltje naast dat van mij, Janinel, Daan en Fer bevolkte.
Wat een toeval toch weer. Ook kwam er toen nog even een bekende langs:
Nicole, medewerkster van een casting-bureau bij welke ik sta ingeschreven.
In de supermarkt vandaag raakte ik nog in geanimeerd gesprek met Milly, moeder van
Bram en Freek, een paar schoolmaten van de Ferman.
Intussen was m'n zoon heerlijk aan het ravotten met Eva en haar zusje
bij hun moeder thuis. Bas belde nog met goed nieuws: de foto's voor m'n portfolio zijn klaar en hij komt ze morgen brengen.
Ferdinand ligt te dromen van waar een Superfer zoal van droomt nadat hij langer mocht opblijven
om Robotwars af te kijken. Nog even dit stukje aftypen alvorens ik ga douchen en slapen.
Maandag 21 juli 2003 zal als ik eenmaal Pasja-regent ben worden ingesteld als nationale feestdag.

Heb pas ontdekt dat de sport Pencak Silat nu ook op de computer kan worden beoefend.
Gaaf, niet? Okee, het spelletje laat weinig zien van de eigenlijke mogelijkheden
die je als beoefenaar van de sport tot je beschikking hebt, maar't is wel geestig.

Ook geestig is deze dochter van zoekmachine Google.
Probeer't maar eens.


Het blijft trouwens rustig in de stad met één uitzondering: De SOA-kliniek.
Hier in huis is't nu ook even rustig.
Vanochtend dacht ik nog dat ze het weer "vergeten" was of zich "niet zo lekker" voelde.
Buurvrouw J bleek echter simpelweg pas na de ochtendopening weg te kunnen uit de instelling waar zij
heden ten dage verblijft. Dientengevolge was zij hier later dan was afgesproken.
Eva kwam onverwachts langs en bleek niet terug te willen naar haar mama. In overleg met buurvrouw M is toen maar
besloten dat zij haar broer mocht begeleiden op zijn tripje naar de deelraad met zijn biologische moeder en mij.
Daar hoefden wij niet lang te wachten voor alle formaliteiten waren afgewikkeld. Conclusie: maandag aanstaande kan ik met Ferdinand samen zijn eerste eigen paspoort ophalen! Bij poging nummer negen is het uiteindelijk gelukt!
Ondanks het feit namelijk dat aantoonbaar is dat zij niet voor zichzelf kan zorgen is nog immer haar toestemming vereist
als ik iets voor Ferd geregeld moet hebben. Een fraaie toestand..
In principe had ik er niet op gerekend dat het vandaag (of wanneer dan ook) zou lukken. Na zo'n jaartje of zeven begin je toch een beetje de moed op te geven. Vandaag was dus een verrassing voor me. Zeker als je bedenkt dat ik meerdere malen heb overwogen een "r" in het equivalent van surprise weg te laten. (Wie dit niet direkt doorheeft, lees maar gewoon verder. Wie dit subtiele grapje van mij wel begrijpt: sorry voor de kaakpijn...).
Helaas heeft er iemand die mijn humor begrijpt het land verlaten en moest ik bovendien de ontbijt-uitnodiging van zijn tijdelijk huisgenote laten voor wat-ie was omdat er allemaal spannende dingen gebeurden.
M'n dochter ligt lekker te dutten en haar broer hangt wat voor de TV nadat hij voor mij heeft gestofzuigd (stofgezogen?).
Het is een goed en slim joch. Zo had hij gisteren in het park bedacht dat de zak kroepoek snel leeg moest zodat hij daar zijn natte onderbroek in kon stoppen en het geheel op die manier mee kon in de tas. Bij Marieken thuis had hij een variant bedacht op de Driehoek van Pascal (die trouwens helemaal niet van Pascal was maar dat terzijde): Een vierkant met daarin een getal per vakje zodat er een overzicht ontstaat dat optellen met de cijfers van één tot en met negen aanzienlijk vergemakkelijkt. Knap he!?
Ik geniet van een middagje thuis alleen met m'n beide kinderen en laat het hier nu maar even bij.

Was nog een beetje bezig met wakker worden toen Daniëlle belde vanaf Schiphol. Helaas was ik nog iets te slaperig
om haar te vragen Mickey Mouse-oortjes mee te nemen ten behoeve van onze show...Na een rustig verlopen ochtend hebben Fer en ik Marian op de tram gezet maar niet voordat we nog een kusje hadden gestolen van de in de tuin spelende Eva. Terwijl Marian in de trein zat richting ver weg waren uw toekomstig Pasja en zijn vader inmiddels aangekomen op de lokatie van de Rocky Horror Cast-bijeenkomst: Huize Marieken. Uiteraard was er een kleine nabespreking betreffende ons recente optreden in IJmuiden en bespraken wij mogelijke opvulling van vacatures.
Momenteel zijn wij met name zoekende naar personen die Riff Raff of Rocky willen spelen. Kent of bent U zo iemand?
Laat het ons dan even weten. Verder is er een wisseling van rollen gepland waardoor ik te maken krijgen met een andere direkte tegenspeelster. Bij het verlaten van het pand had ik even oogcontact met een voorbijfietsende buurman Wim. Hij had ooit voor zijn eigen kind het multi funktionele olifantenbed gemaakt waar Eva tegenwoordig 's nachts in rondhangt.
Toch vreemd hoor, als je een buurman tegenkomt vrijwel aan de andere kant van de stad...
Misschien wel net zo vreemd als de vermeende zelfmoord van David Kelly. Hij was het bos ingelopen om z'n linkerpols door te snijden. Zou geinig zijn als bleek dat hij linkshandig was. Net zo geestig als dat bijvoorbeeld een Volkert van der G. tijdens een vluchtpoging zou worden gedood cg zelfmoord zou plegen... Even een broodje respectievelijk een ijsje gegeten op Amsterdam CS voordat ik en Superfer naar Wolkewietje's woning afreisden om vervolgens met hem het Vondelpark in te duiken.
Het duurde even voor ik haar herkende maar bij de tweede keer met m'n ogen knipperen viel eindelijk het muntje:
Buurvrouw Vanessa stond voor me. Zij had het plan opgevat samen met haar huisgenoot te gaan luisteren naar woordkunstenaar Jules Deelder. Mijn goede vriend en ik besloten hen daar niet in te volgen maar liever vast te houden
aan het oorspronkelijk plan: met Ferdinand naar het pierebad. Heerlijk van het zonnetje en diverse meegebrachte versnaperingen genoten tot de avond inviel.
Nauwelijks waren we thuis of er werd aangebeld: buurvrouw A en haar vriend Ian kwamen dodelijk vermoeid thuis
na een lange wandeling. Vooral de gast uit Engeland's voeten moesten het ontgelden. Hoop dat m'n voetmassage hem wat verlichting heeft kunnen schenken zodat hij morgen fit de thuisreis kan aanvaarden. Heb van z'n gastvrouw een paar sandwiches en van hem Tesco's huismerk Showergel gekregen. Nu de leden van de zondag-avond kaartclub zijn vertrokken ga ik'm lekker uitproberen! Dan ga ik me even niet druk maken om het feit dat de een of andere idioot heeft bedacht dat we tegenwoordig hebbendingetjes preferen boven hebbedingetjes. We moesten al koeken uit meerder pannen tegelijk gaan eten getuige het Nieuw-Nederlands "pannenkoeken" maar nu gaan ze toch wel héél erg ver...