Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

vrijdag, november 11, 2011

Wie is toch de Mol? (Een verhaaltje: NaNoWriMo)

Eerder publiceerde ik de delen 1 en 2 van mijn bijdrage aan NaNoWriMo. Vandaag deel 3. En daar mag u het voorlopig mee doen...Voorinschrijven op de verkoop van het uiteindelijke boek is natuurlijk reeds mogelijk. ;-)

---

Je had wel vaker last van je geweten. Bijvoorbeeld toen die vriendin van je aan kanker stierf. Of nou, vriendin...eigenlijk ging het om de zus van een buurvrouw die je wel'ns had gezien op de jaarlijkse buurtbarbecue. Maar daar ging het nu niet om. Waar't om ging is dat jij uiteraard het online condoleance-register had getekend. En wel met: 'Ik huilde toen ik hoorde dat jij de strijd tegen die vreselijke ziekte hebt verloren, lieve meid. En natuurlijk draag ik het bandje waarmee ik laat zien dat ik de strijd tegen borstkanker steun. Ik hoop dat't helpt! Rust zacht, lieve schat!'

Natuurlijk had je nooit ècht zo'n bandje gekocht maar het kwam wel sympathiek over om te zeggen dat je er eentje had. Het gaat tenslotte om het idee, nietwaar?

Uiteraard schreef je dat op het werk want thuis had je daar geen tijd voor. Je moest tenslotte twee kinderen opvoeden. Drie zelfs, als je je man meetelde! Als je thuiskwam van je werk moest je eerst even een uurtje rusten en dan je man vertellen dat hij de kant-en-klaar maaltijd moest opwarmen die jij die ochtend uit de vriezer had gehaald. Na het eten moest je de oudste vertellen dat hij zijn jongere broertje met zijn huiswerk moest helpen en dan moest je óók nog de borden in de vaatwasser zetten!

Tsja, dan was je zó moe dat je de wekelijks yoga-les maar afbelde want die avond kwam de ontknoping van 'Wie is de Mol?' en om op kantoor te kunnen meepraten mocht je die aflevering natuurlijk niet missen!

Terwijl jij op de bank je lag af te vragen wie van de bekende Nederlanders nu toch de mol kon zijn, kwam je jongste je vertellen dat hij dat weekend weer een voetbaltoernooi had. Kon dat rotjong dan niet zien dat jij moe was van je drukke baan!? Mannen!! Zelfs als ze nog maar 12 zijn kunnen ze je niet aanvoelen! Dus zei je maar dat je hoofdpijn had en stuurde hem naar z'n vader.

Tsja, die mocht óók wel'ns wat doen. Tenslotte werkte jij maar liefst 32 uur per week en híj maar...eh...hij werkte maar...eh...hoeveel uur per week werkte hij nu eigenlijk? Ach, wat maakte het ook uit! Jij had het veel zwaarder dan hij want hij was alleen maar chirurg in een of ander stom ziekenhuis. Een beetje botten wegzagen uit de uitgezakte lijven van wat oude mensjes en er dan een stuk plastic in stoppen. Of zo. En waarom eigenlijk? Die oudjes zouden tòch snel doodgaan! Wat was nu hùn bijdrage aan de maatschappij? Pure geldverspilling vond je dat.

En dan liggen ze thuis langzaam weg te rotten en dan verwachten ze óók nog dat er een paar keer per week iemand langskomt die hun vieze poepbroek verschoont en voor ze stofzuigt! En dat van jóuw belastingcenten!

Nee, die oudjes moesten maar een voorbeeld nemen aan jou want jij deed het huishouden helemaal zèlf! Plotseling realiseer je je dat je niet weet waar de stofzuiger staat. 'Volgende week maar even aan de huishoudster vragen', denk je bij jezelf. Best een aardige meid, hoor, die hulp. Al praat ze zo raar Nederlands. Als die gekke oudjes een huishoudhulp willen, dan betalen ze die maar lekker zèlf. Maar never nooit niet van jóuw belastingcenten. Mooi niet!

Nee hoor, wat jou betreft mogen die oudjes allemaal zo'n zelfmoordpil krijgen...De Pil van..eh...kom, hoe heette die ook alweer? Je realiseert je dat je niet wordt betaald om dat soort onzin te onthouden en concentreert je weer op een belangrijker vraagstuk: 'Wie is toch de mol?'

9 opmerkingen:

  1. zullen we het ooit te weten komen ?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik kon me niet voorstellen dat mensen logen over bandjes.
    En ouderen doodwensen, mwa.
    Alleen bepaalde mensen waar je een hekel aan had.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Vreemd genoeg zou dot verhaaltje zomaar over een deel van de bevolking kunnen gaan. Ik hoor zo af en toe opmerkingen waar ik stil van val, en dat doe ik niet snel...

    Goed w-end daar in Amsterdam

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mooi verwoord hoe helaas heel veel mensen denken volgens mij. Ik hoor ook wel eens dingen dat ik denk; weet je eigenlijk wel wat je zegt? Behandel een ander zoals je zelf behandelt wil worden...maar dat is niet aan iedereen besteed.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Jouw heerlijk cynisme altijd weer... ik ben er verzot op! Zoals je altijd al deed in die knap geschreven colums van jou, zet je de mens aan het denken, laat ze even in hun diepste zelf duiken om te ontdekken dat je het in veel gevallen wel bij het rechte eind hebt. Heel confronterend... tenminste als je eerlijk met jezelf wil zijn.
    En rijd je weer met me mee vandaag lieve Terrebel, zingend van:
    Willempie hoor je overal
    Willempie is een raar geval
    'k Geloof dat niemand weet, hoe of ik heet, maar 't kan me niet schele
    "Willempie!" roepen ze me na
    "Willempie!" waar ik ga of sta
    Ik heet Wim, meer niet. Maar wie me ziet roept toch steeds weer Willempie. (...)
    © André van Duin
    *wink, big smile*

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hahaha Terribel-cynisme.... ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik hoop van harte dat je toch van enige "dichterlijke vrijheid " gebruik hebt gemaakt ,maar ja ... helemaal zeker ben ik daar nou óók weer niet van als ik zo om me heen kijk ;-(

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wil/Zizy14:15

    Eerst dacht ik dat je nietsontziende cynisme tegen èèn vrouw gericht was.. maar later zag/las ik die vrouw als de maatschappij..maar geloof mij het ook een man kunnen zijn hoor ;-) Jammer dat je cynisme zo waar is.maar gelukkig maakt ik het ook anders mee en dan het merendeel met de jeugd en dit geeft mij dan weer een heel goed gevoel!

    Liefs Wil/Zizy

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Hai Wil. Dank voor je reactie! Die vrouw staat idd symbool voor een deel van de maatschappij...volgens verkiezings-uitslagen niet meer dan zo'n 15% van de bevolking gelukkig. Als man leek het mij een uitdaging om vanuit een vrouw te schrijven. Dit stukje is ook maar een deel van de roman die ik eind deze maand hoop af te hebben. Later in het verhaal krijgt zij overigens wat sympathieke trekjes...;-)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie wordt zeer op prijs gesteld. Mits die netjes blijft. Dus zonder beledigingen en scheldpartijen en zo. Bedankt!